Samuël, de laatste richter

Helaas wandelden zijn beide zonen niet in zijn voetspoor, want de Hartenkenner en Nierenproever zegt: Doch zijn zonen wandelden niet in zijn wegen, maar zij neigden zich tot de gierigheid, en namen geschenken en bogen het recht (1 Sam. 8:3). Het waren oneerlijke mannen die zich helaas lieten omkopen door geld.

Terwijl zij als richters geroepen waren het recht van ’s-Heerenwege te handhaven! Hoe blijkt hieruit dat genade geen erfgoed is. Zij hadden het leven van hun vader gezien en ze wisten ongetwijfeld hoe hij reeds als kleine jongen de Heere vreesde en op zeer jonge leeftijd werkzaam was geweest in de dienst van de Heere.

Toch week de Heere niet helemaal uit Samuëls geslacht, want we lezen dat Joël de vader werd van de godvrezende Heman, de bekende opperzangmeester. Die kleinzoon schreef in Psalm 88 ’de bedroefdste en klaaglijkste psalm van het hele psalmboek’ (kanttek. 1). Een onderwijzing, ’gemaakt om het volk Gods te onderwijzen, hoe het God zal aanroepen als het in grote zwarigheid vervallen is,’ zegt kanttek. 4. In Heman, de kleinzoon van Samuël, verheerlijkte de Heere Zijn genade in de lijn der geslachten en mocht het bevestigd worden wat we lezen in Psalm 103:17: Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid (namelijk in het genadig nakomen en trouw vervullen van Zijn woord en beloften) aan kindskinderen.

Omdat Samuël oud geworden was en zijn zonen onbetrouwbare rechters waren, kwamen op een dag de stamoudsten van Israël bij elkaar om eens te bezien of er geen verbetering kon worden aangebracht. Zij bedachten in hun ogen een goed plan en legden het Samuël voor. Zij spraken: ’Samuël, u bent oud geworden en het betekent heel wat voor u om de jaarlijkse reizen naar Bethel, Gilgal en Mizpa te maken om daar recht te spreken. Bovendien lopen uw beide zonen niet in uw spoor en daarom hebben we een mooi plan bedacht: zo zet nu een koning over ons om ons te richten, gelijk al de volken hebben (1 Sam. 8:5).’ De hoge woorden waren eruit en het kon niet anders of zij moesten Gods knecht heel erg bedroefd hebben.

Het volk van Israël bezat als enig land in de wereld de Allerhoogste Heere als Koning. Hij is de hoogste, wijste en beste Koning! Wat een zorg had Hij tot nog toe aan Zijn volk besteed. Hij verloste het uit Egypte en baande een weg door de zee. Hij geleidde het volk dwars door de woestijn en gaf hun een land van melk en honing. Ook al gingen zij verkeerde wegen, als zij zich bekeerden wilde Hij hen telkens weer verlossen van hun vijanden. Maar het bleek dat ze van de Heere en van Zijn oude knecht af wilden. Bijbelverklaarder Matthew Henry zegt: ’Zij moesten een koning hebben om hen te richten in uitwendige pracht en praal, zoals al de volken. Een arme profeet, in een mantel gehuld, was - ofschoon hij bekend was met de gezichten des Almachtigen - gering in de ogen van hen die naar uiterlijke schijn oordeelden. Terwijl een koning in een purperen gewaad met zijn lijfwacht en zijn staatsdienaren een groots en majestueus aanzien had (…). Aldus verlieten zij dwaas hun eigen zegeningen en voorrechten.’

Het was daarom pure hoogmoed en een grote zonde van het volk om een koning te begeren. Zeker, de Heere Zelf zou op Zijn tijd voor een koning hebben gezorgd. De stervende Jakob had immers al gesproken over ’de scepter van Juda’ en bij een scepter of koningsstaf hoort een koning. Boven dien moesten niet alleen de ambten van profeet en priester, maar ook het ambt van koning heenwijzen naar de drie ambten van de Heere Jezus als Profeet, Priester en Koning. De Heere zou op Zijn eigen tijd voor een koning hebben gezorgd en ongetwijfeld had Hij daarbij het oog op koning David. Maar het volk kon Gods tijd niet afwachten. In zondige hoogmoed begeerden zij een koning gelijk al de volken hebben (vers 5).

Voor de oude Samuël was het een hard verzoek. Ook al was hij op leeftijd gekomen, toch oefende hij zijn ambt getrouw uit en mocht hij in den grijzen ouderdom nog vruchten dragen en vet en groen zijn om te verkondigen dat de HEERE recht is (Ps. 92:15 en 16). Hoewel de oude richter door het volk op een onheuse manier aan de kant geschoven werd, zo werd hij toch niet boos. Wel smartte het hem dat het volk de Heere als Koning had verworpen. Vandaar dat hij hun plan verwierp en er van hem geschreven staat: Maar dit woord was kwaad in de ogen van Samuël, als zij zeiden: Geef ons een koning om ons te richten (vers 6). In zijn verdriet vluchtte hij om raad te vragen naar de Heere, want we lezen in hetzelfde zesde vers: En Samuël bad den HEERE aan.

(Volgende keer D.V. 19. Hoor naar hun stem)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen