De scheur in de muur

Er is verwachting! Weinig is er overgebleven van Juda. Overgelaten is het als een mast op de top van een berg en als een banier op een heuvel. Het is gelukkig niet het laatste woord, dat Jesaja in de naam des Heeren moet spreken. In dit gedeelte wordt niet alleen het oordeel geboodschapt in de inéénstortende muur. maar ook net herstel door Gods genade. De Heere gaat verder met het kleine overblijfsel dat in wederkeer en rust behoudenis zoekt. Het betrouwen op de hulp van Egypte heeft alleen maar bittere ontgoocheling gebracht. Maar de Heere neemt het op voor Zijn volk. Hij geeft herstel en zal niet beschamen.

Op zo’n sprekende wijze mag Jesaja spreken over dat herstel. Jesaja 30 is een hoofdstuk van gericht én genade. Zeldzaam schoon zijn de beloften, die de Heere door Zijn profeet laat vertolken. Ze stapelen zich als het ware op na het 18e vers. Vandaag wil men wel de éénheid van de gerichtsaankondiging in het eerste gedeelte van Jesaja 30 en het genadig herstel in het tweede gedeelte ontkennen. Als je het geloven mag dan gaat het hier om enkele beloften, die hier „zo maar” tussen gezet zijn. Och, er blijft van Gods Woord niets over als je naar veel exegeten van vandaag moet luisteren. De boodschap van gericht en genade zou dan verdwijnen. Maar het is niet zo. Hier is een duidelijke eenheid. Denk eens aan het eind van vers 18: welgelukzalig zijn die allen, die Hem verwachten. Dat zijn zij, die door Gods ontferming geleerd hebben wat de Heere Zelf gezegd heeft: door wederkering en rust zult gijlieden behouden worden, in stilheid en vertrouwen zal uw sterkte zijn.

Het gaat er nu niet om, dat we dit gehele gedeelte zullen zien. Maar wel willen we de lijn van het herstel, dat God geeft, even doortrekken.

Het gaat van God uit. Daar begint de wending hiermee. „En daarom zal de Heere wachten, opdat Hij u genadig zij ...” Wat een wonderlijk woord is dat. Onbegrijpelijk. In de toorn gedenkt Hij des ontfermens. Hij kan het niet hebben dat Zijn erfdeel ten onder gaat. Zijn onveranderlijke beloften blijft Hij getrouw. Hij ziet uit naar de gelegenheid om genade te bewijzen. Hij wacht om het genadig te zijn. Wat een wond’re zaak is dat. Hoe spreekt het van Zijn nameloze liefde. Van Zijn oneindige ontferming. En die liefde en ontferming betoont Hij aan allen die Hem verwachten. Dat zijn degenen die in de nood tot God leerden roepen. Dat doen ze niet uit zichzelf. Dat is vrucht van Gods genade. Die kunnen het niet meer verwachten van Egypte. Die leren hun eigen schuld zien en roepen om genade. Aan hen zal de Heere genade bewijzen. Maar dan staat hier Zïjn wachten vóórop. Het gaat van Hém uit; Hij is de Ontfermer. Hij kan niet vanwege Zichzelf van Zijn Verbond af.

En dan zien we hier het herstel getekend. We stippen het maar even aan. Eerst vers 19. Genade wordt bewezen te Jeruzalem. Jeruzalem is de plaats waar de altaren staan, waai’ het bloed vloeide en het volk vergaderd werd. Daar zal het wenende volk vertroost worden. Het zal ervaren dat de Heere hoort naar de stem van het gebed. Ziet, dat spreekt van het herstel van Gods Kerk. Dan wil de Heere in Zijn huis genade bewijzen. Dan gaat er kracht van de prediking uit. Niet alleen ontdekkende kracht, maar ook vertroostende kracht. Dan wil Hij door Zijn Geest en Woord Zijn volk vertroosten in Sion. Dat wil Hij vandaag nog doen. In de weg der bekering wil Hij zijn wonderen weer openbaren in het midden van Zijn erfdeel.

Er zal een wandelen komen in de wegen des Heeren. Lees vers 21 eens: „en uw oren zullen horen het woord desgenen die achter u is. zeggende: dit is de weg, wandelt in dezelve.” De onderwijzing door Zijn Woord zal de Heere weergeven in het midden van Zijn erfdeel. Nee, dat is geen onderwijs dat „zweeft”. Dat kunnen we vandaag zoveel horen. Dan wordt geen rechte geestelijke leiding gegeven. Dan wordt niet van de wereld der zonde afgewezen, maar predikt men een weg tussen de kerk en wereld. Maar hier klinkt het: dit is de weg, wandelt in dezelve. Dan wordt er gewaarschuwd om niet af te wijken naar rechts en naar links. Dat is het onderwijs dat maant tot bekering, tot het wandelen in de wegen des Heeren. Let er op hoe dat hier als een belofte staat. Dat zal de Heere weer geven en dat zal vrucht dragen. .

Afscheid zal er komen van de afgoden, zie vers 22. Er staat hier dat ze de zilveren gesneden beelden en de gouden gegoten beelden zullen wegwerpen „gelijk een maanstondig kleed”. Ze zullen tot die beelden zeggen: henen uit. We zouden hier ook kunnen vertalen: weg ermee! Ze kunnen geen plaats meer hebben in het leven van het door genade herstelde Sion. Hier wordt ook de doorwerkende kracht van de bekering getekend in het erfdeel des Heeren. Dat mag vandaag zeker wel spreken. Wat een afgoden zijn er niet, die ook door kerkmensen omhelsd worden. Er is bij velen een machteloosheid om er van verlost te worden. Maar. waar God doorwerkt met Zijn genade, daar wordt het anders. Daar kunnen de afgoden niet blijven staan in onze huizen en gezinnen. Daar moeten ze weg. Dat is niet maar een wettisch streven om het anders te maken. Daar komt in de regel niet veel van terecht. Zeker er is de roeping om de afgoden te weren. Maar ze verdwijnen pas door de doorwerkende kracht van Gods genade. Wat een voorrecht dat er belofte is, die de Heere waarmaakt door de eeuwen heen.

Ja, het loopt er op uit dat de Heere de breuk van Zijn volk zal verbinden en de wonde, waarmee het geslagen is, zal genezen. Hij kastijdt niet eindeloos, maar herstelt.

Die beloften hebben vandaag nog kracht! Ze boodschappen niet maar Juda’s herstel, ze spreken van het herstel van de Kerk des Heeren door de eeuwen heen. En dat in Hem. Wiens Naam het ware geloof in Jesaja 30 leest: de Heere Jezus Christus. Om Hem wacht God om genadig te zijn. Hij heeft Zich de ellende van Zijn erfdeel aangetrokken. Hij is de Knecht des Heeren, Die medelijden gehad heeft met Sions gruis. De grote scheur in de muur is door Zijn Borgleven heengegaan. Hij heeft Zich gesteld in de breuk. Zich gegeven voor de misdaad Zijns volks. Hij heeft betaald voor de schuld. Hij is opgestaan uit het graf om nu door Zijn opstandingskracht Zijn Kerk te gaan bouwen. Om al die beloften waar te maken voor Zijn Sion.

Dan is er hoop voor die vanwege de scheur in eigen leven om God leerden roepen. Behoort u er toe door Gods genade? Ziet u uit naar de Heere? Ze kunnen het vaak niet begrijpen hoe het nog moet. Maar Hij wacht om u genadig te zijn. Om u te troosten door de kracht van het werk van Christus.

Dan is er hoop voor de Kerk des Heeren. Ook in 1982. Telkens en zeker in deze tijd dringt het beeld van de scheur in de muur zich op, lijkt er niets van over te blijven dan een mast op de top van een berg en een banier op een heuvel. Wat is er vaak weinig te zien van de doorwerking der Goddelijke beloften. Maar om en in de Koning van de Kerk Zelf wordt het tóch waar dat de Heere Zijn Kerk zal vergaderen en zegenen.

„Wat winden dat er waaien
Wat regen dat er plast
Het hoog gebouw van Sion
Staat onbeweeg’lijk vast!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen