Zit aan Mijn rechterhand

Een koning naast een koning, kan dat? Hier op aarde is zoiets ondenkbaar. Een koning duldt niemand naast zich. Een monarch, de naam zegt het al, regeert alleen. Maar wat op aarde niet kan, is in de hemel realiteit.

Naast de troon van de HERE God staat nog een troon, de plaats is vrij: ‘zit aan Mijn rechterhand.’

Wie mag daar gaan zitten? Dat is voor de volgelingen van Jezus Christus geen vraag. Nadat hun Here uit de dood is opgestaan en ten hemel is gevaren, weten ze het: Híj mag daar zitten. De eerste christenen waren er diep van overtuigd: Jezus Christus is ‘mijn Here’ over wie het in deze psalm gaat. Dit oude lied heeft hen geholpen bij het spreken over hun ten hemel gevaren Heere.

De Zoon op de troon, aan de rechterhand van zijn Vader. Het is een beeld dat keer op keer terugkeert. De stervende Stefanus heeft Hem zo gezien. Paulus richt de blik van de christenen in Rome op Hem. De schrijver van de Hebreeënbrief spreekt van een genadetroon waar wij vrijmoedig naartoe mogen gaan, omdat Christus daar als een Hogepriester heeft plaatsgenomen.

Jezus Christus zit aan de rechterhand van zijn Vader, het is een zinswending die een vaste plaats heeft gekregen in het credo, het hoort bij de kern van het christelijk geloof.

Dat Jezus Christus aan de rechterhand van God zit, dat Hij Koning is, dat is goed nieuws. Hij heeft klaarblijkelijk alle macht in de hemel en op aarde. Toch is er nog strijd. Christus is Koning, dat is waar, maar Hij heerst temidden van zijn vijanden. Het vrederijk is nog niet aangebroken. Wij zien nog niet dat Hem alle dingen onderworpen zijn. Wij leven in de tijd tussen de troonsbestijging van de Zoon en het ‘totdat’ van deze psalm. ‘Totdat Ik Uw vijanden gemaakt zal hebben tot een voetbank voor Uw voeten.’ De vijanden zullen worden verslagen, dat staat vast, God zelf heeft er de hand in.

En wij? Wat moeten wij doen? Het gaat in deze psalm ook over het volk van de Koning. Een zeer gewillig volk, van harte bereid om de Heere te dienen. Hoe, door de wapens ter hand te nemen? Door God een handje te helpen bij de overwinning? Dat is niet nodig. Het volk van deze Koning komt niet voor de dag in wapenrusting, maar in feestkleding, ‘getooid met heilig sieraad.’ Het zullen er velen zijn, als de dauwdruppels op de aarde, fris als de jeugd.

Betekent dit dat wij een makkelijk leventje kunnen leiden in afwachting van Gods overwinning? Ik denk het niet. Maarten Luther schreef eens aan een vriend: ‘Midden tussen vijanden is het rijk van Christus, zou jij dan midden onder vrienden zijn?’ Wij hebben te maken met boze stemmen om ons heen en de stem van de boze in onszelf. Laten we maar niet schrikken van subtiele weerstand of openlijke vijandschap. Wij leven tussen de troonsbestijging en het ‘totdat’ van deze psalm. Wij zien nog niet dat Hem alle dingen onderworpen zijn. Er kan ons veel overkomen. Er kan ons veel voor de voeten worden geworpen. Wij hoeven echter onze oren niet te laten hangen naar verwijtende stemmen. We mogen onze ogen omhoogslaan, naar Jezus Christus, Die met eer en heerlijkheid gekroond is. Die, zoals Paulus het zegt, gestorven is, Die ook opgewekt is, Die ook aan de rechterhand van God is, Die ook voor ons pleit. In Hem zijn wij meer dan overwinnaars en dankzij Hem mogen we in feestkleding voor de dag komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen