Uit het Kijkvenster.

Het vak j., een onderwijsterm waarmee gymnastiek bedoeld wordt, wordt straks verplicht op onze scholen. Vele jaren was het vrij gelaten, of men dit vak ook wilde inlasschen, maar nu zal het voor alle scholen verplichtend worden. In ons gewest zijn er Ouders, die principieel bezwaar maken, dat hun kinderen aan gjrmnastiek doen, waarbij zij dan meestal aanvoeren hetgeen de Apostel Paulus aan Timotheüs schrrjtft. „de lichamelijke oefening is tot weinig nut."

In de raadszaal hebben wij dezelfde uitdrukking ook meermalen gehoord, wanneer over dit onderwerp een besluit moest genomen worden. Wïj laten hier in het midden het gewetensbezwaar zèlf, wij zouden niet gaarne ageeren tegen het gevoelen van een teer Christen. Waar wij wel de aandacht op vestigen willen is dit, dat de exegese die aan dezen tekst gegeven wordt, er absoluut naast is. Onder lichamelijke oefeningen verstaat de apostel „godsdienstige verrichtingen," die den adem des Geestes ontberen en den mensch laten, gelijk hij is. De levensadem van Boven maakt de godsdienstige handelingen nuttig; deze is het, en niet de lichamelijke oefening, die ons doet bloeien. De geestelijke wasdom komt door de godzaligheid, die, naar het vervolg van dien tekst tot alle dingen nut is. De godzaligheid moet voedsel geven aan onze handelingen. Elke godsdienstige handeling zon. der de godza,ligheid is een doode vorme-lijkheid; slechts de godzaligheid en niets anders, heeft de „belofte van het tegenwoordige en het toekomende leven."

Zij heeft een terugwerkende invloed op de dagelijksche gewoonten, en maakt ons. zoowel voor het leven in deze wereld, als voor het leven in den hemel geschikt. Waarmee ik maar zeggen wil, dat onze raadsleden, hoe goed zij het ook bedoelen, niet zoo maar lukraak een tekst uit den bijbel moeten pakken, om hun standpunt te verdedigen. H: 4: ^

voordoet het staat er in, maar wees voorzichtig met de toepassing.' En in da ,,toepassen" zit het 'm juist, want immers de natuurlijke mensch begrijpt niet de dingen die des Geestes Gods zijn; ze zijn hem een dwaasheid. H: 4: ^ De Bijbel is een schoon boek — hét schoonste — waar we niet zoo maar mee om moeten springen. Wijlen mijn Moeder placht te zeggen, je kunt er alles in vinden: welke zaak zich ook in het leven

Ik bezat in mijn jeugd een boekje, waarin voorkwam: zooveel maal staat er het woord „Heere" in, zooveel maal dit en zooveel maal dat. Zou degene die zich vermoeid heeft, met dit alles op te tellen de Bijbel als het geschreven Woord van God verstaan hebben? Maar misschien is het ee gevangene geweest, die zich er den tijd mee gekort heeft.

Eén ding heb ik er nog uit onthouden, dat het middelste vers in den Bijbel Prediker 6 vers 10 is, waar staat: „Wat ook iemand zij, aireede is zijn naam genoemd, en het is bekend, dat hij een mensch is; en dat hij niet kan rechten met dien, die sterker is dan hij." Daar ligt wat in. D mensch, hij mag zooveel geweld maken als hij wil, hij is en blijÊt de vergankelijke, nietige mensch, broos en aardsch, wiens weg en levenslot God bepaalt. Hoe het he gaan zal, het is tevoren door God geordend, Äijn deel is vastgesteld. Ofschoon de mensch het dikwijls zelf niet weet, zijn lot wordt bestuurd en langs dien weg wordt hij geleid. Hij kan er tegen in willen, maar hij heeft dat pad te loopen.

O, wat willen we graag anders, dan God wil! Wij zouden Hem, als wij konden ter verantwoording roepen, maar hij kan niet rechten met dien die sterker is dan Hij. Wij kiezen ook telkens andere wegen en als Hi het toeliet, zou niemand onzer in Zijn wegen willen gaan. Als Gods weg in strijd is met vleesch en bloed, willen wij met Hem rechten, ofschoon het niet baat. Daarom heeft Hij Zijn wegen onveranderlijk ge- maakt. De "dwaasheid van den mensch wordt in dit middelste vers van den bijbel wel geteekend. Daartoe dient nu de gan- sehe Schrift: de zondaar op het diepst ver- nedert en God het hoogst verheerlijkt. Het mag misschien vreemd klinken, maar Ik hoorde laatst een dominé preeken, die het op den kansel over aardappelen en uien had. Dät was actueel voor de boeren! Ze luisterden met gespannen aandacht. Zijn Eerwaarde wees op de onverdiende wel daden, die God nog kwam te schenken. Meende men, toen de catastrophe over ons land kwam, dat de gewassen bijna niets zou den opbrengen, wat valt het aan alle kanten weer mee, zoo sprak hij.

Ja, ja, dat was heel goed, dominé!

De catechismus spreekt ook over het maatschappelijke, over regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, en dergelijke dingen meer. Zal dan een dominé, die in het midden zijns volks woont, niet met zijn gemeente meeleven ?

Maar hij moest er ook op wijzen dat z misschien hadden gemopperd en gemord en God waren vooruitgeloopen. Hij moest zijn hoorders met schuld naar huis sturen. Zonder schuld komen we er maar nooit af en als we dan nog maar schuld gevoelen!

Beseffen we wel, dat God nog goedertieren is, temidden van Zijne oordeelen? WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen