Verslag Van De Begrafenisdienst Van Ds. J.S. Van Der Net (83)

Woensdagmiddag 5 maart jl. vond vanuit de Eskolkerk in Houten de begrafenis plaats van de emerituspredikant van de gemeente. Van 2001 tot 2012 heeft onze broeder als herder en leraar Houten gediend. De overledene had zelf de liturgie van deze samenkomst vastgesteld. Ook was het zijn wens dat de eigenlijke begrafenis daarna in besloten kring zou plaatsvinden. Het samenzijn begon met een ‘in memoriam’ door zijn zoon Antonie. In deze terugblik werd herinnerd aan het feit dat vader graag zong. Daarbij was Psalm 56 vers 5 zijn lievelingspsalm: ‘ik roem in God, ik prijs het onfeilbaar Woord…’ Er werd gewezen op zijn geestelijke verbondenheid aan de Gereformeerde Gemeenten, maar ook op zijn kwetsbaarheid in het glazen huis van de pastorie.

Daarna sprak ouderling de Bruijn namens de kerkenraad van Houten woorden van meeleven. Hij gewaagde van de gedrevenheid van ‘onze dominee’ door ‘Uw Koninkrijk kome’. Ook van zijn eenvoudige christocentrische prediking. Hoe zijn hart lag in het pastoraat en niet te vergeten bij de twijfelaars en ‘drempelaars’. Hierna leidde ds. C.G. Vreugdenhil dit samenzijn. Dit had ds. Van der Net hem herhaaldelijk gevraagd. Het uitgangspunt voor de meditatie was de tekst die op het rouwbericht stond, Filippenzen 1 vers 21: ‘Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin’. Er klonken zaken in door die u al hebt kunnen lezen in het waardige in memoriam in De Saambinder, geschreven door ds. Vreugdenhil en gewijd aan onze markante broeder. Het doel en de inhoud van het leven van de overledene bleek de ambtsnaam van de Middelaar: Christus. We hoorden over het geloof in Hem, de liefde van Hem en tot Hem, de gemeenschap met Hem, en vooral ook de toewijding aan Hem. De vraag werd dringend aan het hart gelegd: wat is het allesbeheersende middelpunt van je leven? Waar leef je voor? Want ons leven is bepalend voor ons sterven. Wanneer het léven Christus is geworden, met alle strijd die daaraan verbonden is, dan zal het sterven erven zijn. Dan zal het sterven ‘winst’ zijn, voor Christus Zelf, voor de gemeente, voor de gelovige zelf. Als we alles moeten achterlaten, wacht Christus zulken op en maakt alles nieuw; thuis in het Vaderhuis, om eeuwig te zingen van God en het Lam.

De oudste dochter Eline sprak tenslotte een dankwoord uit. Met nadruk in de richting van het personeel en de bewoners van Nebo in Zwijndrecht, waar ‘vader mocht zijn die hij was en een thuis vond’. De vijf gemeenten die hij diende werden uitdrukkelijk bedankt. Ontroerend om te horen, hoe moeder werd aangesproken vanwege haar trouwe zorg in 58 huwelijksjaren als een stabiele en rustgevende factor. Bij het graf heeft ds. W. Harinck nog gesproken uit 1 Korinthe 15.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen