De NRCEA en christelijke scholen

Er waren echter ook bezoekers vanuit Nederland, Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika. In totaal sloten bijna 90 bezoekers van meer dan 15 scholen zich aan bij zo'n 60 plaatselijke docenten voor drie dagen van workshops en onderlinge ontmoeting. De aanleiding was de lerarenconferentie van de Netherlands Reformed Christian Educational Association (NRCEA). Normaal gesproken is dat een tweejaarlijks evenement, maar nu werd de conferentie voor het eerst weer sinds 2018 gehouden. Naar Nederlandse maatstaven is dit wellicht niet een heel grote conferentie, toch is het een belangrijke gelegenheid voor verbinding van de NRCEA-scholen in Noord-Amerika.

In drie artikelen laten we u kennismaken met enkele aspecten van het reformatorisch onderwijs op deze zusterscholen overzee.

Diversiteit

De NRCEA-scholen zijn vaak honderden of duizenden kilometers verwijderd van hun dichtstbijzijnde ‘NRCEA-buur'. Er is dus een enorm geografisch bereik. Toch verschillen onze scholen erg van elkaar inzake wetgeving. Elke Amerikaanse staat en iedere Canadese provincie is verantwoordelijk voor zijn eigen onderwijssysteem. Sommige scholen mogen alleen gecertificeerde leerkrachten aannemen, terwijl andere scholen gebruik kunnen maken van niet-gecertificeerd personeel, of zelfs hun eigen lerarenopleiding ontwikkelen. Sommige scholen moeten een voorgeschreven onderwijsprogramma volgen, terwijl anderen vrij zijn om hun eigen materiaal te vinden of te ontwikkelen. Dat maakt het delen van onderwijsmateriaal binnen de NRCEA nogal moeilijk.

Provincies en staten verschillen ook sterk in financieringsvormen inzake het onderwijs. Bij de ene school kan ruim de helft van het budget door de overheid worden verstrekt, maar de meeste scholen ontvangen weinig of geen overheidsfinanciering. Dit resulteert in een grote financiële last voor de betrokken ouders. We hopen daar in het volgende artikel op in te gaan.

Diverse gemeenschappen

Ook verschillen onze scholen sterk op basis van de lokale context. Een school met slechts zes leerlingen werkt natuurlijk anders dan een school met 850 leerlingen. Grotere scholen kunnen drie of vier klassen van een bepaald leerjaar hebben, terwijl leerlingen elders onderwijs krijgen in klassen met meerdere leerjaren. Noord-Amerikaanse scholen zijn georganiseerd volgens een ‘K-12 model’, waarbij leerlingen van 5 tot 18 jaar zijn ingeschreven. Het basis- en het voortgezet onderwijs vindt dus plaats in dezelfde school. Sommige scholen hebben ook voorschoolse programma's.

Veel van onze scholen bevinden zich op het platteland. Daar streven vele afgestudeerden een landbouw- of ambacht-gerelateerde carrière na. Andere scholen staan in stedelijke gebieden, waar het gebruikelijker is dat afgestudeerden doorstromen naar beroepsopleidingen. Ook nemen de meeste van onze scholen leerlingen aan met speciale behoeften. Het ‘passend onderwijs' is hier al vele jaren de norm.

Gemeenschappelijkheid

De grote afstanden in Noord-Amerika leiden tot één gemeenschappelijk kenmerk: gele schoolbussen. De locaties en de wegomstandigheden maken het reizen per fiets onpraktisch en gevaarlijk. De meeste scholen hebben dus bussen die elke dag vele kilometers afleggen om leerlingen van en naar school te vervoeren. Soms brengen ouders hun kinderen zelf naar school, terwijl oudere leerlingen soms ook zelf kunnen rijden. Er zijn gebieden waar jongeren vanaf 14 of 16 jaar een rijbewijs kunnen behalen. Veel NRCEA-scholen kennen het schooluniform. Dit geeft een gemeenschappelijke norm van zedigheid en eerbaarheid, maar is ook nuttig bij het definiëren van de unieke schoolidentiteit.

De primaire identiteit van onze scholen is dat ze alle gebaseerd zijn op Gods Woord en de reformatorische leer die in het Woord wordt gevonden. Deze principes worden beschermd door Bijbelse normen voor het toelatingsbeleid van leerlingen en voor het aannemen van personeel. Onze scholen hebben een uitgesproken signatuur, kennen dus geen interkerkelijk bestuur. Deze identiteit geeft een gemeenschappelijke band binnen de NRCEA, ondanks de afstanden en de plaatselijke verschillen. Het verbindt ook met andere scholen overzee.

Gemeenschappelijke hoop

Als netwerk van scholen hebben we gemeenschappelijke uitdagingen, zoals een tekort aan gecertificeerde leerkrachten. Maar we delen ook een gemeenschappelijk verlangen, namelijk dat onze kinderen en onze jongeren worden opgevoed in de lering en de vermaning des Heeren. We hebben ook een gemeenschappelijke hoop dat de Heere Zijn Koninkrijk zal uitbreiden onder jong en oud, ook door middel van onze scholen. We nodigen u uit voor een bezoek!

Reacties naar:

p.kieviet@versluijsschool.nl

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen