Stelling: "Ik Vond Een Studie Kiezen Echt Niet Lastig"

Op steeds jongere leeftijd moeten er al keuzes gemaakt worden die van grote invloed zijn op je toekomst. Naar welke school je gaat na het basisonderwijs wordt veelal bepaald door je resultaten van je CITO-toets en het advies van je basisschool. Laten we ervan uitgaan dat je ouders niet te veel drammen (“Help! Mijn kind moet naar het vmbo en hij kan zo mooi tekenen!”) en dat je toekomstige school daar niet de oren naar laat hangen, dan kom je op de school waar je wellicht het beste bij past. Ook dan moeten er later keuzes gemaakt worden: welk profiel, welke sector: iets technisch, verzorgends, economisch etc. Als je gemotiveerd bent, oriënteer je je op open dagen, loop je een dag mee, laat je je voorlichten door je decaan en beroepsbeoefenaars.

Uiteindelijk zal je zelf de stap moeten zetten naar een volgende onderwijsvorm. Die stap blijkt niet makkelijk te zijn: veel leerlingen switchen al na een paar maanden. Wellicht hebben ze zich toch onvoldoende voorbereid en geen reëel beeld gekregen van hun werkelijke capaciteiten of blijkt de gekozen school organisatorisch een puinhoop… Jammer. Het vertraagt, het kost veel geld en levert veel frustratie op. Toch gloort er hoop: veel opleidingen worden kleinschaliger en daardoor persoonlijker. Mammoetvestigingen splitsen zich op. De stofkam wordt door veel opleidingen gehaald. Het onderwijsveld gaat zich

langzamerhand meer richten op studies met perspectief. Daarbij moeten we wel bedenken dat met de zich razendsnel ontwikkelende technologische veranderingen veel jonge mensen over tien jaar een beroep zullen uitoefenen dat nu nog niet eens bestaat…

Je studiekeuze is één van de belangrijkste keuzes die je maakt voor je verdere leven. Daardoor kan er best veel druk op je staan. Vooral als je niet weet wat je moet kiezen. Sommigen weten al vanaf de eerste klas wat ze gaan doen en anderen (ik) hebben tot halverwege het laatste jaar géén idee wat ze willen. En voordat je dan op studielink op ‘inschrijven’ mag klikken, ben je een heel eind verder. Het hele gedoe begint met interessetesten, beroepskeuzewijzers en andere dubieuze systemen die via tien vragen kunnen bepalen wat jij voor de rest van je leven gaat doen. In een klein deel van de gevallen helpt dit je op weg, maar nadat de vijfde test aangaf dat een combinatie van economie, creatieve vakken en sociale studies het best bij mij zou passen, heb ik het maar opgegeven. Dan volgt één van mijn persoonlijke nachtmerries: de studiemarkt. Een magisch wonderland waar alle studies leuk, alle leraren behulpzaam zijn en alle mensen die je tegenkomt maar één vraag kennen: ‘En, weet jij al wat je gaat kiezen?’ Nee, natuurlijk niet. Als ik wist wat ik ging kiezen liep ik hier niet door een zwak verlichte zaal te dwalen, ondertussen de photo-booth vermijdend om maar niet getagd te worden via Facebook. Maar wie weet vindt iemand anders daar wel wat hij/zij zoekt. Voor mij lag de redding in open dagen. Gewoon naar een school gaan, drie tot vijf studies kiezen die je wel leuk lijken, en gewoon rondwandelen. Gewoon tot je op de vierde school een lokaal binnen loopt en een goed gevoel krijgt. Daarna kun je voor de bevestiging nog gaan proefstuderen, wat ik zeker aanraad. Vooral als je gewoon rond mag lopen en vragen mag stellen aan leerlingen die zelf bezig zijn. Dat was voor mij het laatste zetje, waarna ik mijn DigiD aan kon vragen, naar www.studielink.nl kon gaan en na anderhalf jaar ploeteren eindelijk tegen een studie mocht zeggen: ‘Ja, ik wil’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen