34. Davids laatste tijd (slot)

Verder horen we hem zeggen: De Geest des HEEREN heeft door mij gesproken, en Zijn rede is op mijn tong geweest (2 Sam. 23:2). Door die Geest profeteerde hij over de komst van de Heere Jezus, zijn Zaligmaker, Die straks in de wereld komen zou om hem en al Zijn kinderen van de eeuwige dood te verlossen. Die komst was enkel uit genade, want het was geen verdienste van hem en zijn nakomelingen. Dat getuigde hij met de woorden: Hoewel mijn huis alzo niet is bij God, nochtans heeft Hij mij een eeuwig verbond gesteld (vers 5). Hij wilde met die woorden zeggen wat Paulus eeuwen later schreef: Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave (Ef. 2:8).

Op zijn ziek- en sterfbed mocht hij ondervinden wat hij schreef in Psalm 23:4: Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij. Door genade wist hij: ‘Maar na de dood is ’t leven mij bereid; God neemt mij op in Zijne heerlijkheid’ (Ps. 49:6 ber.).

Toch moest hij aan het einde van zijn leven nog heel wat narigheid ondervinden. Hoewel Sálomo zijn vader David als koning zou opvolgen en hem ook opgevolgd is, probeerde Davids zoon Adónia tot tweemaal toe een greep naar het koningschap te doen. De eerste keer gebeurde dat toen David op zijn sterfbed lag. Met een aantal aanhangers, waar onder aanvoerder Joab en de priester Abjathar, liet hij zich bij de fontein Rogel tot koning uitroepen. Maar zijn plan om koning te worden, werd verijdeld door de profeet Nathan en door Bathséba, die op hun beurt de oude koning bijtijds bezochten en hem meedeelden dat Adónia zich tot koning had laten uitroepen.

Toen zwoer de koning aan Bathséba: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die mijn ziel uit allen nood verlost heeft: Voorzeker zal uw zoon Sálomo na mij koning zijn en zal op mijn troon in mijn plaats zitten; voorzeker, alzo zal ik te dezen zelven dage doen (1 Kon. 1:29 en 30). Meteen werd de heel jonge Sálomo (men veronderstelt dat hij 20 jaar was) tot koning uitgeroepen. We lezen in 1 Kon. 1:39: En Zadok, de priester, nam de oliehoorn uit de tent en zalfde Sálomo; en zij bliezen met de bazuin, en al het volk zei: De koning Sálomo leve! Toen Adónia en zijn aanhang dat gejuich vernamen en hoorden dat Sálomo tot koning was gezalfd, verschrikten en stonden op al de genoden die bij Adónia waren, en gingen een iegelijk zijns weegs (1 Kon. 1:49).

Niet lang daarna waagde Adónia een tweede poging, door de jonge verpleegster Abísag als vrouw te willen nemen en op die manier weer het koninkrijk naar zich toe te trekken (zie kanttek. 32 op 1 Kon. 2:15). Maar ook deze poging mislukte en als gevolg hiervan liet koning Sálomo hem doden. Ook Joab en Simeï werden door de jonge koning gedood overeenkomstig de wil van zijn oude vader. Op zijn sterfbed had David betreffende Joab aan Sálomo geboden: Zo weet gij ook wat Joab mij heeft aangedaan en wat hij gedaan heeft aan de twee krijgsoversten van Israël, Abner en Amása (…) en heeft krijgsbloed vergoten in vrede. Doe dan naar uw wijsheid, dat gij zijn grauwe haar niet met vrede in het graf laat dalen (1 Kon. 2:5 en 6). En van Simeï had hij gezegd: En zie, bij u is Simeï, die mij vloekte met een geweldige vloek. Maar nu, houd hem niet onschuldig, dewijl gij een wijs man zijt; en gij zult weten wat gij hem doen zult, opdat gij zijn grauwe haar met bloed in het graf doet dalen (1 Kon. 2:8 en 9).

Nadat tijdens een grote vergadering David het volk van Israël en zijn zoon Sálomo had toegesproken en hem had aangespoord de tempel te bouwen, wees zijn oude vader zijn zoon er vooral op de Heere te vrezen en sprak hij: Wees sterk en heb goede moed en doe het, vrees niet en wees niet verslagen; want de HEERE God, mijn God, zal met u zijn; Hij zal u niet begeven en Hij zal u niet verlaten, totdat gij al het werk tot de dienst van het huis des HEEREN zult volbracht hebben (1 Kron. 28:20). Toen had David, de man naar Gods hart en de lieflijke in psalmen, de raad van God uitgediend. We lezen in 1 Kon. 2:10 t/m 12: En David ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven in de stad Davids. De dagen nu die David geregeerd heeft over Israël, zijn veertig jaar; zeven jaren heeft hij geregeerd in Hebron, en in Jeruzalem heeft hij drie en dertig jaren geregeerd.

Dan zal, na zoveel gunstbewijzen,

’t Gezegend heidendom

’t Geluk van deze Koning prijzen,

Die Davids troon beklom.

Geloofd zij God, dat eeuwig Wezen,

Bekleed met mogendheên;

De HEER’, in Israël geprezen,

Doet wond’ren, Hij alleen (Ps. 72:10).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen