Vervolging

‘Het zal niet lang meer duren of we hebben in Nederland ook met onderdrukking en vervolging te maken.’ Het was een gesprekje van enkele weken geleden. Iemand maakte die opmerking en je eerste reactie is dan om te relativeren. Ik moest er weer aan denken toen Open Doors de nieuwe ranglijst christenvervolging publiceerde. We konden lezen dat 1 op de 7 christenen zijn geloof niet in vrijheid kan belijden. Je inleven wat dat betekent is lastig als je zelf het voorrecht hebt in betrekkelijke vrijheid te leven. Ik schrijf bewust: betrekkelijk, omdat ook in ons land die vrijheid onder druk staat.

Situatie wereldwijd

Het aantal vervolgde christenen is dit jaar met 20 miljoen gestegen ten opzichte van vorig jaar. Dat betekent 20 miljoen mensen extra die zich niet veilig voelen, bedreigd worden en in de meest extreme gevallen moeten vrezen voor hun leven. Daarnaast kunnen we lezen dat de mate van onderdrukking en vervolging heviger is geworden. Soms zijn de overheden actief betrokken, christenen worden gevolgd bij alles wat ze doen en laten. In andere gevallen is er discriminatie en uitsluiting. Hoe het ook zij, het belijden van het geloof in Jezus Christus en het uitkomen voor Zijn naam heeft consequenties. We kennen allen wel de verhalen zoals die soms naar buiten komen. Het is ook niet nieuw. Toen ik nog jong was kreeg ik het boekje: ’De ondergrondse kerk, gemarteld om Christus’ wil’. Dat maakte toen een geweldige indruk op me. De schrijver, Richard Wurmbrand, heeft jaren in de gevangenis gezeten en is, zoals hij het zelf omschrijft, gemarteld om ‘de misdaad van

Actualiteit

In ons land waarborgt de Grondwet in artikel 6 de vrijheid van godsdienst. In dat artikel is vastgelegd dat een ieder het recht heeft om zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden. Dit is niet ongelimiteerd. Er staat bij: behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. Verder is in lid 2 geregeld dat de overheid buiten (kerk)gebouwen regels kan stellen ter bescherming van de gezondheid, het belang van het verkeer en ter voorkoming van wanordelijkheden. Dit is de formele kant. De realiteit van elke dag is dat er de nodige zaken zijn te noemen die, ondanks artikel 6, beperkingen opleggen aan een christen die naar Gods inzettingen wil leven. Ik denk dan aan het begrip ‘weigerambtenaar’ dat inmiddels al weer een aantal jaren geleden is ontstaan voor een trouwambtenaar die op grond van gewetensbezwaren weigert twee mensen van hetzelfde geslacht te trouwen. Ik denk ook aan wat in de achterliggende maanden misschien wel het meest besproken onderwerp is geweest, de drang c.q. dwang tot vaccineren tegen COVID-19. Degenen die op grond van godsdienstige motieven hiertegen bezwaren hebben, voelden zich behoorlijk onder druk gezet. In het verlengde hiervan dreigt uitsluiting bij de invoering van het zogenaamde 2G-beleid.

Iets heel anders is de zondagsrust. We moeten vaststellen dat steeds meer winkels en bedrijven de zondag als een gewone werkdag zijn gaan zien. Dat heeft consequenties voor hen die de zondag als Gods dag willen handhaven. We moeten erop rekenen dat het steeds lastiger zal worden om als werknemer een uitzonderingspositie te krijgen en vrijgesteld te worden van werken op zondag. Er zijn nog veel meer dingen te noemen; ik denk bijvoorbeeld aan de genderideologie. Hoe lang hebben we nog de ruimte om in het openbaar te zeggen dat wij vasthouden aan het Bijbelse gegeven van de schepping van man en vrouw en de instelling van het huwelijk tussen die beiden? Ook het onderwijs, beter gezegd de vrijheid van onderwijs, is een punt van zorg. Er wordt heel geleidelijk een beleid gevoerd waarbij deze vrijheid onder druk komt. Samenvattend: als je de trend van deze ontwikkelingen doortrekt naar de toekomst is er ook in ons land reden tot zorg.

Toekomst

Het christelijk geloof is niet vrijblijvend. Het heeft gevolgen. We kunnen niet overal aan meedoen. Het onderscheid komt openbaar. Het roept weerstand op, zoals het Evangelie van Jezus Christus dat vanaf het begin heeft gedaan. De satan mobiliseert allerlei krachten om de invloed van het Evangelie te beperken en uit te roeien. Dat begon al in het Paradijs en gaat onverminderd door. Hoe het in de jonge christengemeenten ging lezen we in het boek Handelingen, hoe het vandaag wereldwijd gaat laat het rapport van Open Doors zien, en in het voorgaande is wat gezegd over de situatie in ons land.

Als we over de toekomst spreken moeten we ons altijd realiseren dat dit met veel beperkingen is. We weten niet of we de dag van morgen nog zullen beleven; dat alleen laat al zien dat we hiermee erg voorzichtig moeten zijn. Maar het is ook zo dat we vooruit moeten kijken en moeten zorgen voor morgen. Daarbij mogen we lijnen uit het verleden doortrekken. Wat we zien is een verdere beperking in het mogen leven naar wat Gods Woord ons voorhoudt. Voorbeelden zijn hierboven genoemd. Het voegt niet veel toe om speculatief verder te doordenken wat dat concreet zou kunnen gaan betekenen. Wel kun je als algemene lijn stellen dat er meer en meer druk zal komen om minder stringent om te gaan met wat naar Bijbelse maatstaven principiële grenzen zijn.. De maatschappelijke en politieke ontwikkelingen hebben geleid tot een nieuw liberalisme, waarbij, zoals B.J. Spruyt dat heeft uiteengezet in enkele voorgaande nummers van dit blad, ‘je mag zijn wie je bent zolang je het maar met hen eens bent’.

Een voorbeeld hoe het in de praktijk kan gaan, zagen we in het proces tegen de Finse christenpolitica Räsänen (zie het artikel van ds. P.C. Hoek in het vorige nummer). Zoiets zou in ons land ook zomaar kunnen gebeuren.

Persoonlijke bekering

Constateren van deze ontwikkelingen is niet voldoende. Het is van groot belang dat we als gezinnen, kerken en scholen ons hiervan bewust zijn. We moeten ons voorbereiden op de tijd die komen gaat. Allereerst in het gebed. Laten we dat niet vergeten. Maar ook dat we doen wat onze hand vindt om te doen. In de gezinnen ligt er de taak om kinderen en jongeren erop voor te bereiden dat we ‘in de wereld’ vaak niet begrepen zullen worden. Kerken en scholen hebben hierbij eveneens een belangrijke rol. De godsdienstvrijheid staat onder druk. Het hangt samen met een ontwikkeling waarbij de mens niet God, maar zichzelf steeds meer centraal stelt. Ik lees in De toekomst van de gereformeerde gezindte (De Banier, 2013), waar het gaat over de strijd tegen de geest van de eeuw: ‘De herleving van de kerk in Europa begint met de bekering van mijn geesteloosheid en de geesteloosheid van de kerk.’ Dan gaat het er niet in de eerste plaats om dat anderen tot inkeer komen, maar ikzelf. Dat mag vanuit de wetenschap die volgt uit de tekst waar ik mee begon, de tekst die de Heere Jezus Zelf heeft uitgesproken, ‘In de wereld zult gij verdrukking hebben’, maar daar houdt het niet mee op, Hij vervolgt: ‘maar hebt goeden moed, Ik heb de wereld overwonnen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen