Ds. M. HOFMAN

1873—1945

Nog onverwacht verbreidde zich de mare, dat de Heere de aardsche loopbaan van zijn getrouwen dienstknecht. Ds. M. Hofman te Moercapelle, beëindigd en hem opgenomen heeft in "heerlijkheid. Hoewel door krankte tot rust genoodzaakt, kan ik niet nalaten in De Saambinder enkele woorden te wijden ter nagedachtenis aan mijn hooggeachten vriend en ambtgenoot.

Ds. M. Hofman werd 3 Maart 1873 te Beekbergen geboren. Reeds ia zijn prilste jaren werkte de Heere in hem een vreeze voor de zonde en een hartelijken lust, om Hem te zoeken. Daarbij had hij een sterke begeerte tot onderzoek der Schriften en was hij leergierig. Het hoofd der schooi, dit bemerkend, wilde hem Voor het onderwijs bestemmen, waartoe aanvankelijk besloten w^erd. Van verdere studie moest de jonge Marinus echter afzien, doordat hij zijn vader verloor en het gezin zijn krachten eischte tot instandhouding van, het kleine boerenbedrijf, dat de famihe Hofman bezat. Zoo werd Hofman dus landbouwer. Maar de Heere werkte in Hem de begeerte tot het leeraarsambt en drong hem steeds meer daartoe. Een bange strijd werd in zijn liel gekampt. Het bewustzijn van eigen onbekv.'aamheid en de geringschatting van zichzelf, die hem zijn geheele leven zijn bijgebleven en die in alle door hem uitgegeven geschriften te bemerken zijn, deden hem > de door God gewekte begeerie onderdrukken en den Heere tegenstaan. Zelfs de krachtige bevestigingen zijner roeping uit Gods Woord en de beloften, die de Heere schonk, werden zoozeer door het ongeloof bestreden, dat hij geen vrijmoedigheid vond, zich aan de kerk te geven.

Eindelijk brak het licht in zijn ziele door. Toen brak de tegenstand. Daartoe toegelaten, trad br. Hofman alras als proponent in de gemeenten op. Een forsche prediker was hij niet; maar wat in : yjn voorgaan van stonden aan bekoorde, was zijn schriftuurlijk prediken, zijn putten uit het Woord: bevindelijk; vermanend; vertroostend. Was het wonder, dat vele vacante gemeenten hem begeerden?

-De Heere leidde zijn weg naar Rijssen. Zijn vrouw mt5ést hij missen; de dood nam haar weg. Maar de vertroostingen Gods ondersteunden hem. Te Rijssen is hij in het ambt bevestigd door Ds. A. jinse, toen nog te Barncveld. Nadat Ds. Hofman ; ijn eerste gemeente tot Maart 1924 gediend had, nam hij het beroep naar Krabbendijke aan. De geüiecnte aldaar wies; een nieuwe kerk werd gebouwd, met 1600 zitplaatsen; ook een nieuwe pastorie en een eigen school. Niet licht zal men den algemeen geachtcn leeraar daar vergeten.

In 1936 voerde de weg naar Moercapelle, waar ik Ds, Hofman bevestigen mocht. In deze oude Lcdcboeriaansche gemeente, die in 1942 haar honderd-jarig bestaan herdacht, vierde Ds. Hofman -ijn vijf-en-twintig-jarig ambts-jubüeura. De kerk noest er vergroot.

Een hart-zwakte dreigde enkele jaren geleden

een ëlnde aan den dienst des leeraars te maken, maar de Heere richtte hem weder op, De mindering zijner krachten deden hem besluiten emeritaat te vragen, doch de gemeente wilde hem niet missen en stelde zich tevreden, zoo haar leeraar slechts des Zondags haar dienen mocht. En ziet... toen werd hij, korten tijd d - .afna, op het ziekbed geworpen, door een beroerte getroffen. Nog eenmaal heeft hij, door zijn kinderen den preekstoel opgedragen, gepoogd te preeken. Het was de laatste maal.

Met groote blijdschap mocht Ds. Hofman op zijn ziekbed getuigenis geven van de hope, die in hem was en van den vrede, die zijn zicl vervulde. „Hetzij dat wij leven; hetzij dat wij sterven, wij zijn des Heeren."

In dit bewustzijn mocht hij rustig nederliggen tot een tweede beroerte hem trof en hij Dinsdaginorgen 23 October het tijdelijke met het eeuwige verwisselde.

Een groote plaats is met dit heengaan opengevallen! Allermeest in het gezin voor de weduwe en hare kinderen; maar ook in de gemeenten.

Niet alleen de gemeente te Moercapelle zal den leeraar missen. Ds. Hofman nam een groote plaats in ons geheele kerkelijke leven in. Zijn talrijke predikaties, bij de Banier uitgegeven, werden met graagte ontvangen, gelijk ook zijn samenspraken in De Saambinder door velen gaarne gelezen werden. Hij was curator der Theologische School en diende deze school zoozeer van harte, dat hij, toen gedurende zijn ziekte de Synode vergaderde, verzocht hem nog niet te ontslaan, wat dan ook niet geschied is.

Trooste en verzorge de Heere de., weduwe en hare kinderen naar den rijkdom Zijner barmhartigheden, vervulle Hij de ledige plaats op den kansel, vermenigvuldigend het gebed om arbeiders in des Heeren wijngaard; en zij de gedachtenis des rechtvaardigen tot zegening ouder ons.

Ds. G. H. KERSTEN

De begrafenis

Het was Zaterdag 27 October een droeve dag voor de gemeente van Moercapelle. Het stoffelijk overschot van haar geliefden herder en leeraar zou ten grave worden gebracht. Uit alle oorden des lands waren vrienden opgekomen om de droeve plechtigheid bij te wonen. Van de leeraren waren aanwezig behalve ds. de Blois, die den dienst in de kerk zou leiden; ds. Fraanje, ds. van Necrbos, ds. Ligtenberg, ds. Lamain, ds. Honkoop, ds. Rijksen n dr. Steenblok.

Te ongeveer half elf ving de dienst in de kerk, die overvol was, aan. Onder het zingen van ps. 43 : 3 en 4 besteeg ds. de Blois den kansel. Na het votum en den zegengroet las ds. de Blois de twaalf artikelen des geloofs voor en daarna I Cor. 15 : 50 einde en Openbaringen 4 : 9 einde. De Lccraar bepaalde vervolgens, na gebed en het zingen van s. 16 : 3 en 6, zijn gehoor bij 2 Timotheus 4 : 7: Ik heb den goeden strijd gestreden; voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag-geven zal, en niet alleen mij, maar ook allen die Zijne verschijning liefgehad hebben.

Spreker zag hierin Paulus' zwanenzang en ontwikkelde de volgeuae gedachten: Ie. onder welke mstandigheden dit geloofslied gezongen werd, 2e. e rijke inhoud van dit geloofslied en 3e. de God verheerlijkende en bemoedigende sterkte die in dit geloofslied opgesloten ligt. De spreker teekende den strijd des geloofs, omschreef het geloof, dat de apostel onder alles behouden mocht en stond stil bij de kroon des levens, die het deel werd van Paulus en van al des Heeren volk. Dit alles werd toepasselijk overgebracht op den ontslapen leeraar, die ook dezen goeden strijd gestreden en het geloof behouden heeft en thans in de heerlijkheid opgenomen, boven allen strijd verheven is, In gevoelvolle woorden van troost en openbaring richtte ds. de Blois zich tot de weduwe, de kinderen en de gemeente.

Aan de groeve werd het woord gevoerd door ds. Ligtenberg namens de Classis, den heer van de Ketterij, ds. Steenblok, ds. Fraanje en den heer van der Spek, ouderling der Gemeente, waarna de oudste zoon de plechtigheid besloot met woorden van dank.

Gezongen is aan het graf ps, 68 : 2 en ps. 89 : 3. De Heere zij met de weduwe, de kinderen en de Gemeente. Hij verleene alles wat noodig is in dezen u, 'eg ter gedachtenis der rechtvaardigen zal tot zege zijn. Zijn werken spreken nog nadat hij gestorven is.

Bedankt voor Giessendam: ds. D. L. Aangeenbrug, van Leerdam,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen