Het sieraad van de vrijmoedigheid

In n ons teksthoofdstuk wordt de rijkdom van het eeuwige verbond der genade getoond (vers 16). Het zijn de beloften van de Vader. Hij heeft ze van eeuwigheid in Christus toegezegd aan degenen die Hij tot de zaligheid verkoor. Christus’ borgwerk staat in ons hoofdstuk centraal. Hij heeft aan Gods rechtvaardige eisen voldaan. In Zijn lijdelijke en dadelijke gehoorzaamheid verwierf Hij de weldaden tot de zaligheid. De Heilige Geest geeft daarvan getuigenis: persoonlijk en krachtig (vers 15).

Kom lezer, hoe is het met u? Wat zegt u de rijkdom van Gods genade? Leeft u nog onbekeerd verder? Hoe wonderlijk is de levendmakende werking van de Geest. Hij wekt op uit de geestelijke doodstaat. Hij werkt hoogachting voor God en ootmoed in de ziel. Weigert u schaamrood te worden vanwege uw zonden? Hij is het Die niet alleen daarvan overtuigt, maar ook doet buigen onder Gods recht. Wat een vrees doorworstelt de ziel als ze moet inleven niet voor God te kunnen bestaan. Is er een Zaligmaker? Hoe zal ik delen in Zijn Borgwerk?

Hier licht de vrijmoedigheid op. In de oorspronkelijke taal heeft het woord voor vrijmoedigheid verwantschap met ‘openheid’. Het geloof komt in oefening omdat de Heere openheid schenkt. Hebt u in de donkere nacht van uw verlorenheid nodig gekregen dat de Heere een weg ontsloot bij Hem vandaan? Voor een schuldige zondaar opent de Heere de weg in Jezus’ bloed (vers 19-20). Zo neemt Hij de belemmeringen weg en schenkt Hij de blijken van Zijn gunst. Wat een wonder als naar de mate van het geloof iets van Zijn heil mag worden ervaren - met vrijmoedigheid.

In vrijmoedigheid beproefd

Deze vrijmoedigheid wordt op de proef gesteld. Dan moeten we denken aan ‘veel strijd des lijdens’. Bijvoorbeeld als we een schouwspel van smaadheid worden (vers 32-33). Dan komt het erop aan de vrijmoedigheid te betrachten. Wie zó getrouw is, scherpt de ander in liefde op tot goede werken (vers 24). En zal de onderlinge bijeenkomst niet moedwillig nalaten (vers 25). De beproeving heeft een geestelijk gewicht. Hoe zwaar zal het vallen om het bloed des Nieuwen Testaments onrein te achten. En de Geest der genade smaadheid aan te doen (vers 29).

Ook wij beleven een moeilijke tijd. We moeten getrouw zijn aan Gods Woord en dienst. Terwijl de coronaziekte ons leven onder spanning zet. Er is zorg om de gezondheid. Wat zijn we kleine mensen. We ervaren dat er ook druk ligt op de kerkdiensten. Eerder richtten dergelijke zorgen zich op onze reformatorische instellingen. Of merkten we dat niet elke werkgever rekening wil houden met de heiliging van Gods dag. Maar nu worden we persoonlijk aangeraakt. De samenleving kijkt toe. Hoe blijkt nu het geloof in Gods almacht en zorg? Hoe geven we vorm aan wat heilig is? We spreken niet graag grote woorden. Maar zijn we bereid om versmaadheid te dragen? Of wordt nu duidelijk dat u nog voor eigen rekening staat? De diepste vragen van deze tijd laten zich niet regelen, maar moeten in het gebed worden beantwoord. Wat nu gebeurt, beproeft de kracht van het ware geloofsleven.

Beproeving van vrijmoedigheid is een bevindelijke zaak. We zien in ons teksthoofdstuk hoe dit gebeurt. De praktijk van alle dag geeft nood. Het moet verbinden aan Gods genadetroon. Maar dat is niet

vanzelfsprekend. In zulke tijden merken degenen die de Heere vrezen hoezeer ze gebonden zijn in de strikken van hun oude natuur. Hun verdorven vlees dragen ze altijd mee en speelt steeds weer op. De omgang met God in Christus door de Geest is vaak zo ver weg. Dan denken we dat de Heere ons vrijmoedigheid moet géven. Maar in onze tekst geeft de Heere het eerlijk aan: ‘Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg’. Alsof Hij zegt: Ik heb het u reeds gegeven, vrijmoedigheid is úw sieraad. Wat luistert het nauw: eenmaal met Mozes gehandeld in vleselijke ijver, één blik met Petrus op golven van onmogelijkheid. Zó heb ik mijn vrijmoedigheid weggeworpen. O, als de Heere Zijn werk beproeft, blijft er van mijn kant alleen maar schuim over. Dat verdonkert Gods genade en is tot oneer van Hem. Als het sieraad van vrijmoedigheid nog mag blinken, zal het genade zijn!

Door vrijmoedigheid beloond

De wederkomst is aanstaande. We moeten rekenschap afleggen voor de hemelse Rechter. Met klem wijst de apostel daarop. Want de eindtijd zal een moeilijke tijd zijn. Wie niet van harte voor de Heere buigt, komt eeuwig buiten te staan. En de Bruidegom zal aan Zijn bruid vragen of ze het lijden van deze tegenwoordige tijd volhardend heeft gedragen. Of ze Hem reikhalzend heeft verwacht. De belofte wordt alleen verkregen als we getrouw zijn geweest (vers 36-37).

Dat maakt de vrijmoedigheid zo noodzakelijk. Kom lezer, hebt u uw naam al ondergeschikt gemaakt aan de heerlijke Naam van Christus? Leer uw dood in Adam aanvaarden, opdat u het leven vindt in Hem. Rust niet voor u op goede gronden mag weten van de vrede met God. Die de Heere vrezen mogen het wonder ervaren dat de Heere de ziel van Zijn tortelduif niet overgeeft. Laat het een teer en afhankelijk leven geven. De Heilige Geest leidt stil en krachtig in de verborgen omgang met God. Hij heft mijn hoofd omhoog en doet me Zijn gunst aanschouwen.

‘Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg’. Laat Christus’ bruid liefelijk leunen op haar Liefste. Dat is wat haar siert. God hoort het gebed van Zíjn arme pelgrims: ‘Geef mij weder de vreugde Uws heils; en de vrijmoedige geest ondersteune mij’ (Ps. 51:14)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen