Vanwaar en waarheen?

‘Vanwaar en waarheen?’ Het zijn twee vragen, een vraag over het verleden en een vraag over de toekomst. Deze twee vragen stelt de Engel des Heeren in Genesis 16 aan iemand die op de vlucht is in de woestijn. Een zwangere vrouw zit vermoeid bij een waterfontein. Wat moet dat geweest zijn, toen ze daar stil en verlaten ineens haar naam hoorde noemen: ‘Hagar, gij dienstmaagd van Sarai’. De Vraagsteller weet niet alleen wie ze is, hoe ze heet, maar kent ook haar achtergrond. Alle ellende die ze achter zich wil laten is bij Hem bekend.

In het eenzame woestijngebied tussen Hebron en Egypte ‘vindt’ (Gen. 16:7) de Engel des Heeren haar. Nee, zij had Hem niet gezocht, Hij had haar gezocht. Zo is de God van Abram, zo werkt Hij nog steeds. Zo openbaart Hij Zich vanaf het prille begin van de geschiedenis der Godsopenbaring in de Heilige Schrift, na Genesis 3:6. Hij zoekt de mens, die voor Hem wegvlucht (Ned. Geloofsbelijdenis, art. 17). Hij belooft zelfs Zijn Zoon te zenden, terwijl niemand daarom vraagt. Dit ‘vinden’ door de Engel des Heeren - een oudtestamentische verschijning van de Middelaar - vindt plaats door vragen te stellen, waarvan Hij de antwoorden best weet: Waar komt u vandaan? Maar Hij wil dat u dat zélf ook weet.

Het verleden

Trots antwoordt Hagar dat ze op de vlucht is. Ze komt uit de tent van Abram, waar ze hoorde van de God van Abram; waar ze zich ook verzamelde rond het altaar, in het aanroepen van de Naam van de God van Abram. In Abrams tent was de gezinsvorming verlopen volgens de praktijken van het heidendom. Ze doen het allemaal zo! Het gaat ook nog eens voorspoedig, precies volgens Sarais planning, terwijl ze goed wist dat je geen kinderen neemt, maar kinderen krijgt.

Haar slavin was spoedig zwanger. En zo helpen we de Heere in het vervullen van Zijn belofte. We leggen Zijn Woord gewoon anders uit. We gaan niet de Heere vragen, maar we redeneren. En de gevolgen weten we. Dat hier geen zegen op rust, weten we ook.

Nu is er ruzie in de tent. Abram verstaat zijn verantwoordelijkheid niet. Hagar, de zwakste partij, vlucht weg. Nu wordt ze ‘gevonden’ in de woestijn. Waar gaat ze heen? Wat is haar toekomst, als vrouw alleen?

De toekomst

Wij zijn ook op de vlucht. We komen uit het paradijs en we zoeken de vrijheid. We willen niet buigen en willen ook niet terug. Wat hadden we het goed in het paradijs! We waren geschapen naar Gods beeld, we deelden in Gods gunst en leefden uit Gods hand.

De verloren zoon uit de gelijkenis (Luk. 15) had het ook zo goed gehad. Nu zit hij bij de varkensbak. Zeg, waar kom je vandaan? ‘Uit het Vaderhuis’. Waarom ging je daar weg? ‘Ik wilde die ogen van de Vader der schepping niet langer zien, Zijn woorden niet horen, Zijn nabijheid niet ervaren. Ik wil mijn eigen weg gaan en mijn eigen zin doen’.

Ja maar, is deze ellende bij de varkensbak dan je beoogde reisdoel? ‘Nee, dat niet, het is allemaal anders gegaan dan ik had gedacht’. Weet je dan nu wel waar je heen gaat? ‘Ik ga mijn ondergang tegemoet. Zelfs het varkensvoer wordt me niet gegund. Dat is allemaal mijn eigen schuld, want ik ben weggelopen van huis’. Zeg, maar in de woestijn kom je zeker om! Er is maar één weg: terug naar huis en buigen voor Hem Die je verliet. Terug naar de plaats waar je vandaan komt, en buigen op de plaats waar je hoort.

Dat is (het begin van) de waarachtige bekering tot God. Dat is het begin van de Weg, de Waarheid en het Leven. Anders komt u eeuwig om.

Zeg eens eerlijk, in deze vakantieweken: Vanwaar komt u? En waar zult u heen gaan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen