Vader Jakob

Wat was Jakob blij toen hij de dochter van zijn oom Laban zag. Vlug ging hij naar de put en wentelde met de andere herders de steen van de put af om daarna voor de schapen van Rachel water te putten. Toen hij dat gedaan had, begon hij van ontroering te huilen. Daarna maakte hij zich bekend en vertelde dat hij de zoon van haar tante Rebekka, de zus van haar vader Laban, was. Meteen keerde ze naar huis terug en vertelde aan haar vader wie ze bij de put ontmoet had. Toen duurde het niet lang meer of Jakob werd in het gezin van zijn oom Laban opgenomen. Wel moest hij eerlijk aan zijn oom vertellen waarom hij zijn ouderlijk huis had moeten verlaten.

Toen hij een hele maand bij zijn oom gewerkt had, merkte Laban wel dat hij een uitstekende knecht aan hem had. Daarom wilde hij hem blijvend in dienst nemen. ’Vertel me wat u verdienen wilt,’ sprak hij. Daarover hoefde Jakob niet lang na te denken. Hij had Rachel erg lief gekregen en wilde haar graag als vrouw hebben. Daarom antwoordde hij dat hij wel zeven jaren voor haar wilde werken. Dat vond Laban een prachtig voorstel en zo werkte Jakob zeven jaar bij hem om het bezit van Rachel. Voor Jakob vlogen de jaren voorbij en eindelijk was de dag aangebroken dat hij met Rachel trouwen zou.

Er werd een bruiloft van zeven dagen gehouden en de bruid werd volgens de gewoonte van die tijd op de avond van de eerste dag gesluierd door haar vader tot Jakob gebracht. Maar wat lezen we van Laban? Er staat in Genesis 29:23: En het geschiedde des avonds, dat hij zijn dochter Lea nam en bracht haar tot hem. Geen wonder dat de bedrogen Jakob de volgen-de morgen verontwaardigd tot zijn schoonvader sprak: Wat is dit, dat gij mij gedaan hebt? Heb ik niet bij u gediend om Rachel? Waarom hebt gij mij dan bedrogen? (vers 25). Laban antwoordde dat het in zijn omgeving niet de gewoonte was om de jongste dochter voor de oudste als bruid weg te geven, maar als hij de jongste ook wilde hebben, kon hij die krijgen door nogmaals zeven jaren voor hem te werken. Jakob stemde met dat voorstel in en nadat hij meteen al Rachel kreeg, werd de begonnen feestweek ten einde gebracht. Intussen was het een harteloos en sluw voorstel van Laban. Op die manier buitte hij Jakob behoorlijk uit. Bovendien werd hiermee afgeweken van Gods heilige wet die verbiedt om meer dan één vrouw te nemen. In de loop van de jaren schonk Lea Jakob zes zonen en een dochter Dina. En Rachel schonk hem Jozef. Zoals Sara haar dienstmaagd Hagar tot een vrouw gaf, zo nam Jakob ook de twee dienstmaagden Zilpa en Bilha, dienstmaagden van Lea en Rachel tot vrouwen, zodat er nog vier zonen geboren werden. Zo kreeg Jakob een behoorlijk gezin in Haran en heel getrouw verrichtte hij zijn werk bij Laban.

Toen Jakob veertien jaren gediend had voor de beide dochters van Laban, zei zijn schoonvader: ’U doet heel goed uw werk, maar u hoeft niet voor niets voor mij te werken. Zeg maar wat ik u ervoor geven zal.’ Jakob noemde weer een bescheiden loon en sprak: ’Geef mij de schapen en de geiten, die niet zuiver wit zijn!’ Laban was dik tevreden. De niet-zuiver witte dieren waren ver in de minderheid en dus dacht Laban (zijn naam betekent ’wit’) weer een goede slag te slaan. Maar het liep anders dan hij gedacht had. Door een handige manier van Jakob, die mogelijk toegepast werd in het oude Kanaän, maar vooral onder de zegen des Heeren werden er vooral in het voorjaar veel gevlekte en gespikkelde dieren geboren. De dieren die in het voorjaar werden geboren, waren sterker dan die van het najaar. Laban en zijn knechten zagen het met afgunst aan wat een grote en sterkte veestapel Jakob kreeg. Toen veranderde Laban Jakobs loon en sprak tot zijn schoonzoon: ’Laten we het een keer anders doen. Het witte vee is voortaan voor u en ik neem het gevlekte tot mij.’ Wonderlijk genoeg werden er toen heel veel witte dieren geboren en opnieuw veranderde Laban zijn loon, zodat Jakob later verontwaardigd tot zijn schoonvader sprak: ’U hebt wel tienmaal mijn loon veranderd!’

Toen Jakob zes jaren als loon voor het vee gewerkt had, nam de Heere het voor Zijn kind op. Op zekere dag sprak hij tot Jakob: Keer weder tot het land uwer vaderen en tot uw maagschap, en Ik zal met u zijn (Gen. 31:3). Het werd de hoogste tijd, want Laban en zijn zonen konden het niet uitstaan dat de veestapel van Jakob veel groter was geworden dan die van hen. De afgunst was van hun gezicht af te lezen!

(volgende keer D.V. 7. Jakobs vlucht uit Haran)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen