De Gave Gods

Geliefde lezer(s),

In onze tekst staat een bijzondere aanwijzing voor een verloren zondares. Al was Jezus dan een vreemdeling voor deze vrouw uit Sichar - ze kende Hem zeker niet naar Zijn hemelse last en zending - maar toch zegt Hij tot haar: Indien gij de Gave Gods kendet, en Wie Hij is Die tot u zegt: Geef Mij te drinken, zo zoudt gij van Hem hebben begeerd, en Hij zou u levend water gegeven hebben.

Dit heeft ons allen veel te zeggen. Er ligt een heenwijzing in naar onze geestelijke onwetendheid van nature. Al leven we dan onder de openbaring en bediening van het verbond der genade, we blijven inwendig een vreemdeling van hetgeen hier gezegd wordt.

Gods eeuwig en onfeilbaar Getuigenis is vervuld van die enige Naam tot zaligheid. Hoeveel erenamen zijn er niet gegeven aan die énige Borg en Middelaar. Hoeveel namen zijn er niet gegeven om Zijn eeuwige zondaarsliefde te tonen aan een diep gevallen mensenkind, de mens heeft daar geen geestelijke kennis van. Hij ligt dood door de zonden en de misdaden. Hij heeft geen kennis van zijn diepe verlorenheid, maar ook niet in Wie nu de weg der zaligheid ontsloten is, voor de verloren, doch uitverkoren zondaar.

Daar was de Samaritaanse vrouw er één van. Zij moest ook worden toegebracht. Al was zij dan nog een geestelijk blinde, Jezus zag in haar reeds Zijn arbeidsloon, door de Vader gegeven op grond van Zijn borgtocht, die Hij moest volbrengen. Hij sprak daarom over het eeuwige welbehagen. Deze Naam, Gave Gods, spreekt daar bijzonder van. Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe (Joh. 3:16).

De Heere kan in het natuurlijke veel geven. We kunnen overladen worden met aardse en tijdelijke zegeningen. Maar de Heere geeft Zijn volk hemelse gaven, die afvloeien van het eeuwig verbond der genade. Het hele kabinet van het verbond der genade zit vol met geestelijke weldaden voor de uitverkoren Kerk. Die weldaden wijzen naar de énige Borg en Middelaar, naar de Gave Gods.

Het is een vrije Gave. Daar moet men God voor zijn om zo’n Gave af te zonderen voor Zijn uitverkoren Kerk. Hij heeft redenen uit Zichzelven genomen om ook een weg te banen in de grootste Gave aller gaven, om de God te kunnen worden van een verdoemelijke zondaar. Is het dan geen vrije Gift? Het is ook een énige Gift, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon daarvoor heeft willen overgeven. Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een Verzoening voor onze zonden (1 Joh. 4:10).

Maar waartoe dan gegeven? Daar zit een Samaritaanse vrouw, die in overspel leeft. Heeft de Vader Hem zulk een arbeidsloon willen toeschikken? Het is toch ook zo, dat Hij hier gedorst heeft, om het levend water te kunnen schenken tot zaligheid van deze vrouw en om haar toe te brengen tot de gemeente die eenmaal zeker zal zalig worden. Die Gave Gods ontsluit de volle zaligheid. Daar komt geen nagelschrapje van de mens bij. God de Vader is de Uitdenker geweest van de weg der zaligheid, God de Zoon is het Die Zichzelf heeft willen geven tot een Rantsoen voor velen en God de Heilige Geest zal dit op Zijn tijd en wijze toepassen aan gans verlorenen.

Deze Gave is ook een persoonlijke Gave. Hoor Christus zeggen: Indien gij de Gave Gods kendet, en Wie Hij is Die tot u zegt: Geef Mij te drinken, zo zoudt gij van Hem hebben begeerd, en Hij zou u levend water gegeven hebben. De nadruk valt dan op de woorden: gij en u. Het komt op het persoonlijk kennen aan van deze Gave Gods, om van Hem het levend water te begeren. Deze zaligmakende geloofskennis wil Christus schenken in de weg van wedergeboorte en levendmaking. We zullen eerst aan onszelf bekendgemaakt moeten worden, en beschaamd en schaamrood worden, vanwege onze zonden en ongerechtigheden. Godskennis geeft zelfkennis.

In een rechte weg wil Christus de Zijnen brengen tot kennis van Hemzelf. Zie het in Zijn verdere handelen met de Samaritaanse vrouw. De Heere legt met een enkel woord haar hele staat open door te zeggen: Ga heen, roep uw man en kom hier. Dat was genoeg. Daar stond ze in haar schande. Ze moest zeggen: Ik heb geen man.

Toch wilde Christus Zich aan haar bekendmaken als de Gave Gods, door te zeggen: Ik ben het, Die met u spreek. O, geliefde lezer(s) toch, wat dit teweeg brengt is niet te zeggen. Dan mag men Hem door het geloofsoog zien en bewonderen als dé Gave Gods. Daar zien we dan zoveel ruimte in voor gans verloren en verdoemelijke zondaren, omdat Hij een volkomen Zaligmaker is: de Gave Gods. Tienduizend werelden van goud wegen niet op tegen Zijn schoonheid, Zijn hoogheid en Zijn beminnelijkheid. Ds. L.G.C. Ledeboer zegt het zo nadrukkelijk: ’Voor één kus van Jezus mond, Geef ik al die zwarte grond’.

Indien gij de gave Godskendet, en Wie Hij is Die tot u zegt: Geef Mij te drinken, zo zoudt gij van Hem hebben begeerd, en Hij zou u levend water gegeven hebben. Geliefde lezer(s), kent u deze Gave Gods? Of moet u bij uzelf gewaarworden, daar inwendig een vreemdeling van te zijn. Hoe kunt u toch zo doorleven, terwijl ook nu deze Gave Gods nog wordt voorgesteld in al Zijn schoonheid, dierbaarheid, gepastheid en noodzakelijkheid? Op u zal dan van toepassing zijn wat Christus eens gezegd heeft: Gij wilt tot Mij niet komen, opdat Gij het leven moogt hebben (Joh. 5:40). Mochten deze woorden als een hamer slag op uw hart vallen, opdat het een middel zou zijn dat ook uw ogen geopend mochten worden, voor hetgeen in deze woorden wordt voorgesteld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen