Opnieuw tweemaal levenslang geëist

Het door de rechtbank gelaste nadere onderzoek en de verhoren van de getuigen in de afgelopen twee weken hebben het Openbaar ministerie er niet toe gebracht wijziging te brengen in de maximum straf, die de heer Booster op 13 mei tegen verdachte eiste.

De hoofdverpleger staat terecht voor twee afzonderlijke strafzaken. De ene betreft drie moorden, die de hoofdverpleger in 1972 en 1973 pleegde, en de andere zes gevallen van moord in de jaren 1974 en 1975 plus verduistering van geld en goederen van bejaarde patiënten.

Ingevolge artikel 63 van het Wetboek van strafrecht, moet de Rechtbank, als zij verdachte voor het eerste geval tot levenslang veroordeelt, in het tweede geval de hoofdverpleger schuldig verklaren zonder strafoplegging. De reden is, dat in de ene zaak het maximum aan straf is bereikt.

Als het openbaar ministerie, zo redeneerde de heer Booster, overeenkomstig zou requireren, dan bestaat het gevaar dat verdachte er zonder straf van komt. Als de Rechtbank verdachte conform de eis van de Officier van justitie zal veroordelen, kan de hoofdverpleger in de eerste zaak in hoger beroep gaan.

Schokkend noemde de Officier van justitie de uitslagen van het onderzoek naar de door verdachte te veel bestelde insuline en het aantal sterfgevallen op zijn afdeling. „Er is niet alleen sprake van negen ten laste gelegde moorden. Er zijn 259 doden op tafel gelegd, waarbij op zijn minst enige twijfel aan een natuurlijke doodsoorzaak is uitgesproken. Daar zijn nu 175 onverklaarbare flesjes insuline naastgelegd, en dan neem ik het ruim".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen