Gemeenschapsvorming
Zijn zij die spreken van een individualistische samenleving pessimistische doemdenkers? Volgens sommigen wel. En dan wijzen ze op allerlei dingen die het tegendeel bewijzen, zoals de stille tochten voor slachtoffers van zinloos geweld. Of initiatieven waarbij mensen massaal in actie komen, zoals Black Lives Matter. Maar zijn dat per definitie bewijzen van echte gemeenschapszin?
Het Bijbelse mensbeeld is ronduit negatief. Een van de vruchten van wie de mens is, zien we in de tekst. Joden en Samaritanen konden elkaar niet luchten of zien. Dat had een heel lange geschiedenis, al vanaf de terugkeer uit de Assyrische ballingschap, zo’n 500 jaar eerder. De Assyriërs hadden in plaats van de weggevoerde Joden heidense volken teruggebracht. En die gingen zich vermengen met de achtergebleven Joden. En zo ontstond er een volk dat half Joods en half heidens was. Dat heeft in de loop van de geschiedenis allerlei conflicten gegeven. Denk alleen maar aan de spanningen die er waren rond de herbouw van de tempel.
En vanwege de gespannen verhoudingen ontweken de meeste Joden het Samaritaanse land, om maar niet in aanraking te komen met die verachtelijke Samaritanen. Maar als de Heere Jezus naar Galilea gaat, reist Hij via de kortste weg. Niet om tijd te winnen, maar met een bedoeling. ‘Hij moest door Samaria gaan.’ Het lag in Gods welbehagen besloten om zondaren in Samaria te zoeken en zalig te maken.
Christus
Tijdens het gesprek met Jezus wordt de Samaritaanse vrouw zondares voor God. En ze wordt door de Heilige Geest begiftigd met het geloof in Christus. Daarna mag ze haar dorpsgenoten tot Hem leiden. En door de Heilige Geest geleerd mogen ook die getuigen dat Hij waarlijk de Christus is, de Zaligmaker der wereld. Dat was ook de overtuiging van de discipelen: Hij is de Christus, de Zoon van de levende God. Samen met de Heere Jezus blijven zij nog enkele dagen in Sichar. En zo vormen Joden en Samaritanen de gemeenschap der heiligen.
Andere leden
Onze Catechismus zegt bij de uitleg van geloofsartikel van de gemeenschap der heiligen dat de gelovigen ten eerste aan Christus en Zijn schatten en gaven gemeenschap hebben en ten tweede dat zij hun gaven ten nutte en ter zaligheid van de andere leden moeten aanwenden, gewillig en met vreugde.
Buiten Jezus is er geen duurzame en heilzame gemeenschapsvorming, maar is de mens geneigd om God en zijn naaste te haten. Wat de mens ook organiseert, het is tot mislukken gedoemd.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 december 2023
De Reformatorische School | 52 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 december 2023
De Reformatorische School | 52 Pagina's