In Memoriam ds. A.W. Verhoef

23 oktober 1917 - 29 februari 1996

De apostel mag aan het einde van zijn loopbaan zeggen: "Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb de loop beëindigd, ik heb het geloof behouden". Dat was een wonder voor hem. Hij mag weten: "Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in die dag geven zal, en niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning hebben liefgehad".

Gods kerk wordt eerlijk zalig, op grond van recht, en wordt bewaard tot die zaligheid. Paulus eindigt met een lofprijzing, waarin u iets hoort van het hemelwerk: "Dewelke zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid".

Dat zal het deel zijn en het werk van allen die de verschijning van Christus hebben liefgehad. Dat mogen we ook geloven van onze geliefde ambtsbroeder, ds. A.W. Verhoef

Vrijdagnacht, 29 februari 1996, half twee (Alberta tijd) heeft de Heere Zijn oude dienstknecht thuisgehaald. Aan een werkzaam leven is een eind gekomen. Broeder Verhoef heeft gewerkt zo lang hij kon. Zelfs toen de verdere aftjraak van lichaamskrachten geleidelijk doorzette, ging hij nog iedere maand voor in een Hollandse dienst in Lethbridge, Alberta.

Ds. A.W. Verhoef werd geboren op 23 oktober 1917 in Zevenhuizen. Daar mocht hij opgroeien in een kerkelijk meelevend gezin. Na lager onderwijs, gevolgd door avondstudie, was hij als boekhouder werkzaam in Rotterdam. Ook op politiek terrein was hij aktief Eerst was hij raadslid, daarna wethouder in Capelle a/d IJssel.

De Heere gebruikte een preek van ds. G.H. Kersten om Verhoef in zijn ongeluk te zetten en hem aan zijn verloren staat te ontdekken. Hij werd een ongelukkig mens die God niet ontmoeten kon. Na veel strijd en zielsbenauwdheid behaagde het de Heere de weg der zaligheid te ontsluiten in de Middelaar.

Verhoef kreeg ook werkzaamheden met het leraarsambt. In 1959 kwam hij, inmiddels getrouwd en vader van enkele kinderen, met een attest van zijn kerkeraad naar Rotterdam, waar hij door het curatorium werd toegelaten tot het volgen van de lessen aan de Theologische School.

In 1963 werd hij beroepbaar gesteld en uit vele beroepen werd dat van de grote gemeente Bameveld aangenomen. Ds. L. Rijksen bevestigde hem op 17 september 1963 met de woorden uit Richteren 6 : 14: Ga heen in deze uw krachf'. 's Avonds mocht ds. Verhoef zijn inttede doen uit Joh. 1 : 8: Hij was het licht niet, maar was gezonden, opdat hij van het Licht getuigen zou".

In 1969 nam ds. Verhoef na veel strijd het beroep aan naar Lethbridge. Hij ging het vaderland verlaten en aan het eind van dat jaar werd afscheid genomen van Bameveld. In Lethbridge vond hij veel voormalige Veluwenaren, velen afkomstig uit de omgeving van Bameveld. Hoewel er, tot vandaag toe, nog veel Nederlands wordt gesproken en in ieder geval wordt verstaan, voelde br. Verhoef de noodzaak aan, zich de taal van het land eigen te maken om ook de jeugd in hun eigen taal te kunnen bereiken. En Verhoef had een warm hart voor de jeugd.

In 1972 werd Lethbridge verwisseld voor Chilliwack, nabij de westkust van Canada. Daar heeft br. Verhoef de langste tijd mogen arbeiden, nl. van 1972 tot 1989. Toenemende lichaamszwakte na een ernstige hartaanval nu ongeveer 13 jaar geleden, bracht hem ertoe een emeritaatsaanvraag bij de classis in te dienen. Tot veler verbazing nam hij echter onverwacht nog een beroep aan naar Beekbergen.

In de avond van zijn leven mocht hij daar nog enige jaren werken. Nu echter ver van zijn kinderen en kleinkinderen die hij alleen in Canada achterlaten moest. Ongetwijfeld voor zijn vrouw ook een moeilijke zaak. Wat nog smartelijker was, ze moesten bij het afscheid in Chilliwack een ernstig zieke dochter achterlaten. Toe ze nog maar een paar maanden in Beekbergen waren moesten ze terug om haar te begraven. De Heere heeft Zijn genadige ondersteuning ook in die weg niet onthouden.

In 1992 echter voelde br. Verhoef dat de tijd gekomen was met emeritaat te gaan, hetwelk hem in oktober van dat jaar eervol verleend werd.

Een aantal jaren hebben br Verhoef en zijn vrouw daama nog dichtbij kinderen en kleinkinderen mogen wonen, in de hun niet onbekende omgeving van Lethbridge, Canada. Ook daar mocht br. Verhoef nog voorgaan, zij het niet meer in het Engels. Ook verschenen nog meditaties van zijn hand in ons kerkelijk maandblad "The Banner off Truth".

Nieuwjaarsdag 1996 heeft hij nog mogen spreken van Psalm 73 : 24: Gij zult mij leiden door Uw raad, en daama zult Gij mij in heerlijkheid opnemen".

Op 21 januari van dit jaar ging hij voor het laatst voor in Lethbridge. De tekst was uit Matth. 11 : 28: Komt herwaarts tot Mij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven". Dat was de laatste boodschap. Komt allen tot Mij... Wat een wonder als vermoeiden en belasten die rust eens voor eeuwig mogen beërven.

Ook schreef hij nog een stukje in de kerkbode, waarin hij afscheid nam van iedereen. Hij voelde zijn einde naderen, dat was wel duidelijk: "Hoe lang het duren zal weten wij niet. De Heere regeert, en heeft ook ons leven in Zijn hand. Laat jong en oud eraan denken! Het is een troost om te weten dat Hij alles goed doef'. Hij dankte iedereen voor alle hulp en zorg.

De krachten werden snel minder De laatste weken kon hij soms niet meer staan en lopen en ttok hij met zijn vrouw bij kinderen in Alberta in, totdat hij in het ziekenhuis opgenomen moest worden. Daar is hij na enige dagen afgelost van zijn post. De Heere gedenke zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen in dit grote verlies. Hij zij tot een Toevlucht en Sterkte in deze dagen van rouw en gemis. Hij leide tot Hem, de Man der weduwen, de Vader der wezen, Die troosten kan meer dan een moeder kan doen.

Ook in de gemeenten liier, waar ds. Verhoef zo veel en zo lang heeft mogen arbeiden, in de grote gemeente Chilliwack en daarbuiten, in curatorium en verscheidene deputaatschappen, is een lege plaats gekomen. De Heere gedenke Zijn kerk in de bangheid der tijden. Hij verwekke Zelf mannen door Zijn Geest geleerd en bekwaamd, die de ledige plaats vervullen mogen.

Broeder Verhoef was een harde werker. Maar ook zijn werk was met zonde bevlekt. Ook hij is alleen uit genade zalig geworden. Om het werk van de geheel enige dierbare Knecht des Vaders, Jezus Christus. Dat werk op aarde is voltooid en daar hoeft, mag en kan niets van ons meer bij. Gelukkig als we er bevindelijk weet van hebben wat het is met al het onze schipbreuk te leiden en neer te mogen zinken op die ene grondslag die de Heere gelegd heeft, Jezus Christus en Die gekruisigd. Moge het werk van deze Knecht des Vaders onder ons zijn voortgang hebben, Gode tot eer, en veler zielen, van jong en oud, tot zaligheid.

Wyckoff", New Jersey,

ds. C. Vogelaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen