Een ontroerd Jeruzalem

In Jeruzalem doen de wijzen navraag: ‘Waar is de geboren Koning der Joden?’ Ze willen de geboren prins ontmoeten, aanbidden, alle eer en hulde bewijzen. De wijzen vragen hier, ze vragen daar, in de tempel en op de straat, aan deze en aan gene. Ze vragen niet: Is hier misschien een prins geboren? Maar: Waar is Hij geboren? De wijzen zijn zeker van hun zaak, want ze hebben ‘Zijn ster in het oosten’ gezien. Ze vragen, als de bruid aan de wachters in Jeruzalem: ‘Hebt gij Dien gezien, Dien mijn ziel liefheeft’? Maar in Jeruzalem heeft niemand Hem gezien en geen mens weet waar de wijzen het over hebben. Een Koning der Joden? Zij hebben slechts Herodes als koning der Joden. Simeon en Anna hadden in Jeruzalem de Vertroosting Israëls ook zeer verwacht, en nog een paar van die uitziende zielen. Maar verder zijn de mensen in Jeruzalem ziende blind en horende doof. Het is aardedonker in de stad. Er is geen feest en geen vreugde en niemand die Hosanna roept. Zoekende heidenen komen vragen naar de Wortel van Isaï, maar in Jeruzalem is niemand vervuld met heilbespiegelingen vanwege het heil dat bereid is voor allen die Hem ootmoedig vrezen. ‘Hij is gekomen tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen’ (Joh. 1:11).

‘God verbergt Zijn wijsheid voor de wijzen in Judéa, en Hij maakt ze bekend aan de wijzen onder de heidenen. Zijn majesteit, die bedekt en verborgen is in het westen, blinkt helder aan de hemel in het oosten’ (P. van der Hagen).

‘Nee, de gelovigen vinden niet dadelijk wat ze zoeken, maar meermalen juist het tegendeel, en eerst na vele omwegen komen zij tot het doel. Daarom is lijdzaamheid de vriendin en levensgezellin der heiligen’ (Da Costa).

Herodes en de schriftgeleerden

‘De koning Herodes nu, dit gehoord hebbende, werd ontroerd, en geheel Jeruzalem met hem’ (Matth. 2:3). Koning Herodes is een vijand van de Koning der koningen, en ook van een geboren Koning der Joden. Als hij verneemt wat er in de stad aan de hand is, raakt hij ‘ontroerd’, staat er. Zijn ziel raakt niet in beroering, maar zijn bijgelovig verstand raakt ontsteld en bevreesd. Als er in Jeruzalem een Koningskind geboren is, dan wankelt zijn positie. Calvijn veronderstelt dat de vraag van de wijzen ‘de herinnering aan de profetieën, die vroeger in vergetelheid geraakt waren, weder levendig maakte. Direct begint Herodes te vermoeden dat die Koning naar Wie de wijzen onderzoek doen, de voorheen beloofde Messias is’. ‘Boze, vleselijk gezinde harten vrezen niets zo zeer als de vervulling van de Schriften’ (Henry).

‘Geheel Jeruzalem’ raakt opeens ook beroerd door het nieuws gebracht door heidenen uit het oosten, dat wil zeggen: sommigen in de stad worden overvallen door een onbestemde angst. Een geboren Koning der Joden? Dat zou hen van hun rust kunnen beroven. En een mens wil rust, geen onrust alstublieft! Zij begeren helemaal geen andere koning, zelfs de Messias niet.

‘Rampzalig Jeruzalem, dat ontroerd wordt wegens de geboorte van de Zaligmaker. Rampzalig volk, voor hetwelk de ware godsvrucht een vermoeiing des geestes is’ (Spurgeon).

Spoedberaad in het paleis

Herodes, de Edomietische tiran, belegt een spoedberaad. Haastig komen ‘al de overpriesters en schriftgeleerden des volks’ bijeen. Ze moeten komen, opmerkelijk: allemaal! Toch staat er maar één punt op de agenda van dit grote sanhedrin: Waar is de geboren Koning der Joden? Herodes vraagt ‘waar de Christus zou geboren worden’. Herodes weet heel goed waar het nu over gaat. Hij vraagt naar Christus, de Messias! Christus moet er zijn, moet geboren zijn, want Zijn ster is gezien in het oosten.

‘Het voorspelt weinig goeds, als de koning die uit de aarde aards is, zich met theologie gaat bemoeien’ (Spurgeon).

Er gaat de schriftgeleerden een licht op. Deze leraars der wet kennen de Schriften, het zijn schriftuurlijke mensen, echt wel. Ze kennen de Schriften op hun duimpje. Daar zijn ze van kindsbeen af in onderwezen! Deze theologen hebben de boekrollen goed gelezen en de Schriften onderzocht, want die zijn het immers die van Hem getuigen! ‘De schriftgeleerden hebben de Schrift in hun hoofd, maar geen genade in het hart’ (Ryle).

De schriftgeleerden weten precies waar de tekst staat, ze kunnen het met hun vinger op de landkaart aanwijzen waar Micha achthonderd jaar geleden geprofeteerd had dat er verlossing komen zou uit het kleine Bethlehem in Efratha. Dáár moeten ze dus zijn, want daar zou de Messias vandaan komen, Hij ‘Die een Heerser zal zijn in Israël, en Wiens uitgangen zijn vanouds, van de dagen der eeuwigheid’. De rol des boeks is met Zijn Naam vervuld. Israëls dwazen spreken wijze woorden. Tijdens Herodes’ spoedberaad antwoorden de letterknechten op de vraag waar de Christus zou geboren worden: ‘Te Bethlehem, in Judéa gelegen; want alzo is geschreven door den profeet: En gij Bethlehem, gij land van Juda, zijt geenszins de minste onder de vorsten van Juda; want uit u zal de Leidsman voortkomen, Die Mijn volk Israël weiden zal’ (Matth. 2:5, 6). Aan het einde van het boek Mattheüs komen deze doctoren in de godgeleerdheid opnieuw bijeen, maar dan in de zaal van de hogepriester, en dan staat er: ‘En beraadslaagden tezamen dat zij Jezus met listigheid vangen en doden zouden’ (Matth. 26:4). 

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen