Een moeder in grote nood

Geliefde lezers,

We ontmoeten in de woorden van onze overdenking een moeder in grote nood. Haar dochter wordt verschrikkelijk door de duivel gekweld. Niemand heeft deze onreine geest kunnen uitwerpen. Zij is werkelijk ten einde raad. En toch gloort er hoop, want Jezus is in de delen van Tyrus en Sidon gekomen. Zijn Naam is Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vrede vorst. Hij is zeer bekwaam en gewillig om Zich te ontfermen over zielen die in hun zonden en ellenden zich tot Hem ter genezing wenden. Hij, Die trouw is, zal het op Zijn tijd en wijze ook doen!

Jezus, de Alfa

De geschiedenis van de Kananése vrouw begint niet met de Kananése vrouw maar met Jezus. Dat mogen we niet uit het oog verliezen. Hij is de gezegende Alfa en de Oméga. Hij verlaat tijdelijk Zijn eigen land om Zich te verbergen voor de twistzieke schriftgeleerden en farizeeën. Hij steekt de grens over en komt in de delen van Tyrus en Sidon. Deze steden lagen in Fenicië, een gebied dat behoorde tot Syrië, ten noordwesten van Israël, aan de Middellandse Zee. Vandaar dat de evangelist Markus zegt dat zij van geboorte uit Syro-Fenicië kwam. De evangelist Matthéüs noemt haar een Kananése vrouw, omdat de inwoners van Tyrus en Sidon uit de Kanaänieten voortgekomen waren. Sidon was namelijk vernoemd naar de eerstgeboren zoon van Kanaän, die op zijn beurt weer een zoon van Cham was.

Als Jezus dit gebied binnentrekt, doet Hij dat echter niet alleen om Zich te verbergen voor de toenemende vijandschap van de schriftgeleerden en farizeeën, maar vooral ook om Zich te ontfermen over de Kananése vrouw. Hoewel een afstammeling van de Kanaänieten, was zij door genade een oprechte Sioniet. Een verkorene en gezegende van de Vader, één voor wie Christus Zijn dierbaar bloed zou storten, en die door Gods Geest bedeeld was met een oprecht en zaligmakend geloof in Christus. O, gelukkige vrouw! Terecht vestigt de Heilige Geest onze aandacht op haar: En zie, een Kananése vrouw uit die landpalen komende. Jezus nadert dus tot deze vrouw, en daarom nadert zij tot Jezus.

Grote nood

Hoe nadert zij? We lezen dat zij al roepende tot Hem komt. Ze roept vurig en onophoudelijk. Uit haar woorden blijkt tevens dat zij als een rechteloze roept. Zij is Jezus’ hulp niet waardig, maar ze kan ook niet zonder die hulp. Waarom roept ze toch zo vurig en onophoudelijk? Omdat haar dochter in grote nood is. Ze wordt dagelijks op een vreselijke wijze door de duivel gekweld. Het is zo erg dat haar moeder het niet langer kan aanzien. De nood van haar kind is háár nood.

Ouders, zou u ook niet in grote nood zijn wanneer u uw kind zó zag lijden? Toch is er een nood die nog groter is! Wij en onze kinderen verkeren in grote nood, omdat wij tegen God gezondigd hebben. Daarom rust Zijn rechtvaardige vloek en toorn op ons en zijn wij in gevaar van eeuwig om te komen.

Ouders, is dit de nood van uw leven al geworden? Hebt u de nood van uw zonden en schuld, de nood van uw totale verlorenheid ingeleefd? Dan kan het niet anders of u hebt dit ook voor uw kind of kinderen gevoeld. O, wat zou deze nood ons veel meer moeten drukken! Wat kunnen we ons zorgen maken hoe onze kinderen door de tijd zullen komen, maar o, zij moeten evenals wij straks uit de tijd. En hoe zal dat kunnen zonder een Borg voor onze schuld te hebben leren kennen?

Ouders, vraag de Heere of Hij deze nood op uw hart wil binden! We leven nog in de roepens-, zoekensen vindenstijd, waarvan Paulus gezegd heeft: Zie, nu is het de welaangename tijd; zie, nu is het de dag der zaligheid (2 Kor. 6:2b). De Heere lere u om de Heere aan te roepen zoals de Kananése vrouw. Zij roept vurig en onophoudelijk. Als een arme van geest, als een rechteloze neemt zij door het geloof de toevlucht tot Jezus, zeggende: Heere, Gij Zone Davids, ontferm U mijner. Zij belijdt hiermee Jezus’ Godheid en mensheid. Met deze belijdenis gaat ze de geleerdheid van de schriftgeleerden en farizeeën ver te boven. Blijkt hieruit niet het zuivere werk van Gods genade? Maar dit zuivere werk wordt door Jezus wel op een bijzondere wijze op de proef gesteld, want nadat zij te kennen gegeven heeft in welke grote nood haar dochter verkeerde, lezen we: Doch Hij antwoordde haar niet één woord.

Geen antwoord

Hoe is het mogelijk dat Hij, Die van Zijn Vader een tong der geleerden heeft ontvangen om met de moeden een woord ter rechter tijd te spreken, dat deze barmhartige Jezus zwijgt! Hoe kan toch dat Hij, Wiens gehemelte enkel zoetigheid is en op Wiens lippen genade is uitgestort, dat deze dierbare Jezus zwijgt! Wat is de oorzaak dat Hij, Die beloofd heeft den nooddruftige te redden, die daar roept, mitsgaders den ellendige, en die geen helper heeft, dat deze medelijdende Jezus zwijgt!

Laten we er toch voor waken om harde gedachten over Jezus’ handelwijze te koesteren. Als de Heere ons er niet voor bewaart, dan zeggen wij precies hetzelfde als de luie dienstknecht uit Matthéüs 25: Heere, ik kende u, dat gij een hard mens zijt (vs. 24a). Gods wegen zijn echter oneindig hoger dan onze wegen en Zijn gedachten dan onze gedachten. Straks zal blijken waarom Hij het geloof van deze vrouw zo zwaar op de proef stelde, namelijk om het goud van Zijn genade aan haar geschonken des te heerlijker te laten schitteren.

Houd aan

Zijn er onder de lezers die met de dichter van Psalm 28 vers 1 uitroepen: Tot U roep ik, Heere; mijn Rotssteen, houd U niet als doof van mij af; opdat ik niet, zo Gij u van mij stilhoudt, vergeleken worde met degenen die in den kuil nederdalen? Eén is er Die volmaakt weet wat dit voor u betekent. Eenmaal hing Hij tussen hemel en aarde in een ontzaglijke duisternis, terwijl God de Vader Zijn vriendelijk aangezicht voor Hem verborg. Christus moest aan Gods recht voldoen en Zijn Kerk op grond van het verheerlijkte recht zaligen. Zo alleen kan en zal Hij Zich op Zijn tijd wenden tot het gebed desgenen die gans ontbloot is.

Daarom, beproefde ziel, u die niet buiten Gods gunst en gemeenschap kunt leven, u die God wel vrij maar niet los kunt laten, houd aan, grijp moed. De meerdere Jozef, Wiens ingewanden rommelen van barmhartigheid, is nabij de ziel die tot Hem zucht. Met de ene hand lijkt Hij u uit te werpen, maar weet u wat Hij met Zijn andere hand, de rechterhand van Zijn gunst, doet? Hij trekt u onzichtbaar met de koorden van Zijn eeuwige liefde en goedertierenheid des te krachtiger naar Zich toe, zodat u Hem zult aangrijpen in Zijn eigen woorden, zoals de Kananése vrouw dit ook deed: Ja Heere; maar de hondekens eten ook van de brokskens die er vallen van de tafel hunner heren (vs. 27). Hij verzekert u: Voor een klein ogenblik heb Ik u verlaten, maar met grote ontfermingen zal Ik u vergaderen. In een kleinen toorn heb Ik Mijn aangezicht van u een ogenblik verborgen, maar met eeuwige goedertierenheid zal Ik Mij uwer ontfermen, zegt de HEERE, uw Verlosser (Jes. 54:7, 8). Dan zal uw geschrei veranderen in een blijde rei, en zult u met de dichter van Psalm 52 instemmen:

‘Mijn God, U zal ik eeuwig loven,

omdat Gij ’t hebt gedaan.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen