Bitter Love

Jennifer Brown

2013, Uitgeverij Callenbach

368 blz., € 17,95

ISBN 97890 26 606731

‘Ik laat me langzaam in een stoel zakken, bevend over mijn hele lijf. Ik draai mijn pols omhoog en kijk. Hij is vuurrood en gezwollen en ik weet zeker dat er zo dadelijk een flinke bloeduitstorting te zien zal zijn. Op mijn heup zit al een gezwollen blauwe plek, zo paars dat hij bijna zwart is. Dan komen de tranen.’

De zeventienjarige Alexandra, ‘Alex’ voor haar vrienden, valt als een blok voor de knappe Cole. Deze student maakt Alex het hof en overlaadt haar met cadeaus, complimenten en aandacht. Al snel voelt Alex een diepe verbondenheid met de charmante student. Thuis heeft ze het niet makkelijk. Haar vader is bezet met zijn eigen problemen en lijkt de aanwezigheid van zijn drie kinderen nauwelijks op te merken.

Een moeder heeft ze niet meer; zij verongelukte toen Alex nog een kind was. Het contact met haar zusjes is minimaal. Gelukkig heeft ze Bethany en Zack, twee goede vrienden die in de buurt wonen. Deze vriendschap dateert nog uit Alex’ kindertijd maar komt onder grote druk te staan als Cole in beeld komt. Zack en Cole mogen elkaar beslist niet. Op slimme wijze weet Cole een wig te drijven tussen Alex en haar vrienden. Cole legt volledig beslag op Alex en als ze iets doet wat hem niet zint zijn de rapen gaar.

De mishandelingen die haar ten deel vallen gaan van kwaad tot erger. En

elke keer belooft Cole onder tranen beterschap. Het zal nooit meer gebeuren, verzekert hij zijn vriendin op zulke momenten. De mishandelingen lopen zo uit de hand dat Alex moet verzuimen van haar weekendbaantje in een restaurant. Zodra de blauwe plekken zijn weggetrokken gaat ze weer snel aan de slag. Ze spaart samen met Zack en Bethany voor een reis naar Colorado, de plaats waar haar moeder vlak voor haar dood naar toe wilde. Deze trip moet een ode worden aan Alex’ overleden moeder.

Cole wordt steeds jaloerser en achterdochtiger. Het lijkt wel of hij overal ogen heeft en alles weet wat Alex doet. Tijdens haar werk in het restaurant houdt hij de wacht aan een tafeltje met een kop koffie. Als ze met een klant praat wil hij na afloop precies weten wat er werd gezegd.

Alex voelt zich soms beklemd in haar relatie met Cole maar de verliefdheid overheerst. Ze noemt Cole haar ‘soulmate’. Hij begrijpt haar zoals geen ander dat kan, vindt ze. En, zo maakt ze zichzelf wijs, het gaat immers na elke mishandeling weer een poosje goed. Cole vertelt zelfs in therapie te zijn gegaan om te leren zijn agressie te beheersen.

Na een verloren basketbalwedstrijd, Cole is een fanatiek sporter, koelt hij opnieuw zijn woede op Alex.

Nog weet ze zich gebonden aan hem en durft ze anderen niets te zeggen over de oorzaak van de verwondingen aan haar gezicht. Haar vader betaalt de tandartskosten nadat ze hem een smoesje vertelt over haar afgebroken voortand. Alex voelt zich eenzaam tot op het bot. Ze draagt een groot geheim met zich mee. Angst en liefde voor Cole strijden om voorrang.

Haar loyaliteit aan Cole is bijna grenzeloos: ‘Als ik Bethany vertel wat hij net gedaan heeft, zal ze haar gelijk hebben gekregen. Dan lever ik haar het bewijs dat ze niet voor niets zo over hem dacht. En Joost mag weten wat Zack zou doen, als hij dit hoort. En het ergste is - ik kan zelf bijna niet geloven dat ik het denk - dat Cole me zou haten als ik dit aan iedereen vertel. Hij zal het me nooit vergeven.’

Na een lange innerlijke strijd neemt ze Georgia, haar leidinggevende op het werk, in vertrouwen. Georgia raadt haar dringend aan de relatie met Cole ogenblikkelijk te verbreken. Eerder waarschuwde een ex-vriendinnetje van Cole haar om ver uit zijn buurt te blijven. “Hij vermoordt nog eens iemand, en ik wil je waarschuwen zodat jij niet diegene bent.”

Opgelucht door het gesprek met Georgia loopt Alex naar haar auto op het parkeerterrein. ‘Als ik Cole zie weet ik wat me te doen staat. Ik kan dit. Ik ben sterk. (…) Ik kom om de hoek en daar staat Cole, tegen mijn auto geleund. ‘Fijn feestje gehad?’ zegt hij. Aan de klank in zijn stem hoor ik dat hij pissig is. Ik moest afsluiten’, zeg ik, terwijl ik dapper op hem afloop. Dapperder dan ik ooit eerder heb gedaan, ook al ben ik doodsbang en beef ik als een rietje. Ook al beeft mijn stem. ‘Ik zag je met Maria praten’, zegt hij. ‘Eerder.’

In ‘Bitter Love’ wordt duidelijk hoe complex huiselijk geweld is. De auteur deed tijdens haar universitaire studie psychologie onderzoek naar de cyclus van mishandeling en wat er emotioneel en cognitief met een vrouw gebeurt die slachtoffer wordt van geweld. Het doel van de schrijfster was om een ‘antwoord te vinden op de vraag die dan telkens als een van de eerste opkomt: waarom stapt ze er niet uit?’ Dat hier niet zomaar een antwoord op kan worden gegeven blijkt uit ‘Bitter Love’.

Jennifer Brown schreef een boek over een heftig onderwerp. Vanuit het door de auteur gekozen ik-perspectief kruip je als het ware in de huid van Alex. Huiselijk geweld is vaak onzichtbaar omdat het zich achter de voordeur afspeelt. In Nederland hebben jaarlijks tussen de 200.000 en 230.000 mensen te maken met ernstig of herhaald huiselijk geweld (Bron: Rijksoverheid)

‘Bitter Love’ verscheen als ‘Young Adult roman’ met als doelgroep jongeren van 15 jaar en ouder, maar zal zeker ook een ouder lezerspubliek aanspreken. De schrijfster benadrukt in het verhaal van Alex dat er een uitweg is uit de spiraal van huiselijk geweld.

Van Jennifer Brown verscheen eerder ‘Hate List’. Ze woont in Kansas City met haar man en drie kinderen.

Voor meer informatie over huiselijk geweld: www.vooreenveiligthuis.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen