In gesprek met jezelf

Er is nog niet zoveel wijsheid voor nodig om te constateren dat wij op allerlei wijze met elkaar in gesprek zijn. Of soms juist niét in gesprek. Denk bijvoorbeeld aan de gezinnen waar al zo lange tijd niet echt is gesproken tussen ouders en kinderen of tussen man en vrouw. Wat gezegd wordt, beperkt zich tot de buitenste schil van het dagelijks leven.

Anderzijds wordt er, niet het minst ook op het kerkelijk erf, geweldig veel gesproken. Intussen kan ons de vraag gesteld worden of wij wel eens met onszelf in gesprek zijn en dan voor Gods aangezicht. In de Psalmen komen wij dichters tegen die met zichzelf in gesprek raken. Een heel bekend voorbeeld is de dichter van Psalm 42, die zijn neergebogen ziel, zichzelf, gaat toespreken.

Terwijl het hem tevoren in de nabijheid van de Heere zo goed is geweest, loopt hij nu met een doodsteek van de vijanden in zijn beenderen rond, ver bij het heiligdom vandaan, de nabijheid van de Heere missend. In deze duisternis raakt hij in gesprek met zichzelf „Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en zijt onrustig in mij? Hoop op God, want..."

Doorziet gij uw lot?
In heel andere omstandigheden bevindt de dichter van Psalm 103 zich, wanneer ook hij in gesprek is met zichzelf: „Loof de HEERE, mijn ziel..." Hier kijken we een man in het hart die overweldigd is door de grootheid en ontferming van de Heere en de zegeningen van God niet klein kan krijgen.

Iets dergelijks zien we bij de dichter van Psalm 116, als de Heere naar hem in zijn ontstellende nood heeft omgezien: „Mijn ziel! keer weder tot uw rust. want de HEERE heeft aan u welgedaan."

Mocht u zeggen dat deze voorbeelden te hoog gegrepen zijn voor u, dan zou u kunnen denken aan een paar regels uit het prachtige lied van R. M. McCheyne: „Ik vroeg niet: Mijn ziele, doorziet gij uw lot? Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"

De Geest, Die mensen leeg maakt van eigen kracht en eigen gerechtigheid, brengt hen zo tot dit gesprek: Mijn ziel, hoe verschijnt u rechtvaardig voor God?

Onder handen nemen
Wel eens in gesprek met uzelf? In alle mogelijke zaken, ook in het dagelijks leven, kan het goed zijn om jezelf eens toe te spreken, onder handen te nemen. Het gaat ons nu echter vooral om het gesprek met jezelf voor Gods aangezicht, zoals we dat tegenkomen bij bovenstaande dichters, die de levende God kennen en vrezen.

Zij weten wat het is om de waarachtige God te ontmoeten, met Hem van doen te hebben, voor Zijn aangezicht te wandelen, naar Hem te dorsten, te lopen met het diepe verlangen om Zijn Naam te verhogen. In het gesprek met jezelf kan het nodige aan de orde komen. Wat denkt u van de hartdoorborende vraag: Mijn ziel, ziet u werkelijk uw toestand, en hoe bent u rechtvaardig voor God?

De vragen naar onze afkomst en naar onze toekomst zijn bepaald allerbelangrijkst. De veroordeling van jezelf en de volstrekt enige schuilplaats voor veroordeelden -Jezus Christus en Zijn bloed- worden onderwerp van gesprek. Zoals al bleek, zien we psalmdichters die hun ziel opwekken tot de levende hoop op God of die, begenadigd door de Heere, zichzelf oproepen tot de verheerlijking van Zijn Naam.

Luisteren of toespreken
De vraag wordt wel gesteld of er niet een bedenkelijke kant aan dat gesprek met jezelf zit. Leidt het niet tot een teruggeworpen worden op jezelf? In jezelf is toch geen heil?!

En is het vaak bij psychische problemen en ziekten niet zo, dat mensen eindeloos met zichzelf bezig zijn en als het ware helemaal in zichzelf opgesloten zitten? In dit verband wordt wel eens onderscheiden tussen het luisteren naar jezelf en het toespreken van jezelf.

Bij de psalmdichters is het niet zozeer een steeds maar luisteren naar zichzelf maar veel meer een toespreken van zichzelf. Zij kennen het Woord Gods in zijn kracht, hebben het van harte liefgekregen, en aangegrepen door het Woord Gods raken zij in gesprek met zichzelf!

Wel eens in gesprek met uzelf voor Gods aangezicht? Of komen we hier te midden van alle gesprekken en kerkelijke samensprekingen enzovoorts niet meer aan toe? We hebben zo weinig tijd. Of misschien eerlijker: We hebben zo weinig lust!

Maar maken we dat dan zelf? Is dat iets uit onszelf wat we bij die psalmdichters tegenkomen? Het is een gave van de Heilige Geest! Dat zegt het Woord opdat u Hem zou nodig hebben, opdat u zou smeken om de Geest!

Als we meer met onszelf in gesprek raakten voor Gods aangezicht, zou dat onze gesprekken in allerlei verbanden wel eens ten goede kunnen komen.

Hebt u vandaag uzelf geen vragen te stellen? Hebt u vanuit het Woord uw ziel niets toe te voegen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen