Redactioneel

De hoeksteen

Nog niet zo lang geleden zag ik een foto van een nieuwe woning met een hoeksteen die iets naar voren stak. Er stond met mooie letters in gegraveerd: Wat naar buiten steekt, dat is wat spreekt. Toen ik de foto zag, werd mijn oog ook direct naar die steen getrokken. De hoeksteen was aangebracht op de hoek van de woning. Vroeger had zo’n hoeksteen een belangrijke constructieve functie die niet gemist kon worden, maar tegenwoordig worden zulke stenen meestal aangebracht als decoratie. Ook in Gods Woord komen we een aantal keren het beeld van de hoeksteen tegen. En hoeveel keer zullen we in de kerk de 118 ^e Psalm al aangeheven hebben: De steen dien door de tempelbouwers veracht’lijk was een plaats ontzegd, is, tot verbazing der beschouwers, van God ten hoofd des hoeks gelegd’? In de Bijbel moeten we met het beeld van de hoeksteen meestal op Christus zien. Het zijn dus tempelbouwers die minachtend dé hoeksteen, Christus, verwerpen. Inderdaad, in plaats van Hem als KROONSTEEN te eren, wordt Hij door de bouwers van de kerk als een steen des aanstoots ervaren. Vreselijk, maar waar! Aan welke kant staan u en ik? Doen we net als de schare die bij de vermaning van Stefanus aan het (kerk)volk met hun tanden knersen van nijd en de vingers in de oren stoppen? Of mag er een hartelijke begeerte zijn om ingevoegd te worden in dat Godsgebouw waarvan Christus de Hoeksteen is? O, val Hem dan te voet, want de dichter zegt in Psalm 25: Wie Hem need’rig valt te voet, zal van Hem Zijn wegen leren.

J.H. Rozendaal

eindredacteur

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen