Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In Zijn arm de lammeren

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In Zijn arm de lammeren

- 101

6 minuten leestijd

Fransje rent er meteen heen. Er hangen ontzettend veel bramen aan. en die smaken heerlijk. Die plompe vruchtjes zien er zo mooi uit. Die zijn opgebouwd uit afzonderlijke kleine bessen die dicht tegen en op elkaar groeien en op een stompe punt uitlopen. Maar uat Fransje nog hel inooiste vindt is de grij.sblauwe kleur. Dat komt omdat er een heel dun laagje was op ligt, maar dat gaat er meteen af als je de bramen aanraakt. Dan zien ze er blauwzwart uit en dan glanzen ze veel meer. Er hangen er zoveel aan. dat hij ze wel in een emmertje of pannetje zou willen doen, maar dat hebben ze niet bij zich, dus kan hij er ook geen mee naar huis nemen. Moeder zegt dat je ze niet in een stiuitniaele doen kunt. want dan gaan ze allemaal kapot, en dan loopt het bramenbkied door het broodzakje heen. Hij vindt het wel jainuier dat al die heerlijke bramen dan zomaar verloren moeten gaan, zodat er geen mens wat aan heeft, maar hij kan ze ook niet allemaal opeten. Maar \ader zegt dat de vogels ze ook graag lusten en dat die de meeste vvel zullen opeten. En de bramen die door overrijpheid op de grond vallen, worden weer door heel kleine insektjes gegeten, of die schieten wortel en dan groeien er weer nieuwe planten uit voor 't volgend jaar. In de natuur gaat maar heel weinig verloren.

Fransje gunt ze de vogels van harte, en ook de insektjes wel, behalve de oorwormen, waar hij, evenals alle kinderen, erg bang voor is. Want de guust herhalen tegen elkaar de mythe dat die in je oren willen kruipen, en dan wordt je doof, want dan graven ze een gang tot helemaal binnen in je hoofd. Hij kent die geniepige dingen wel. Die hebben twee kroinme tangetjes achter aan hun dunne lijf, waar ze gemeen mee kunnen knijpen. Als je ze met een stokje aanraakt, buigen ze hun achterwerk krom naar boven en dan beginnen die tangetjes al te werken.

"loch kan hij maar korte eindjes in dat slootje lopen, want er hangen honderden spinnewebben in die hem de doortocht versperren. Daarom moet hij telkens uit en in de sloot klauteren. Hij zou natuurlijk heel gemakkelijk die fragiele webben kunnen breken door gewoon door te lopen, maar dat wil hij niet. Hij wil die prachtige kunststukjes niet vernielen en de spinnen al dat werk over laten doen. Want dat dit een ontzettend lange tijd vergt, kan hij wel zien aan de spinnen die nog bezig zijn de hunne te weven. Maar hij wil ook niet \'ol van dat kleverige rag komen te zitten, dat zo moeilijk van je kleren te verwijderen is. Bovendien is hij een beetje bang van die dikke spinnen, die zo vlug over je heen kunnen lopen. Als ze daar zo rusrig in het centrum van hun net hangen, zou je denken dat ze aan het slapen waren. Maar je moet ze maar eens met een grashalm aanraken - dan vliegen ze als een pijl uit een boog naar een of ander schuilhoekje, of ze laten zich pardoes naar beneden vallen aan een zilverige draad die uit hun dikke kont stroomt. Ze zien er trouwens griezelig genoeg uit met al die poten, die naar alle kanten uitsteken. Eigenlijk lijken ze wel een beetje op kleine krabben in de schorre.

Wantje heeft verteld dat dit kruisspinnen zijn, en dat is een goeie naam, want ze hebben inderdaad een grilhg gevormd kruis op hun bolle rug. En een beetje gemeen zijn ze ook wel, want spinnen leven van de roof. Ze maken die mooie webben niet voor hun plezier, maar dat zijn hun vangnetten waar ze vliegen en andere Insekten mee vangen. Niet dat Fransje zo erg op vliegen gesteld is, maar het moet toch wel verschrikkelijk zijn als je een vlieg bent, en je bent zo heerlijk door de lucht aan 't zweven, datje dan ineens in zo'n net terecht komt, om het volgende ogenblik beetgepakt te worden en heel stijf in honderden draden tegelijk gewikkeld te worden. Hij heeft dat dikwijls genoeg gezien, en soms vangt hij zelf wel eens een vlieg en mikt die dan in zo'n net. Maar dan moet hij toch ook altijd denken hoe hij dat zelf zou vinden als hij eens niet Fransje maar ook 'n vlieg was. Brrr! Maar zo is dat nu eenmaal in de natuur. Cirote dieren eten kleine dieren, en grote vissen leven van kleine vissen. Maar die lopen op hun beurt het gevaar later weer door nog grotere dieren en vissen verzwolgen te worden. Moeder zegt dat dit door de zonde gekomen is - niet de zonde van die dieren, want die hebben geen ziel en dus kunnen ze niet zondigen. Maar door de zonde van Adam en Eva. Toen die van die ene boom gegeten hadden, is de hele boel in de war gelopen. Wat zouden de dieren, die nu elkaar opeten, dan vóór die tijd gegeten hebben? 't Is maar jammer dat spinnen geen bramen lusten, want dan konden ze hier hun hart ophalen, en hoefden ze niet zo'n lange tijd zo maar stil te hangen wachten. Want er zijn genoeg netten waar nog geen enkele vlieg in zit, en dus zullen die spinnen wel honger hebben. Vliegen zijn natuurlijk ook niet gek. Die passen wel op dat ze uit de buurt van die mooie gevaarlijke webben blijven.

Daar de bramen heel zoet zijn, eet hij er meer van dan goed voor hem is. Er is weer die vage buikpijn. Maar hij stoort er zich niet veel aan, omdat hij die zo vaak heeft en er bijna aan gewend is geraakt.

Het is leuk zo in dat slootje te lopen, want als hij op zijn tenen staat, kan hij net over de rand kijken, en dan lijkt de wereld zo plat, vlak voor zijn ogen. Hij kan zelfs onder de suikerbieten kijken en hun dikke buiken zien. Het is net of elke biet zijn eigen dakje boven zijn hoofd heeft, van de dikke bladeren die uit het bovenste gedeelte steken. Fransje stelt zich voor dat hij zo klein is als een muis en er onderdoor kan lopen. Dan moet het wel net zijn of je in een heel groot bos wandelt.

Tegen een uur of drie komt de boer een kijkje nemen. Gelukkig heeft hij Norma niet bij zich. Fransje is blij hem weer eens te zien, en heimelijk hoopt hij dat de baas hem zal uitnodigen voor een boottochtje. Maar tot zijn teleurstelling praat de boer met geen woord over zijn palingschuit. Hij haalt zelfs hun eerste ontmoeting niet eens aan.

Maar hij heeft een heel andere verrassing voor Fransje.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juli 2008

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's

In Zijn arm de lammeren

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juli 2008

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's