Daniël, de zeer gewenste man

Het boek Klaagliederen is één jammerklacht over de ondergang van dit rijk, al worden Gods kinderen opgeroepen de toevlucht tot de Heere te nemen, want we lezen in Klaagl. 3:21 en 24: Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen. Ondanks de indroevige omstandigheden hebben Gods kinderen hun troost en bemoediging mogen vinden in de Heere Jezus Die onze Hoop is (1 Tim. 1:1).

Van die ware hoop en enige troost vertelt ons ook het boek Daniël. We hopen het een en ander over hem en zijn bekend geworden vrienden te vertellen. Daniël, die van adel was, werd onder de eerste wegvoering in het jaar 605 vóór Chr. met nog enige jonge, edele Judeeërs en anderen weggevoerd naar Babel. Hij en zijn drie vrienden waren nog heel jong - niet ouder dan vijftien jaar - toen ze als ballingen naar Babel werden weggevoerd. Zij moesten de lange afmattende reis naar dat land maken.

De afstand tussen Jeruzalem, de hoofdstad van Juda, en Babel bedroeg ongeveer 1400 kilometer. Denk eens in wat dat voor de weggevoerde Joden betekend heeft. Velen zijn onderweg bezweken en veel jongens en meisjes moeten onderweg verkwanseld zijn aan slavenhandelaars om straks op de slavenmarkten van de Grieken verkocht te worden. Zij die het overleefden, mochten in het vreemde Babel hun rieten hutjes in een vochtig klimaat bouwen om daar allerlei werkzaamheden te verrichten zoals kanalen graven, bevloeiingswerken aanleggen, ruïnes opbouwen en andere opgelegde werkzaamheden uitvoeren. Het ging vaak gepaard met het spotten van de nieuwsgierige Babyloniërs, die de gevangenen smalend toeriepen: ’Zing eens een paar liederen van Sion voor ons!’ Begrijpelijk konden de Joodse ballingen van smart en droefheid niet zingen en daarom was hun antwoord: Hoe zouden wij een lied des HEEREN zingen in een vreemd land? (Ps. 137:4).

Zij waren niet alleen van het land van hun vaderen verstoten, maar bovendien gescheiden van de stad Jeruzalem en de tempel, waaraan hun hart zozeer verbonden was. Vooral Gods kinderen hebben die scheiding pijnlijk ingeleefd. Toen David in ballingschap verkeerde en de openbare godsdienst moest missen, riep hij uit: Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan (namelijk in het huis des Heeren, kanttek. 7) en voor Gods aangezicht verschijnen? (Ps. 42:3). We weten uit de geschiedenis dat Daniël en zijn drie vrienden de Heere vreesden en daarom ook veel hielden van de instellingen van de Heere. Maar ook zij werden hardhandig van de dienst des Heeren verwijderd en weggevoerd naar een heidens land. Wat moet er in hun binnenste zijn omgegaan! Hoe bleek hieruit dat ook zij - al vreesden zij de Heere - met alle andere Joden het oordeel van de Heere moesten ondergaan. We hebben dat ook gezien bijv. in de Tweede Wereldoorlog. Ook kinderen van God kwamen toen in een bombardement om of werden weggevoerd naar concentratiekampen. Daarom is het zo waar, wat we lezen in Prediker 9:2: Enerlei wedervaart den rechtvaardige en den goddeloze. Maar ondanks dat alles blijft de Heere een oog op Zijn kinderen houden en ondervinden zij: ’Hoe donker ooit Gods weg moog’ wezen; Hij ziet in gunst op die Hem vrezen’ (Ps. 37:1, ber.). Dat is wel gebleken in de talloze uitreddingen die Gods kinderen in de meest hachelijke omstandigheden mochten ondervinden. We zullen het ook vernemen van Daniël en zijn drie vrienden.

Zij waren door Nebukadnézar nog niet zo lang in Babel of Aspenaz, de baas van de hovelingen, kreeg opdracht van de koning om wat Joodse jongelingen die van adel waren, knap van uiterlijk en een goed verstand hadden, naar zijn paleis te brengen om opgeleid te worden in de boeken en taal van de Chaldeeën, om later de koning met raad en daad te kunnen bijstaan. We weten hoe Mozes aan het hof van Farao werd onderwezen in alle wijsheid der Egyptenaars en machtig was in woorden en werken (Hand. 7:22). Ook Willem van Oranje werd op jonge leeftijd naar het hof van Karel de Vijfde gehaald om daar opgeleid en onderwezen te worden met het doel straks de keizer tot grote steun te zijn. Maar de Heere gebruikte Mozes en Willem van Oranje voor Hem en Zijn kerk en ook Daniël en zijn vrienden zouden geroepen worden om de Naam van de Heere en niet de naam van Nebukadnézar groot te maken. Al gauw had Aspenaz wat jonge Joodse mannen verzameld. Onder hen waren Daniël en zijn drie vrienden Hanánja, Mísaël en Azárja.

(Volgende keer D.V. 2. De verzoeking)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen