Moreel appèl

Weet u het nog? Het eerste kabinet Balkenende, dat aantrad na de paarse kabinetten, gevormd door PvdA, VVD en D66. Kabinetten die zich kenmerkten door het creëren van ongekende vrijheden en het loslaten van christelijke waarden en normen. Dat leidde overigens tot een diepgevoelde individualisering.

Hoongelach

En toen kwam het eerste kabinet Balkenende. Deze minister-president van CDA-huize kwam al tijdens de verkiezingscampagne met de oproep om weer fatsoen terug te brengen in de samenleving. Hij bestond het om te spreken over het herwaarderen van waarden en normen. Hoongelach was zijn deel. Spruitjesgeur en betutteling, dacht men. Maar hij zette door.

Er kwam een discussie op gang, en ook in reformatorische kring sloegen we de handen ineen. Waarden en normen, vanuit Bijbels perspectief wel te verstaan. De toenmalige minister-president liet het hoongelach van zich afglijden. Hij zette door, ook nadat hij de verkiezingen had gewonnen en een kabinet had gevormd.

Maar wat kwam ervan terecht?

Schandalig

Het is ruim twintig jaar later. De jaarwisseling ligt al weken achter ons. Natuurlijk, er worden nog steeds goede wensen uitgewisseld, maar de meeste mensen zijn alweer overgegaan tot de orde van de dag. Maar het publieke debat gaat nog over de jaarwisseling.

Opnieuw waren er ongekende cijfers. Er werd voor 110.000.000 euro (u leest het goed: honderdtien miljoen) vuurwerk ingekocht. Althans, dat zijn de officiële cijfers. We mogen toch aannemen dat het illegale vuurwerk niet meegerekend is. Hoeveel daaraan besteed is, mag men raden. Nog meer cijfers: er vielen 1200 (twaalfhonderd) gewonden. Dat is nogal een veldslag. Als je bedenkt dat het merendeel van deze slachtoffers viel in het eerste uur van het nieuwe jaar, dan mogen we wel vol schaamte het hoofd buigen, want helaas was het ook hier en daar op de biblebelt raak. Of wijzen we alleen naar anderen?

Naast die getallen was er nog iets anders. Een golf van geweld spoelde over de hulpverleners heen. Politiemensen, brandweerlieden, beveiligers, ambulancepersoneel, verpleegkundigen en artsen werden bedreigd en belemmerd in hun werken van noodzakelijkheid en barmhartigheid. Schandalig!

Publiek debat

Terecht dat daar nog steeds over wordt gesproken in het publieke debat. Burgemeesters roepen om een algeheel vuurwerkverbod. Hulpverleners roeren zich, soms zelfs met het dreigement dat ze voortaan maar thuis zullen blijven. Laat de chaos maar eens ontstaan! Dat mag natuurlijk niet, en zeker niet voor de mensen in overheidsdienst. De overheid is er immers ten goede van de burgerij, en zal bescherming moeten en willen bieden. Maar het is wel begrijpelijk dat de wanhoop toeslaat als het jaar na jaar erger wordt rond de jaarwisseling.

En dan mengt zich de ministerpresident in dat publiek debat. Tijdens zijn persconferentie hield hij zich in eerste instantie bij de feiten. Hij gaf aan dat het kabinet zich (nog) niet had uitgesproken voor verregaande wetgeving. Maar toen journalisten bleven aandringen en zelfs aangaven dat hij als minister-president toch een moreel appèl zou kunnen doen op zijn ministersploeg, toen kwam hij naar voren met zijn oproep, zijn ‘moreel appèl op die jongeren om dat nou eens niet te doen, en degenen die eromheen staan, dat die ook het morele besef hebben dat het niet normaal is om dat te doen. En dat ze ook daartegen optreden’.

Een diepe les

Zo’n moreel appèl is een krachtig signaal. En het is gemakkelijk om het van ons af te schuiven, bijvoorbeeld met de constatering dat wij ons niet hebben misgaan, dus dat het geldt voor anderen. Maar misschien is een moreel appèl voor ons allen wel van belang, niet alleen bij extreme uitwassen, maar juist in allerlei andere omstandigheden. In je gezin bijvoorbeeld, als je te gemakkelijk naast de anderen doorleeft. Op je werk, als je je collega’s maar laat doorgaan met zaken die niet kloppen. In de straat, als je geen oog hebt voor de oude buurvrouw die nauwelijks boodschappen durft te doen als het glad is. In de politiek, als social media gebruikt worden om elkaar de tent uit te vechten. In de kerk, als we precies weten wat er mis is met de prediking of in het pastoraat. In je relatie, als je alleen doet waar je zelf zin in hebt. In je omgang met de Heere, als dat een sleur is geworden. In al die gevallen is het hoog tijd om een moreel appèl te doen, niet op anderen, maar op jezelf. Dan wordt het een levende werkelijkheid wat Paulus zegt in Romeinen 3: ‘Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods’.

Dan weet je het: niet alleen zij, maar ook wij, ook ik! Om vervolgens toch verder te lezen over de genade, de verlossing die in Christus Jezus is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen