De Blijde Inkomste (III)

In de voorafgaande overdenking hadden wij het over de Here Christus die als de Sterkere het woeste gebied van het Overjordaanse binnentrekt, waar de Boze Hem met zijn listige omleidingen bestookt en waar Hij bedreigd wordt door de wilde dieren. Wat daar in de woestijn plaatsvindt, is een uitbanning van de duivel, een exorcisme.

Is er echter wel een wezenlijk verschil tussen de woestijn en de menselijke samenleving? Is ook daar geen sprake van onderworpen zijn aan harde dienstbaarheid, van zuchten en in barensnood zijn (Romeinen 8 : 20—22)? Dat zou betekenen dat de prediking van het Koninkrijk Gods in Galilea ook het karakter heeft van exorcisme, van uitbanning van de duivel. Echter met dit verschil, dat uitdrijving van de Boze uit de mens ingrijpender en daarom zwaarder arbeid is dan bij het wild gedierte. Van hem kan immers niet gezegd worden, dat hij "niet vrijwillig" (Romeinen 8 : 20) in harde dienstbaarheid is geraakt gelijk de dieren. Zijn droeve staat is niet buiten zijn wil omgegaan. Dieren lijden onschuldig; de mens niet. Verlossing van de mens gaat daarom ook niet buiten zijn wil om.

Het is belangrijk erop te letten, dat in het bovenvermelde voorval geen sprake is van een lichamelijk gebrek. Het is iets anders dat deze mens stom maakt: een demon, een boze geest. Meermalen komen wij in de Evangeliën dat verschijnsel tegen. De mens heeft dan nog wel het vermogen om te spreken, maar dat vermogen is lam gelegd. Niet de tong is gebonden, maar de geest.

Stom zijn is iets anders dan zwijgen. Wie zwijgt, kan wel spreken, maar hij wil niet spreken. Zwijgen kan een uiting zijn van eerbied, maar ook van heftige verontwaardiging, van overmaat van droefheid. Zwijgen kan soms zeer welsprekend, zeer kostbaar zijn. Zwijgen kan een oordeel zijn, gelijk bij Christus voor Pilatus. Een latijns spreekwoord luidt: Qui tacet, damat; wie zwijgt, klaagt aan. En in een gedicht luidt een regel: Voor zoveel smart geen woorden meer . . .

Bij stomheid is echter sprake van geestelijke gevangenschap: willen spreken zonder het te kunnen. De tong is gebonden. Een demon belet de mens het spreken. Hoe kan dat?

Van de fijnzinnige taalgeleerde Max Picard las ik eens de regels: "De taal wordt wijd en open, wanneer zij door de liefde gewekt wordt. De taal verschrompelt, als de liefde verschrompelt". Dat is zuiver bijbels gedacht. Het eerste woord, dat volgens het boek Genesis door de mens gesproken wordt, is een liefdesverklaring: "Deze is ditmaal been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; men zal ze Manninne heten" (Genesis 2 : 23). In eenzelfde geest schreef eens de dichter Klaas Heeroma: de taal is uitdrukking van een Verbond. Door de taal wordt men opgenomen in een geestelijke gemeenschap. De taal geeft de mens een naam en maakt hem tot een tegenover van God en van de mensen.

Liefde en Verbond zijn dus de bronnen van de taal. Hoe meer men put uit die bronnen, hoe rijker en dieper de taalschat zal zijn. Hoe meer die bronnen opdrogen, hoe meer de taal verschrompelt.

In Lucas 11 is echter sprake van iets nog ernstigers: van stomheid. Dat moet betekenen, dat de toegang tot de Liefde en tot het Verbond als bronnen van de taal voor de mens volledig is versperd. En daarin openbaart zich nu de demonie, de werking van de Boze: dat hij de mens tot zwijgen brengt en hem met stomheid slaat. Voelt u daarin het satanische, het godvijandige? Daarmee treft de duivel de HERE God in Zijn scheppingsvoornemen, in Zijn hartstochtelijke liefdeswil. Want scheppen is: spreken, roepen. Scheppen geschiedt door het Woord. En het Woord vraagt om een wederwoord, een antwoord. Eerst klinkt dat Woord als de roep in de barre leegte. Maar elke keer als Gods Stem voortgaat te roepen, ontstaan er erupties in de natuur en worden er nieuwe levensvormen geboren. En elk van die levensvormen staat dichter bij de mogelijkheid van een wederwoord, een antwoord. Tot de mens uit het niets opgeroepen wordt door het Woord van de roepende God. Dan breekt de beklemmende en melancholieke eenzaamheid van de schepping. Dan is de wereld verlost uit de verzonkenheid in een sprakeloos bestaan. In de mens heeft de schepping een mond gekregen om te loven, te bidden, te danken. In de mens is de wereld opgenomen in de Liefde, in het Verbond, in de ontmoeting met de levende God. Voelt u enigszins aan hoe de Boze de HERE God in het hart treft door de mens met stomheid te slaan? Voelt u de dramatiek van de paradijsgeschiedenis, dat de eerste mens zich verborg voor de HERE God in het struikgewas en dat Gods Stem toen riep: "Adam, waar zijt gij?"

Een demon die de mens met stomheid slaat. Hoe kan daf Hoe kan de Boze de Stem Gods overstemmen en de mens van het Woord vervreemden? Omdat hij de vader der leugenen is, die de Waarheid verdraaien kan Dat heeft hij gedaan in de hof van Eden wat God gesproken had, weet hij zo te verdraaien dat het van Waarheid tot leugen wordt. Dat heeft hij gedaan bij de verzoekingen van Christus in de woestijn Woorden Gods neemt hij in de mond, maar hij geeft er een wending en uitleg aan, die ingaat tegen Gods bedoelingen Als vader der leugenen is hij een tovenaar, die van Waarheid leugen kan maken, die van Goed kwaad kan maken, die Liefde kan verbasteren tot boosheid, en een Belofte tot een dreiging Adam en Eva waren tegen deze listige omleidingen met opgewassen en zijn erdoor van de Liefde en het Verbond vervreemd. Niet alzo echter de Sterkere Hij heeft de sprake van het Woord gezuiverd van de leugenachtige verdraaiingen van de Boze en haar terugvertaald in de oorspronkelijke heerlijkheid en zich daaraan gehouden Sindsdien is de heerschappij van de vader der leugenen gebroken. In Christus heeft het Woord de overhand op de leugen Men zou het aldus kunnen uitdrukken- het Evangelie is het Woord Gods van den beginne, dat van de verleugening van de duivel gereinigd IS en in nieuwe heerlijkheid is verschenen.

De stomme mens, over wie gesproken wordt in Lucas 11, is door de betoveringen van de vader der leugenen geheel vervreemd van de Liefde en van het Verbond. De Waarheid is voor hem tot leugen geworden Het Goede tot kwaad Het Licht tot duisternis En welk schepsel, dat in zulk een voorgetoverde leugenachtige schijnwerkelijkheid is beland en verstrikt, heeft nog woorden ter beschikking om zijn vertwijfeling en wanhoop te verwoorden? Hij is met stomheid geslagen. Wie onzer is niet weleens op een steenworpsafstand geweest van zulke helse verzoekingen'' Wie besterven niet de woorden op de lippen, als hij ziet de duivelse beelden die de satan hem voortovert vanuit de Duitse vernietigingskampen, vanuit de zinloze wrede acties van terroristen? Wat is zijn voornemen daarbij anders dan God voor ons tot een duivel te maken, de schepping tot een hel, het leven tot een vloek? Wie heeft dan nog een weerwoord? "Voor zoveel smart geen woorden meer . . .". Wie is bij machte om de ban van de leugen te breken?

Christus IS de Sterkere! Hij heeft de leugens van de vorst der duisternis als leugens ontmaskerd "Ga weg, satan'" (Mattheus 4 • 10) En zo heeft Hij het ook ge daan bij de stomme in Galilea Wij lezen "En Hij was bezig een boze geest uit te werpen" Merkwaardige beschrijving! Er ligt in opgesloten dat hier geen sprake was van een mirakel, maar van een zware geestelijke arbeid Hoe moeizaam is het om door een net van leugens heen te breken en een mens uit de greep der vertwijfeling te rukken! Hoe moeizaam om iemand die met hart en ziel verstrikt is in leugenwaan die hem alle levensvreugde en levensmoed ontneemt, terug te voeren in de werkelijkheid van het Woord dat hcht en leven is! Door hoeveel weerstand en verzet, door hoeveel onwil, door hoeveel ongeloof, die zich hebben vastgezet in de ziel, moet Christus Zich heenworstelen eer Hij de verstomde bereikt met het Evangelie als het van de verleugening gereinigde Woord Gods van den beginne! "En Hij was bezig een boze 26 geest uit te werpen . . .". Maar alle tegenstand ten spijt, — HIJ IS de Sterkere.

Als WIJ lezen dat de Here Jezus Galilea binnentrekt om het Evangelie van het Koninkrijk Gods te prediken, dan vatten wij dat vaak op als prediking van een leer. Daarmee maken wij het Evangelie veel te vlak, te zoetsappig, te banaal. Evangelie is de blijde inkomste van de Sterkere, die de oppermacht van de vader der leugenen breekt met het Woord dat waarheid en leven is. De inkomste van de Sterkere, die de duivel zijn vaten ontrooft en ze terugvoert om ze weer te maken tot vaten ter ere Gods.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen