Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

ds. B. van der Heiden (74)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

ds. B. van der Heiden (74)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op 1 mei is overleden mijn geliefde broer Bastiaan van der Heiden. Na een ernstige ziekte is hij op Gods tijd overgegaan van de strijdende Kerk naar de triomferende Kerk.

Onze schoonzus Laura moet hem, na een huwelijk van 53 jaar, nu missen. Dat geeft veel verdriet. De kinderen en kleinkinderen moeten hun meelevende en biddende vader en opa missen. De Heere geve hen Zijn vertroosting en ondersteuning.

Op 12 juni 1945 werd Bastiaan van der Heiden geboren in Rotterdam en groeide daar op. Al bewaarde de Heere hem voor uitbrekende zonden, hij stond net als McCheyne vóór zijn bekering, blind en van verre, in zichzelf zo rijk. Het behaagde de Heere hem stil te zetten met de woorden uit Daniël 5: ‘Maar die God, in Wiens hand uw adem is, en bij Wien al uw paden zijn, hebt gij niet verheerlijkt’. De Heere opende zijn ogen voor zijn verloren staat. Toen hij dacht te moeten ondergaan in de eeuwige nacht bracht de Heere hem in zijn nood bij de woorden van Christus: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven’.

Noodzakelijk en dierbaar

Zijn loopbaan begon hij als leerkracht, later directeur, op de reformatorische basisschool in Waardenburg. In 1975 werd hij benoemd tot directeur van het schippersinternaat in Dordrecht. De tijd in Dordrecht is voor hem een gezegende tijd geweest. De Heere gebruikte de prediking om hem te leren dat buiten Jezus alles de dood is. De Zaligmaker is hem toen noodzakelijk en dierbaar geworden. Hij mocht een blik slaan op de lijdende en stervende Middelaar. Van dat ogenblik sprak hij: ‘Nooit zal ik het wonder kunnen bevatten dat Hij voor mij gekropen heeft in de hof van Gethsémané en vanwege mijn zonden gehangen werd aan het kruis’.

De Heere riep hem tot het ambt van dienaar des Woords. In 1979 werd hij toegelaten tot de Theologische School in Rotterdam. Op 14 september 1983 mocht ik mijn broer bevestigen als herder en leraar van de gemeente van Woerden. Daarna diende hij de gemeenten van Hardinxveld-Giessendam, Kampen en Alblasserdam. In het geheel van onze gemeenten mocht hij een gewaardeerde plaats innemen. Het werk voor de verschillende deputaatschappen en het lesgeven aan de CGO hadden de liefde van zijn hart.

Zondag 10

Op 8 december 2019 preekte hij in Terwolde over Zondag 10. Het zou zijn laatste dienst worden. Diezelfde week kwam de boodschap dat er agressieve tumoren in zijn hoofd ontdekt waren. Na veel strijd en aanvechting mocht hij rust vinden in wat hij enkele dagen daarvoor gepreekt had, dat alle dingen, ook gezondheid en ziekte, ons niet bij geval maar van Gods vaderlijke hand toekomen.

In een brief aan de gemeente van Alblasserdam schreef hij: ‘De Heere heeft na veel strijd tegen mij op een lieflijke wijze gezegd dat mijn werk klaar is. De Meester bepaalt hoe lang de knecht mag werken. En het was zoals Hij tegen Mozes zei: spreek mij niet meer over deze zaak. Dat ging met zo veel majesteit gepaard, maar ook op zo’n lieflijke wijze, dat ik moest zwijgen’.

Daarna is zijn aardse huis steen voor steen afgebroken. Zijn ziekbed is vaak een preekstoel geweest waarop hij goed van de Heere mocht spreken. Vele malen mochten we tijdens onze bezoeken in verwondering met elkaar spreken over de vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog. De Heere gaf een zalig uitzicht op de eeuwige erfenis die hem wachtte. Dan zei hij in diepe verwondering: ‘Die erfenis dat is de Heere Zelf en dat is Christus’. Dat gaf in zijn ziel een sterk verlangen om naar Huis te gaan.

Rusten van de arbeid

Onze broer heeft zijn wens verkregen en mocht ingaan in de zalige rust die er overblijft voor het volk van God. Zo staren we onze geliefde broer na. De Heere stelle de nagedachtenis van deze dienaar Gods tot eeuwige zegen.

‘En ik hoorde een stem uit den hemel die tot mij zeide: Schrijf, zalig zijn de doden die in den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid, en hun werken volgen met hen’.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 mei 2020

De Saambinder | 24 Pagina's

ds. B. van der Heiden (74)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 mei 2020

De Saambinder | 24 Pagina's