In de tuin van Ledeboer

Mijn ouders hebben Ledeboer uiteraard ook niet zelf gekend, maar er zouden toch verhalen doorgegeven kunnen zijn van hun ouders of grootouders. Voor zover ik mij herinner, hebben mijn ouders die verhalen - als ze er al waren - echter nooit aan mij doorgegeven. Mijn ouders waren kerkelijk zeer betrokken bij de plaatselijke Gereformeerde Gemeente in Benthuizen, dus het is geen onverschilligheid van hun kant.

Ik ging naar de christelijke lagere school, waar minstens de helft van de klas uit Gereformeerde-Gemeente - kinderen bestond, maar bij kerkgeschiedenis ging het nooit over Ledeboer. Ik ging naar de ‘lering’, de catechisatie, vanaf mijn lagereschooljaren, maar ook daar weet ik niet van verhalen over Ledeboer door ouderling C. van der Knijff. En die kerk stond toch op de plaats waar Ledeboer ooit zijn schuurkerk had laten bouwen!

Graf van Ledeboer

Ik woonde niet ver van de Hervormde kerk in ons dorp. Op de een of andere manier kreeg ik wel te horen dat het huis recht tegenover de kerk ooit door ds. Ledeboer was bewoond. Dat huis ben ik jarenlang voorbijgelopen als ik naar school, en zondags naar de kerk ging. Op de begraafplaats naast de Hervormde kerk kwam je al na enkele meters links van het pad een grafsteen tegen, die toen danig verweerd en ook gescheurd was, maar met nog goed leesbare letters liet zien dat hier ds. Lambertus Gerardus Cornelis Ledeboer begraven lag. En ergens in de tuin achter het woonhuis van Ledeboer was in mijn jeugd een gebouwtje met twee schoollokalen, waarvan één bevolkt werd door de christelijke kleuterschool, en het ander als een dependance van de christelijke school fungeerde. Daar kreeg ik een jaar lang les van meester Snel, die werd opgevolgd door meester Jansen. Pas nu realiseer ik me dat ik op de plek gezeten kan hebben, waar ruim honderd jaar eerder Ledeboer het gezangenboek, dat hij van de kansel gesmeten had, in zijn tuin had begraven. Maar ik herinner me niet dat door die meesters - beiden behorend tot de Gereformeerde Gemeenten - ooit over Ledeboer verteld werd. En dat terwijl we nog wel in diens tuin zaten! Ook op de belijdeniscatechisatie - voor mijn groep gehouden door toen student A. Bregman - kwam Ledeboer bij mijn weten niet ter sprake.

Gereformeerde predikant

Thuis hadden we in ons bescheiden boekenkastje een levensbeschrijving van Ledeboer, dat wel. Dat boek was geschreven door de gereformeerde predikant Landwehr - een gereformeerde dominee die over Ledeboer schreef… dat was toch wel een beetje vreemd, zo ging ik beseffen toen ik wat ouder werd. Maar echt onderzoek werd noch door thuis, noch door de school, noch door de kerk gestimuleerd. Kennelijk was ds. Ledeboer voor een gereformeerd predikant als Landwehr belangwekkender dan voor veel opvoeders in mijn jeugd.

De belangstelling voor Ledeboer is, naar ik vermoed, binnen de Gereformeerde Gemeenten nooit zo heel sterk geweest. Natuurlijk was er bij de ettelijke jubilea die ons kerkverband mocht beleven ook aandacht voor hem, maar dat bleef voor mijn gevoel toch een beetje een plichtmatig karakter houden. Overigens mag ook gezegd worden dat er in De Saambinder van tijd tot tijd aandacht voor Ledeboer werd gevraagd, onder andere door ds. W.C. Lamain en ds. N.H. Beversluis, die in hun brieven vanuit Amerika weleens uit Ledeboers gedichten citeerden. Een uitstekende stimulans voor nader onderzoek naar Ledeboer en zijn geschriften was de eminente uitgave in drie delen van de ”Verzamelde Geschriften” van ds. L.G.C. Ledeboer, door de heer H. Natzijl, in 1977 en 1980 uitgegeven door uitgeverij Den Hertog, toentertijd in Utrecht. In de eerste twee delen van deze trilogie is alles wat door Ledeboer geschreven en gepubliceerd is, opgenomen; deel 3 bevat de al genoemde biografie van Ledeboer door ds. Landwehr, aangevuld door alle brieven en andere persoonlijke documenten van ds. Ledeboer, archiefstukken en ander interessant materiaal rond Ledeboer.

Kindergedichten

Vooral na de publicatie van deze uitgave is er dan ook wat meer over ds. Ledeboer geschreven. Dat geldt vooral voor ds. M. Golverdingen en ds. J. Schipper, die in De Saambinder relatief veel aandacht hebben gevraagd voor Ledeboer en zijn werk, en met name door ds. Schipper ook voor zijn poëzie.

Het lijkt dan ook op een herhaling van diens laatste publicaties wanneer ik nu opnieuw aandacht vraag voor Ledeboers gedichten. Dat wil ik echter niet en daarom richt ik me nu vooral op Ledeboers gedichten voor kinderen.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen