Soep

‘Tien jaar geleden was ik docent, nu voel ik me soms meer hulpverlener.’ Een stevige uitspraak van een collega die wiskunde geeft. Ze is altijd erg betrokken op leerlingen, maar het primaire proces, het bieden van onderwijs, sneeuwt voor haar gevoel soms onder in alle zorg die er nodig is.

En laten we eerlijk zijn. In een klas kan het gaan zoals bij koken. Je hoeft maar een minimale hoeveelheid van een bepaald kruid toe te voegen, of het hele gerecht kleurt hierdoor. Zo aten mijn vrouw en ik ooit soep, maar de kruiden die we tijdens een vakantiereis hadden meegebracht, gaven zo’n accent, dat het niet meer te eten was. Toen hebben we er pastasaus van gemaakt. Zo is het ook in het schoolleven soms gewoon nodig om af te wijken van het oorspronkelijke plan. Anders kan het zorgingrediënt in de school te overheersend worden.

Een Zeeuwse zestiger die eerder in ons blad stond, wees ons daarin de weg. Niet pessimistisch zijn over de jongeren van tegenwoordig. Ze hebben allemaal hun eigen uitdagingen en hen (onder)steunen is een van de belangrijkste dingen die we kunnen doen. Ze zijn (nog) flexibel en kunnen best tegen een stootje. Vaak heb je de beste band met leerlingen met wie je eerder een botsing had.

Vrijheid in de vorm van zelfscankassa’s heeft het afgelopen jaar niet gewerkt, bleek uit de jaarcijfers van supermarkten. Zo is het goed leerlingen vrijheid te geven die past bij hun situatie. En nee, vorming van leerlingen is niet altijd leuk en maakt je niet altijd populairder, maar is wel heel belangrijk. En in de meditatie blijkt ook hoe belangrijk goede voorbeelden zijn. Hopelijk mag u zo iemand zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen