Jozua, de knecht des Heeren

Dat bekende hoofdstuk handelt over wat het geloof vermag en ook Rachab wordt daarin vermeld.

In ‘Meer dan overwinnaars’, het bekende boek van ds. G.H. Kersten, behandelt hij enige gelovigen en ook aan Rachab en Jericho heeft hij een hoofdstuk gewijd. Hij schrijft dat het gerucht van Gods grote werken het hart van de heidenen, die tot het Amoritische volk behoorden, met vrees had vervuld, maar dat Rachabs oog ge ­ opend was voor de heerlijkheid van Jakobs God en voor Zijn volk. Dát had haar hart getroffen! Zij zag in dat haar goden afgoden waren en haar volk een volk des doods. Door genade mocht zij, evenals Ruth, de zijde van het volk van de Heere kiezen en daarom verborg zij de twee verspieders met gevaar voor eigen leven. Zij toonde haar geloof uit haar werken.

Rachab geloofde heel zeker dat de Heere haar land aan Israël zou geven. Ds. Kersten schrijft: ‘Welnu, God overreedt Zijn volk ervan, dat zij het oordeel des doods rechtvaardig zijn onderworpen. Om hun zonden en ongerechtigheden geldt het: Uw vader was een Amoriet en uw moeder een Heti tische. De Heere is God. Hem alleen komt toe, dat alle knie zich voor Hem buigt. Die liefde Gods die Rachab trok, dringt al Zijn volk om alles te verzaken wat van de wereld is. Om alles prijs te geven, waarin het van nature leeft. Ik trok ze met mensenzelen, met touwen der liefde. Werd dat uw keuze niet? O, onbekeerde van hart. U komt met de wereld eeuwig om. Jericho met al wat er in was, buiten Rachab en haar huis, werd verbrand. Het is het beeld van het oordeel dat op u rust. De Heere opene uw ogen, eer het te laat is. Ook uw taal moge eens worden: ‘Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God’. Die keuze heeft Rachab nooit berouwd.’

Tot zover het citaat van ds. Kersten.

Nadat Rachab de verspieders had verteld dat zij vast geloofde dat Jericho met alle inwoners zou omkomen, vroeg ze of zij met haar familie behouden mocht worden.

Dat beloofden de verspieders haar en zij spraken: Wanneer de HEERE ons dit land geeft, zo zullen wij aan u weldadigheid en trouw bewijzen (Joz. 2:14).

Toen het ogenblik van scheiden was aangebroken, gaf Rachab de verspieders de raad zich drie dagen in de holen van de bergen te verstoppen en niet in de richting van de Jordaan naar het leger van de Israëlieten terug te keren. Op die manier zouden ze de soldaten van de koning tegen het lijf kunnen lopen en alsnog gevangengenomen kunnen worden.

Verder nam ze een roodachtig koord om daarmee de verspieders uit haar raam langs de stadsmuur neer te laten. De verspieders vroegen haar dat koord als herkenningsteken aan haar venster te knopen. Het huis van Rachab zou achter dat koord tijdens de vernietiging van de hele stad gespaard blijven. Met nadruk zeiden de verspieders tegen haar: ‘Denk erom dat u en uw hele familie in uw huis blijven als de stad vernietigd wordt, want alleen uw huis achter het scharlaken of rode koord zal gespaard blijven!’

Zelfs had ze de verspieders bij de Heere laten zweren haar en het huis van haar vader geen kwaad te zullen doen. Dat beloofden de verspieders haar mits zij zich achter het huis met het scharlaken koord zouden bevinden. Alleen achter dat koord waren zij veilig. Daarna verlieten de verspieders via het koord het huis van Rachab. We lezen in vers 21: Zij nu zeide: Het zij alzo naar uw woorden. Toen liet zij hen gaan, en zij gingen heen; en zij bond het scharlaken snoer aan het venster.

Dat scharlaken rode koord wees ongetwijfeld zinnebeeldig heen naar het bloed van de Heere Jezus. We kunnen in Exodus 12 lezen dat het bloed van het paaslam gestreken moest worden aan de beide zijposten en aan de bovendorpel van de huizen.

De Heere sprak toen: En dat bloed zal ulieden tot een teken zijn aan de huizen waarin gij zijt; wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbijgaan; en er zal geen plaag onder ulieden ten verderve zijn, wanneer Ik Egypte slaan zal. De Israëlieten deden naar het woord van de Heere, want we lezen in vers 28: En de kinderen Israëls gingen en deden het; gelijk als de HEERE Mozes en Aäron geboden had, alzo deden zij.

Daarna werden alle eerstgeborenen in Egypteland door de engel des verderfs gedood en er was een groot geschrei in Egypte; want er was geen huis waarin niet een dode was (vers 30).

Zoals de Israëlieten veilig waren achter het bloed, zo waren Rachab en haar familie veilig achter het scharlaken koord.

Bemoedigd verlieten de verspieders het gebergte waarin ze zich verscholen hadden, trokken vervolgens de Jordaan over en vertelden Jozua, den zoon van Nun, al wat hun wedervaren was (vers 23).

Zij zeiden: Zekerlijk, de HEERE heeft dat ganse land in onze handen gegeven; want ook zijn al de inwoners des lands voor onze aangezichten gesmolten (vers 24).

Zoals de Israëlieten veilig waren achter het bloed aan de deurposten en Rachab en haar familie achter het scharlaken koord, zo mogen Gods kinderen zich veilig weten, omdat ze gewassen zijn door het bloed van de Heere Jezus en met Paulus kunnen getuigen: In Welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving der misdaden, naar den rijkdom Zijner genade (Ef. 1:7).

(Volgende keer D.V. 4. De doortocht door de Jordaan)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen