In memoriam Ds. L. Rijksen

Nog vrij onverwacht heeft onze vriend, ambtsbroeder en kollega op vrijdag 31 januari j.l. het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. We wisten dat zijn algemene gezondheidstoestand niet meer zo best was, dat hij de laatste jaren snel verouderde, wat in vele dingen te merken was. Voor hemzelf was dit geen gemakkelijke zaak. De liefde tot de waarheid en tot Gods kerk, de ijver tot Gods huis gaf hem een brandend hart om dienstbaar te zijn voor kerk en school. Toch een enkele keer in de koffiepauze tussen de lessen op de Theologische School, wanneer wij samen waren, sprak hij er over, dat hij een oud man begon te worden en vroeg mij met enkele wensen van hem rekening te houden als hij niet meer zou kunnen of er niet meer zou zijn. En toch rekenden we er beiden niet op, dat zijn verscheiden zo spoedig zou plaats vinden.

Dinsdag 14 januari heeft hij voor het laatst nog de gehele dag les gegeven op de Theologische School. Toen we om 5 uur de school verlieten, deelde hij mij mede zich ziek te gevoelen en dat de heersende griep hem zeker te pakken had en ik er rekening mee moest houden, dat hij de volgende morgen niet zou kunnen komen. Toen ik hem de raad gaf direkt thuis naar bed te gaan, antwoordde hij mij nog belijdeniskatechisatie te moeten geven en dat deze toch door moest gaan. Dit antwoord typeerde hem, want voor de zaak van Gods Koninkrijk gaf hij zich geheel en zag niet op eigen lichaam en gezondheid. De zorgen ervan hielden hem dag en nacht bezig. Ook daarvan sprak hij toen ik hem enkele dagen voor zijn sterven in het ziekenhuis bezocht. Hij sprak over de woorden van Paulus om ontbonden te worden om met Christus te zijn, want dat is zeer verre het beste, maar in het vlees te blijven is nodiger om uwentwil. Hij had de Heere gebeden om nog wat te mogen blijven ten nutte voor zijn kinderen, voor zijn gemeente en voor hét onderwijs van de studenten. Toch, de mens wikt, maar God beschikt. De Koning van Zijn kerk heeft ki Zijn alwijze raad bepaald, dat Zijn kind en knecht de aardse loopbaan zou beëindigen om de rust in te gaan van het zalig eeuwig leven, waar bidders en strijders voor altijd mogen loven en zingen zonder zonden, zonder moeite en strijd, ter eer van de drie enige God.

Ds. Lubertus Rijksen werd op 25 april 1902 te Utrecht geboren. In 1944 werd hij door het Curatorium der Theologische School te Rotterdam beroepbaar verklaard en in december van dit jaar zal het vijf en twintig jaar geleden zijn, dat wijlen Ds. G. H. Kersten hem in zijn eerste gemeente Leiden inde donkere hongerwinter in het wondere ambt bevestigde.

laatste gemeente, Rotterdam West, welke hij tot aan zijn dood als herder en leraar dienen mocht. Op de Generale Synode van 1953 werd hij met wijlen Ds. J. W. Kersten tot docent benoemd van de Theologische School, een taak, die hem zeer lief was en die hij ruim 15 jaar door Gods genade heeft vervuld. En ziet, thans is dit drietal, Ds. L. Rijksen, Ds. J. W. Kersten en de heer A. van Bochove, ons ontvallen. Dit studiejaar is voor onze Theologische School wel een zeer merkwaardig jaar nu de beide docenten Van Bochove en Rijksen zo spoedig na elkaar zijn weggenomen. De Heere moge ons in de toekomst gedachtig zijn. Naast de vele deputaatschappen, die Ds. Rijksen in het kerkelijk leven vervulde, naast de vele jaren dat hij voorzitter was van de Vereniging voor het Gereformeerd Schoolonderwijs en van de kweekschool „De Driestar" te Gouda, wil ik in het bijzonder nog wijzen op het redakteurschap van de Saambinder, dat hij sinds 1950 waarnam. Vooral de eerste jaren, na de verwikkelingen met Dr. Steenblok en de uitgetredenen, zijn voor hem moeilijke jaren geweest. Veel pijlen van gramschap en smaad zijn toen op hem afgeschoten; voor veel zaken werd hij, omdat hij hoofdredakteur van de Saambinder was, persoonlijk verantwoordelijk gesteld en veel verwijten werden hem in het openbaar en per brief gedaan. Toch heeft hij steeds genade mogen ontvangen om deze pijnlijke beschuldigingen te ondergaan en de Saambinder niet te maken tot een strijdblad, maar om het een kerkelijk blad te laten blijven voor de binding, de opbouw en stichting van onze gemeenten. laatste gemeente, Rotterdam West, welke hij tot aan zijn dood als herder en leraar dienen mocht. Op de Generale Synode van 1953 werd hij met wijlen Ds. J. W. Kersten tot docent benoemd van de Theologische School, een taak, die hem zeer lief was en die hij ruim 15 jaar door Gods genade heeft vervuld. En ziet, thans is dit drietal, Ds. L. Rijksen, Ds. J. W. Kersten en de heer A. van Bochove, ons ontvallen. Dit studiejaar is voor onze Theologische School wel een zeer merkwaardig jaar nu de beide docenten Van Bochove en Rijksen zo spoedig na elkaar zijn weggenomen. De Heere moge ons in de toekomst gedachtig zijn. Naast de vele deputaatschappen, die Ds. Rijksen in het kerkelijk leven vervulde, naast de vele jaren dat hij voorzitter was van de Vereniging voor het Gereformeerd Schoolonderwijs en van de kweekschool „De Driestar" te Gouda, wil ik in het bijzonder nog wijzen op het redakteurschap van deSaambinder, dat hij sinds 1950 waarnam. Vooral de eerste jaren, na deverwikkelingenmetDr. Steenblok en de uitgetredenen, zijn voor hem moeilijke jaren geweest. Veel pijlen van gramschap en smaad zijn toen op hem afgeschoten; voor veel zaken werd hij, omdat hij hoofdredakteur van de Saambinder was, persoonlijk verantwoordelijk gesteld en veelverwijtenwerdenhemin het openbaar en per brief gedaan. Toch heeft hij steeds genade mogen ontvangen om deze pijnlijke beschuldigingen te ondergaan en de Saambinder niet te maken tot een strijd blad, maar om het een kerkelijk blad te laten blijven voor de binding, de opbouw en stichting van onze gemeenten.

Dit mogen wij niet vergeten, dat Ds. L. Rijksen in de historie van onze Gereformeerde Gemeenten door de Heere een plaats is gegeven om in de moeilijke jaren na het heengaan van Ds. G. H. Kersten en Ds. 3. Fraanje leiding te geven, naast andere predikanten, om weer te komen tot de weldadige rust van het algemeen kerkelijk leven. Ziet hij stierf. Dit geldt voor elk mens. Welgelukzalig is de mens voor wie sterven erven is. In het bijzonder voor Gods knechten staat geschreven: , , Zij mogen rusten van hun arbeid en hun werken volgen met hen". Dit geldt ook voor broeder Rijksen. Hij was, gelijk al Gods knechten, een mens met zonden en gebreken, in persoon en in ambt. Maar inhet reinigend en verzoenend bloed van Christus wordt alles wit gewassen en eenmaal zullen ze allen, die door dat bloed zijn gekocht, altijd bij de Heere zijn.

Bij het verschijnen van dit nummer van De Saambinder heeft de begrafenis op woensdag 5 februari j.l. reeds plaats gehad. Een verslag daarvan zal in het eerstvolgend nummer worden opgenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen