Om huwelijk en gezin

Van tijd tot tijd laait in de media de discussie over gehuwde vrouwen en moeders die buitenshuis werken op. Er vinden verschuivingen plaats, zo bleek uit de meest recente discussie in het Reformatorisch Dagblad. Zo hebben vele gehuwde moeders een betaalde baan buitenshuis. De gemiddelde gezinsgrootte neemt af. De standpunten binnen onze gezindte over deze zaken groeien ook uiteen. Daarom is het – meer dan ooit - noodzakelijk om terug te vallen op de Heilige Schrift als Gods geopenbaarde wil. Wat zijn de grote lijnen die de Bijbel schetst over huwelijk en gezin? We willen vier plaatsen ter overdenking benoemen.

Man en vrouw schiep hij hen… (Gen. 1:27)

God schiep de hemel en de aarde in zes dagen. God schiep de mens als man en vrouw. Dat is de eerste en grootste onderscheiding die in de schepping verankerd ligt. Hij schiep mannelijk en vrouwelijk. Hij schiep de vrouw, Manninne, naast Adam. Die zelfde onderscheiding tussen mannelijk en vrouwelijk had God ook al aangebracht in de dierenwereld. Zij is als het ware het grondpatroon dat in de schepping is aangebracht.

Bedenk daarbij het motief dat God Zelf genoemd heeft voor deze onderscheiding. God heeft vanaf het allereerste begin gezegd dat het niet goed was dat de mens alleen was. Daarom schiep Hij de vrouw en bracht haar tot Adam. Laten we ons realiseren dat hiermee ook het gezin in zijn meest basale vorm gestalte heeft gekregen. Zó heeft God het gewild. Het gezin als basisvorm van menselijk samenwonen.

Een hulpe tegenover hem… (Gen. 2:18)

In het tweede hoofdstuk van Genesis wordt gesproken over de onderscheiden taken van Adam en Manninne. Reeds voor de val werd aan de mens in zijn algemeenheid de taak gegeven de aarde te bouwen en te bewaren. Maar als God de vrouw schept, wordt er nadrukkelijk bij gezegd, dat de vrouw geschapen wordt als een hulpe tegenover hem. Een helper. Die tegenover hem staat. Die naast hem staat. ”Die hem gelijk zij.” 1 Iemand met wie de reis door het leven wordt gemaakt. Met dít eerste doel gaf God de vrouw aan Adam. Hier ligt het allereerste en allergrootste doel van de schepping van de vrouw in onderscheiding van de schepping van de man. Deze hoge roeping dient centraal te staan in het leven van de gehuwde vrouw. Lees Spreuken 31. En natuurlijk moet er hierbij sprake zijn van wederkerigheid. De vrouw reist met de man mee. De man wéét de vrouw naast zich, en strekt zijn zorg ook over haar uit.

En God zegende hen … (Gen. 1:28)

Het samenzijn van man en vrouw dient ook een tweede doel, dat de Schepper beoogd heeft en vandaag de dag nog beoogt. Reeds bij de schepping van de dierenwereld staat geschreven dat God hen zegende. Welke zegen gaf God? Dat was de zegen van de vruchtbaarheid. Die zelfde zegen wordt herhaald bij de schepping van de mens, maar is dan nauwkeuriger omschreven. En God zegende hen, en God zeide tot hen: Weest vrucht-baar en vermenigvuldigt, en vervult de aarde en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat op de aarde kruipt. Op véle plaatsen in de Bijbel wordt het krijgen van kinderen een zegen van God genoemd. Lees Psalm 127. 2

En gij vaders… (Ef. 6:4)

In de Schrift worden ook handvatten gegeven voor de opvoeding van de kinderen. Man en vrouw hebben hierin weer onderscheiden taken. Ze worden elk apart aangesproken. Ik noem slechts Éfeze 6:4: En gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn, maar voedt hen op in de lering en vermaning des Heeren. De man is dus niet alleen reisgezel voor zijn vrouw, maar neemt ook in het gezin zijn plaats in en heeft een taak als opvoeder van zijn kinderen. De opvoeding in het gezin is dus niet alleen een taak van de moeder. Ook deze dingen dienen tot uitdrukking te komen in ons levenspatroon.

Opdracht voor nu

Dit zijn slechts enkele van de vele Schriftplaatsen die handelen over huwelijk, gezin en de betekenis daarvan voor ons huwelijksleven in deze samenleving. Laat elk (aanstaand) echtpaar, jong of al ouder, zich (opnieuw) biddend en mediterend bezinnen op deze en andere Schriftplaatsen. En laat het in alles ons hartelijk voornemen zijn: Houdende mijn gangen in Uw sporen, opdat mijn voetstappen niet zouden wankelen (Ps. 17:5).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen