Over de toepassing van het heil - John Flavel (ca. 1630-1691) - 225

Velen die onder het Evangelie leven, worden zo volkomen opgeslokt door de dingen van deze wereld, dat ze zichzelf geen tijd gunnen om na te denken over het grote belang dat hun ziel heeft bij de wereld die komt. Oordeelt u dan zelf maar - wat de gaven in de kennis van deze mensen ook mogen zijn - of de god dezer wereld hun ogen niet heeft verblind. Als dat niet zo was, zou het onmogelijk zijn dat ze de kostbaarste gelegenheden om behouden te worden, de gelegenheden waarvan hun eeuwig welzijn afhangt, zouden verzuimen, en ze voor de poorten van de eeuwigheid hun tijd zouden verdoen met kleinigheden die voor hen van weinig belang zijn. Toch is het zo gesteld met de meesten die voor christenen doorgaan. De aarde heeft haar mond geopend en hun tijd verzwolgen, hun gedachten en hun kracht, zoals zij de lichamen verzwolg van Korach en zijn metgezellen. Het eerste, het meest vrije van hun tijd, ja, heel hun tijd besteden ze aan het dienen van de wereld, want zelfs op de tijd dat ze in de plicht van de eredienst lichamelijk voor de Heere verschijnen, wijkt hun hart af en gaan ze de ijdelheden na, ze ’wandelen hun gierigheid na’ (Ezech. 33:31). Oordeelt u maar of de god dezer wereld deze mensen heeft verblind of niet, mensen die wel veel schoonheid in de wereld kunnen zien, maar niet in Christus, mensen die de ijdelheden van deze wereld volstrekt noodzakelijk vinden, maar hun eigen behoud niet. Als dit geen geestelijke blindheid is, wat is die dan wel?

Dat het zo stil en rustig is onder de meest appellerende en bewustmakende waarheden van het Evangelie, bewijst duidelijk dat de god dezer wereld hun ogen heeft verblind. Immers, als de mensen de gevaarlijke toestand waarin zij verkeren, zouden zien en bevatten, zoals het Woord die voorstelt, zou niets ter wereld hun rust kunnen geven dan Christus. Zodra de ogen van mensen geopend worden, is de eerste vraag die ze stellen: Wat zullen wij doen om zalig te worden? Het is onmogelijk dat iemand boven de hel zou zweven, zou zien dat Christus en de hoop op behoud weggaan, dat de dag van het geduld ten einde gaat, en dan rustig zou blijven. O, het geweten kan hem in dat geval niet met rust laten, als het tenminste niet verblind en afgestompt is, terwijl de duivel, de sterke gewapende, zijn hof bewaart en al wat hij heeft in vrede is (Luk. 11:21). Als uw ogen ooit door de overtuiging werden geopend, en iemand misschien zegt: Wees nu maar zo rustig mogelijk; blijf stil zitten en laat de hoop op de zaligheid en de tijd van de zaligheid maar zo rustig mogelijk voorbijgaan, dan zou u dat niet kunnen. Veronderstel dat iemand in de kerk zou komen en u iets in het oor zou fluisteren als: nadat u van huis bent gegaan, is uw kind in het vuur gevallen en het ligt op sterven. Zouden al uw vrienden u dan gerust kunnen stellen en maken dat u na zo’n mededeling rustig bleef zitten? Nog veel minder is dat het geval wanneer een mens aanvoelt dat zijn ziel rechtstreeks gevaar loopt in de eeuwige gloed te komen.

Het vaste vertrouwen en de aanmatigende hoop van de mens op de zaligheid, terwijl hij in de staat der natuur blijft en niet wedergeboren is, laat duidelijk zien dat zijn zinnen door de sluwheid van de satan zijn verblind. Deze aanmatiging is een van de ’valse overleggingen’ waardoor de satan het verstand misleidt. Zo noemt de apostel ze in Jakobus 1:22. Het is de sluwe drogreden van de duivel, die voortkomt uit de liefde tot het ’ik’. Spreuken 21:2: Alle weg des mensen is recht in zijn ogen. De aanmatiging komt voor een deel ook voort uit gebrek aan zelfkennis: Gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek; en gij weet niet dat gij arm zijt (Openb. 3:17). U bent niet bang, u twijfelt niet en u hebt niets om naar voren te brengen als het gaat over uw toekomstige staat. Hoe komt dat? Alleen maar doordat u niet ziet. Uw geweten is gesust omdat uw ogen zijn verblind. Dat mensen lichtvaardig handelen als het over de plichten van de godsdienst gaat, laat duidelijk de kracht van de satan zien om hun verstand en hun zinnen te verblinden; anders zouden ze nooit hun spel spelen met Gods ernstige en plechtige inzettingen. Als hun ogen maar eens geopend werden, zouden ze ernst betonen in het bidden, en zich ertoe zetten om heel aandachtig naar het Evangelie te luisteren. (wordt vervolgd)

© 2008 Den Hertog B.V. Houten. Geschonken genade

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen