Magisch wit tafereel

Eén daarvan is het bijwonen van een slaapplaatstelling van de grote zilverreiger. Iedere keer als ik deze statige witte vogel op een boerenland of in een van onze natuurgebieden zie, fascineert mij zijn gratie en schoonheid. Wat het precies is, weet ik niet. Misschien de statige manier van lopen. Op die hoge stelten. Of die hagelwitte kleur die je zo opmerkt in een open landschap. Hoe dan ook, eind van 2019 kon ik mijn wens vervullen. Eind van de middag heb ik afgesproken met Gert, een van onze vrijwilligers en vogelkenner. Hij voert al vele jaren vogeltellingen uit en telt ook de slaapplaatsen van de grote zilverreiger. Omdat we nog een aardig stuk moeten lopen door het gebied waar we gaan tellen, wandelen we in het laatste daglicht naar de kijkhut. Vandaaruit hebben we straks een goed overzicht als de vogels naar hun slaapplaats vliegen. Gert vertelt mij dat de vogel juist in de winter in Nederland op veel meer plekken te zien is. Grote aantallen zilverreigers komen dan uit het oosten van Europa hier overwinteren. Ze gebruiken dan voedselrijke weilanden en sloten om te foerageren. En deze vogel is niet zo moeilijk! Hij eet wat er op dat moment te krijgen is. Meestal kleine visjes zoals stekelbaarsjes, maar in deze tijd haalt hij zijn snavel niet op voor een muisje. We zijn aangekomen bij de kijkhut. Er staat een gure wind, ook in de hut. We zoeken beschutting in de kragen van onze jassen en turen naar de plek waar de zilverreigers straks hun 'bedjes' opzoeken. Nog net voordat de schemer invalt. We merken al enkele vogels op die nog op zoek zijn naar een laatste snack in de kreken en slootjes in het gebied. Moet je willen, met een volle buik gaan slapen! Overdag zijn deze dieren echte einzelgängers. Ze gaan apart op zoek naar voedsel. Vandaar dat je ze vaak alleen in een landschap ziet staan. Tegen de avond zoeken ze elkaar op bij een slaapplaats. Meestal in de buurt van water, want daar zitten ze veiliger voor roofdieren. Inmiddels is het al behoorlijk donker en de slaapplaats is nog leeg. We turen met onze verrekijker naar de locatie waarvan we denken dat ze vandaan komen vliegen. Nog niets … Volgens Gert zijn ze laat. Dat heeft hij nog niet veel meegemaakt. Ik denk nog, jammer, nu al een unieke ervaring .. maar nog mooier als ik ze ook echt bij elkaar zie zitten. En dan, alsof het grote witte vlokken sneeuwt, zien we in de donkerte één voor één de zilverreigers naar hun slaapplaats vliegen. Hun witte verenkleed valt gelukkig nog een beetje op. In maar een paar minuten verzamelen ruim veertig grote zilverreigers zich voor ons. Wat een magisch tafereel! Wat een geluk! Weer iets van mijn lijstje!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen