ELSKE WAARHEEN?

‘Nee, een echte vriendin heb ik niet, maar ik vind het niks erg. Ik ga altijd meteen naar huis. Soms heb ik een bende huiswerk. En ik speel natuurlijk weleens met Tessa. Ik leer haar versjes en ik lees voor. Maar het is wel een kat, tjonge! Maar ze kan ook wel lief zijn, hoor’, zegt ze er vlug achteraan. ‘Geraldine vroeg of we ook een dag bij haar komen. Dat mag wel, hè oma? En mogen zij woensdag hier komen?’ Natuurlijk vindt oma het goed. ‘En weet je wat, Elske, dan eten we pannenkoeken. Daar verras ik opa ook erg mee. Pas zei hij nog: Wat is het lang geleden dat we pannenkoeken gegeten hebben’.

‘Lekker’. Elske geniet al bij voorbaat. ‘Toen ik nog samen met papa was, bakte hij ook weleens pannenkoeken. Ik mocht het ook een keer proberen, maar toen ging het verkeerd. Toen ik de pannenkoek moest omkeren, kwam ‘ie op de grond terecht! We moesten zo lachen’.

Meteen vertelt ze er een verhaal achteraan over het spiegelei dat ze op school moesten bakken en dat het bij een jongen helemaal mis ging. De leraar zei dat hij ’m toch op moest eten. Hij meende het natuurlijk niet echt, maar Peter deed het toch. Later zei hij dat hij misselijk was.

Glimlachend luistert oma naar het vrolijke gebabbel. En net als Heleens moeder denkt ze: Elske schijnt het goed naar haar zin te hebben. Hoewel, gisteren was ze nogal stil. En toen Elske er zaterdag pas was, dacht ze: Elskes ogen staan niet zo vrolijk meer als eerst. Maar ach, misschien verbeeldde ze zich dat maar? Omdat ze het zelf zo erg vindt dat Elske niet meer hij hen is, denkt ze dat Elske dat ook vindt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen