6. De jonge Samuël wordt naar de tabernakel gebracht

Toen moeder Hanna met de kleine Samuël in de tabernakel verscheen, kwam zij er niet met lege handen, want zij had bij zich een bloedig offer (bestaande uit drie jonge varren of runderen) en een onbloedig offer (bestaande uit een spijsoffer: een hoeveelheid meel, en een drankoffer: een fles wijn). Het spijsoffer werd doorgaans met andere offers verbonden, terwijl de wijn bij het brandofferaltaar werd uitgegoten. Het waren tekenen van Hanna’s oprechte dankbaarheid aan de Heere. Op die manier betaalde zij haar gedane belofte die zij in het verleden aan de Heere gedaan had, toen zij bitter bedroefd had gesproken: Zo Gij eenmaal de ellende Uwer dienstmaagd aanziet (…), maar geeft een mannelijk zaad, zo zal ik dat den HEERE geven al de dagen zijns levens (vers 11). Het was met haar als met David in Psalm 65:2: De lofzang is in stilheid tot U, o God, in Sion; en U zal de gelofte betaald worden. De kanttekening merkt bij ’de gelofte betalen’ op: ’Te weten van dankbaarheid, die men in nood biddende U beloofd heeft.’ We hebben gehoord hoe hoog Hanna’s nood was geweest en daarom er-kende ze de Heere voor de ontvangen weldaad, namelijk het krijgen van Samuël.

Opmerkelijk lezen we: En het jonksken was zeer jong. Nadat zij één var op het brandofferaltaar geofferd had, nam zij de driejarige Samuël aan de hand mee naar de oude Eli en zij sprak tot hem: ’Kijk, ik ben de vrouw die bijna vier jaar geleden in uw nabijheid stond te bidden om dit kind en de HEERE heeft mij mijn bede gegeven, die ik van Hem gebeden heb (…). Hij is van den HEE- RE gebeden (vers 28).’ Hanna repte ook deze keer met geen woord over Eli’s grote vergissing die hij destijds had gemaakt door zijn opmerking: Doe uw wijn van u (vers 14). Op die misplaatste opmerking kwam zij ook nu niet terug. Zij roemde alleen in het werk en de gift van de Heere en hoe Hij Zijn woord had vervuld; en dat zij thans haar belofte wilde volbrengen door haar kleine jongen vrijwillig af te staan voor de dienst des Heeren.

Wat zal Eli met verwondering naar moeder en kind gekeken hebben toen zij beiden voor hem stonden. Tenslotte lezen we aan het einde van het laatste vers uit hoofdstuk 1: En hij bad aldaar den HEERE aan. De kanttekening geeft de mogelijkheid dat met het woordje ’hij’ kan worden aangeduid: Samuël, Hanna, Elkana of Eli. Maar als eerste mogelijkheid wijst de kanttekening Samuël aan. Veel verklaarders menen dan ook dat het de driejarige Samuël was die op het tempelplein neerknielde en met opgeheven handjes de Heere heeft aangeroepen. Wat zijn er een gevallen bekend van jonge kinderen die de Heere vreesden en soms op jonge leeftijd rijp waren voor de hemel. Dat alles overeenkomstig de woorden uit Psalm 8:3: Uit den mond der kinderkens en der zuigelingen hebt Gij sterkte gegrondvest.

(Volgende keer D.V. 7 Hanna’s lofzang)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen