Op reis door gevaarlijk gebied

Om een grote oogst binnen te halen (Matth. 9: 37v.) zendt de Heer van de oogst arbeiders uit.

Het zijn er om te beginnen twaalf.

Straks zullen het er meer zijn.

Die twaalf zijn enige tijd bij Jezus in de leer geweest, nu gaan zij de praktijk in.

Naderhand, wanneer zij terug zijn, gaat het onderwijs verder.

Daarna zullen zij opnieuw als zijn gezanten op pad gaan om de oogst binnen te halen.

Jezus geeft hun instructies mee.

Ook maakt Hij hun duidelijk dat zij zich geen illusies moeten maken. Zij gaan door gevaarlijk gebied en zijn als schapen te midden van de wolven.

Wees op uw hoede voor de mensen!

Lang niet bij iedereen zullen zij immers welkom zijn.

Lang niet bij iedereen zal hun boodschap ingang vinden.

Hun boodschap?

Ja, dat de Heere Koning is.

Voor de een zal dit een goede tijding zijn.

De ander zal de schouders ophalen of zelfs boos worden.

De een zal zeggen: boven alles wat macht heeft of zich verbeeldt macht te hebben staat onze goede God.

Gelukkig!

De ander zal zeggen: ik ben van Hem niet gediend.

De weerstanden zullen heftig zijn.

Velen zullen maar het liefst bij hun godsdienst blijven, al is die nog zo verkrampt.

Bij hen stuit de boodschap van Gods zoekende en reddende liefde af op een hart van steen.

Anderen zullen blij verwonderd worden wanneer zij de tijding van ongekend en onverdiend heil mogen vernemen.

Na deze ‘stage’ zijn de twaalf weer bij Jezus, hun leermeester, terug gekomen.

Nadat Hij was teruggekeerd naar de Vader die Hem gezonden had, kwam voor alle volgende jaren van hun leven hier en nu de reis als zijn gezant over Israëls grenzen.

En na hen zijn er anderen gekomen, steeds weer en dat gaat nog steeds door.

Hun boodschap klonk en klinkt: de Heere is Koning!

Zo was dat in de tijd van de Romeinse keizers.

De reacties waren zowel ‘ja’ als ‘nee’.

De een liet de oude goden en godinnen los en knielde voor de echte Koning.

Door het hele rijk heen ontstonden gemeenten van hen die deze Koning beleden.

De ander wees Hem af en van vele getuigen vloeide het bloed…

Eeuwen later was dit ooit nieuwe geloof verstard.

Maarten Luther en vele, vele anderen werden uit deze verstarring verlost en getuigden van de vrije gratie van deze Koning.

En weer waren de reacties ‘ja’ en ‘nee’.

De een werd herboren, de ander werd grimmig.

Weer vloeide bloed en rookten brandstapels.

Ongezocht en ongewild kwam het tot een breuk in de Westerse Kerk.

Nog altijd gaat het grote werk door en klinkt de proclamatie dat God Koning is.

Ook nu weer zijn er heftige weerstanden.

Duistere machten en nieuwe ideologieën, versterkt met de nieuwste technieken.

‘Men’ wil immers vrij zijn en autonoom.

Dus: geen leefregels van deze Koning die leren wat goed en slecht is.

Wat is dat: berouw, verzoening, vergeving, genade, vrede met God, eeuwig leven?

De mainstream in het vroeger gekerstende Europa wil niets van deze dingen weten.

Eeuwenlang hebben wij als christenen in het Westen in een oase gewoond.

Nu is in ons zieke (ondergaande?) werelddeel voor de christenen een woestijntijd aangebroken.

Laten wij met een nieuw verlangen de nooit verouderde Bijbel lezen.

Ootmoedig leven met God, recht doen, trouw en eerlijk zijn (Micha 6:8).

En luisteren naar Hem, die keer op keer zegt: wees niet bang (Matth.10:25, 28, 31).

Het eeuwig Evangelie (Openbaring 14:6) blijft waar. En alle tijden door, tot de voleinding van de wereld, is Hij met hen die van zijn liefde leven en Hem belijden. Want alle boosaardige machten en ideologieën heeft Hij overwonnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen