John Wagner te Stad over verdere belevenissen in Amerika

Zoals ik indertijd uit Canada schreef probeer ik nu weer te vervolgen van huis uit. Sinds 14 maart j.1. ben ik weer op Flakkee. Dadelijk was ik weer betrokken in het landbouwwerk. Een vrij lange tijd in Amerika en Canada ligt achter me, maar nog vers in mijn geheugen. Daarover hoop ik dan verder te vertellen.

Als men op zo'n reis, net als ik deed, geen goudmijn tegenkomt, is het zeer aanbevelenswaardig, uit t e kijken voor onnodige uitgaven. Natuurlijk had ik voor mezelf meestal in grove lijnen begroot, wat ik kon doen en wat niet. Op vrijdag 27 dec. 1957, om 7 uur v.m. deed ik m'n ogen open, na één nacht New York. 'k Poetste vlug m'n schoenen in, maakte toilet. Daarna volgde het ontbijt. Lekker die Amerikaanse ontbijten! Het is zo geheel anders, dan het totaal verschillende lekkere Nederlandse ontbijt. Dan ging lit voor zaken de stad in. Enige schoenpoetsers, hadden hun plaatsen al bezet. Om de klandizie te stimuleren, had één hunner, aan drie kanten een spiegel geplaatst, waarop een sipeciale rijm, die vertaald luidde: „Glans en schijn' zonder schijn"

Op de hoek van de 34th straat en de beroemde Broadway is een geweldige grote warenhuiszaak. Het is de zaak Macy, de grootste winkel, op de aarde Een grote kraan op een dito truck, was bezig, met behulp van 8 mensen, een kerstreclameplaat, van 15 x 8 meter te demonteren.

Finantieel centrum

Het v^^as fris, doclr zonnig weer in New York. Doch voor de tijd van het jaar niet koud, verzekerde men mij. 's Middags ging ik met een groep gasten van de Y.M.CA. in New York. mee voor een bezoek aan het financiële een- trum in Wallstreet. Een Pakistaanse gids, nam ons onder zijn hoede. Eerst zagen we vluchtig „het kleine kerkje om de hoek''. Dat is een niet zo heel grote kerk, die in öc tijd van Peter Stuivesandt — nu zo'n 300 jaar geleden — ontstaan is. De toevoeging om de hoek, dateert van jongere datum, terwijl later in deze eeuw het machtige Empire-State-Building is gebouwd, juist in het front van dat kerkje. Nu moet men om de hoek gaan, om dat kerkje te bereiken. Leuk is het, dat je een echt Hollands scheutje, door je aderen heen geeft.

Dan een heel eind met de ondergrondse spoorweg mee. De sub-way. Na ± 15 min. gereden te hebben, met behoorlijke snelheid, klonk het uitstappen. Via een roltrap weer naar de straat. 'Weer voorbij een kerk, doch nu was het een Kathedraal, maar door de contrastwerking, leek het in vergelijking tot de 40 en 50ste verdiepingen, hoge gebouwen, weer maar iets van Madurodam.

In het effecten-bedrijf, moesten we de camera's in bewaring geven. Een keurig verzorgd theatertje, gaf d.m.v. doorlopende filmvoorstellingen, uitleg van het hoe en waarom van de beurs en effectenhandel. Na dat gezien te hebben, kon men vanaf een galerij, de mensen, de kopers de verkopers enz. als in een reusachtige bijenkorf zien krioelen.

Op de terugtocht kregen we nog een interessante uiteenzetting te horen over de tendenzen die plotselinge schommelingen ter beurze veroorzaken. Als Eisenhower b.v. een hartaanval heeft, of er zijn grote verrassende verkiezings uitslagen in de Transvaalse Unie, dan kunnen meerdere fondsen daardoor danig uit hun balans raken.

We gingen weer terug met de subway, 's Avonds was er een Internationale Lion's Club, die alle wereldreizigers een ontspanningsavond aanbood in de grote recreatiezaal van het "William Sloam House - Y.M.C.A.

Ik werd ingedeeld bij een oud-Chinees iemand uit Singapore, een Duitser die 6 jaar in een gevangenkamp zat onder een zeker heer Chroetsjew — terwijl een jonge dame uit Manilla ons viertal completeerde. Bij een eenvoudige „quiz" (hersengymnastiek) won ik een AUdag tour door New York. Een hele dag mochten ik en nog enkele anderen, gratis mee op een toer door New York. Dat was meteen een mooie vulling voor de andere dag. Na afloop, speelde ik met een Spanjaard nog een uurtje, losse banden en 3 banden op het geweldige biljart. Ons taaimedium was Engels.

Op zaterdag 28 dec. deed ik de gewonnen toer.

Met een soort Tom Manders als reisleider, genoten we van een dag, waarbij de vermoeienissen weggelachen werden We bekeken de Chinese wijk (Chinatown) en kregen gelegenheid één of meerdere souvenir-winkels — op eigen kosten — leeg te kopen. Ik kon de verleiding weerstaan, vooral toen ik zag, dat op de meeste artikelen óók hier, met minescule lettertjes geschreven stond: MADE IN JAPAN.

Statue of Liberty

Dan via het Eockefellor-Center waar bijna wel zoveel te zien is, als op de Expo in Brussel) waar we ook wat culinaire genoegens deelden, ons aangeboden door de Rockefeller-Lion's. Van hier reden we, o.a. langs het beroemde Waldorf-Astoria-hotel naar de voet van het Manhattan-eiland, om scheep te gaan naar het Stalue of Liberty. (Vrijheidsbeeld) Op deze boot, die al een aardige aanwinst zou zijn voor het vice versa gedeelte tussen Middelharnis en Hellevoetsluis, waren zo'n 650 personen Met op de achtergrond de wolkenkrabbers, liet ik me enitele malen fotograferen. Ik beklom het Vrijlieidsbeeld en na een gewurm en gewring, kwam ik ook boven de ogen van dit beeld, dat Frankrijk indertijd aaii New York schonk. De befaamde ontwerper en bouwer van ijzerconstructie's ir. Eifel, heeft hier een groot aandeel in gehad. Amerika is trots op dit beeld. Het beeld beheerst de haven van een land, met een groot gevoel voor vrijheid. Miljoenen bezoeken dit beeld, waarin liften zijn, dan brede trappen om vervolgens met oen smalle venteltrap de kop te bereiken.

Na hier uitgekeken te zijn, met het schip weer terug naar New York. Het beeld ligt n.1. op een klein eilandje. Dan via het prachtige vergadergebouw van de Verenigde Naties, waarvan de menslieid hoopt, dat de daden en resultaten even mooi zullen zijn, via straatjes met nog steeds van die „kantoorkrotjes" van 100—200 meter hoog. naar een restaurant, waar de Lion's ons nog een best diner (kip) aanbood. Het was een heerlijke dag, we staken onze dank hoog aan.

Na dit heerlijke „brood", werden we weer teruggebracht naar de Y (Y.M.C. A.) In de bridgekamer van dit gebouw speelde ik enige robbertjes mee; ons viertal was weer een toonbeeld van internationaliteit n.1. een Japanner, een Zuid Afrikaan, een Canadees en ik, probeerden met ons verstand enige genoeglijke momenten te beleven. Om 11 uur ging ik nog even naar buiten en bewonderde op Broadway de sprankelende en kleurenlicht-reclames, die altijd actief werken, doch in deze dagen van het jaar, wel zeer intensief tot uiting kwamen.

Zondag 29 dec. bezocht ik 's morgens de Chr. Ref. Church ergens in het centrum en 's middags woonde ik een zangdienst bij in de Kathedraal van St. John's Diorne, waar ik getuige was van goed orgelspel en geestdriftige zang.

M'n bezoek aan New York was ten einde. In de avond ging ik weer naar het Greyhound-station, vroeg m'n koffers op en stelde me op tussen de hekjes voor de bas in de richting Buffalo, Niagara-Falls (spr. uit: Naigêreei-Folls) Ontario-Canada.

Niag:ara Falls

Om half negen ging ik „scheep", zag de wolkenkrabbers in een gedaante, zoals men 's avonds de hoge installalies van de olieraffinaderijen op Pernis kan zien m haar door duizenden lichtjes geïllumineerde tooi. Dan door het Apalachen-gebergte naar het noord westen over de geweldige three-way (turnpike) van New York naar Buffalo. De andere morgen om half 8 arriveerde ik, in het Amerikaanse Niagara-Falls.

Omdat m'n grote koffers, met aanwezig waren, moest ik wachten tot de middag, vóór ik de grens naar Canada kon passeren. Jammer dat het miezerig weer was; toch ging ilt via de Amerikaanse grenspolitie, de geweldige Niagara-waterval bekijken. Met één enkel voorbeeldje kan ik U illustreren dat hier een aardig plasje water valt. Men hjeft uitgerekend, dat per 5 minuten zoveel water afdaalt, dat voor elk levend mens ter aarde, een glas vol gemaakt kan worden. Het verband zie ik niet, doch hier komen honderdduizenflcn pas gehuwden hun wittebroodsdagen beleven.

Op Canadese grond

Half de middag stapte ik in de Canadese Greyhound en ging de Rainbowbridge over. Ik was op Canadese grond De Canadese grenspolitie was niet eens zo spontaan, doch op vertoon van de meegebrachte papieren, gaven ze me verlof om max. 3 maanden in Canada te vertoeven. Dan verder door het zuidelijkste deel van Ontario, dat omsloten is door drie grote meren. Het Michigan-meer, het Erie-meer en het Ontario-meer. In deze strel5;en, ontdekte ik prima boerderijen, met veel tabakkillns terwijl ook de grove tuinbouw, in de vorm van druiven, tonaaten e.d. goed vertegenwoordigd waren.

Om 6 uur kwam ik in Tellsonburg, waar men mij opwachtte en in een slee van een Mercury bij m'n familie, C. van Gurp, bracht, in Ostrander.

Wat ik hier zag en meemaakte, hoop ik U de volgende keer te vertellen.

Johan Wagner

Stad aan 't Haringvliet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen