Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geen hangmat, geen vangnet maar een trampoline

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geen hangmat, geen vangnet maar een trampoline

2 minuten leestijd

Armoede associëren we meestal met landen ver weg. De ‘arme kindertjes in Afrika’ zijn inmiddels spreekwoordelijk. Maar armoede is ook dichter bij huis, zij het in minder erge vorm.

Hoewel er in Nederland zeker armoede voorkomt, zullen er geen mensen zijn die niet weten hoe ze aan eten moeten komen en ’s nachts hongerig moeten gaan slapen. Ik verwacht niet dat er mensen overlijden aan honger. Wat dat betreft hebben we in Nederland bijzonder weinig te klagen in vergelijking met andere landen. Wat de problematiek van de armoede in Nederland voor de betrokkenen overigens niet minder erg maakt.

Om allerlei redenen kan het zijn dat mensen niet of amper in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Dat is makkelijk gezegd, maar een oplossing is moeilijker. Recent hoorde ik een professor op de universiteit nog zeggen dat het ontzettend moeilijk is om te zeggen wat er wel en niet werkt op dit gebied. Rondom de vluchtelingencrisis hoorden we regelmatig het adagium: Bed, Bad & Brood. Als het gaat om armoede zou ik willen zeggen: geen hangmat, geen vangnet, maar een trampoline.

Werken moeten lonen, dat staat voor mij als een paal boven water.

In eerste instantie is het ieders eigen verantwoordelijkheid om voor een inkomen te zorgen. Een uitkering is dan vooral een tijdelijk iets, en moet mensen prikkelen om weer aan de slag te gaan (als zij dit lichamelijk en geestelijk kunnen, er zijn natuurlijk uitzonderingen!) Bovendien kun je je dan alsnog heel nuttig maken (en voelen) door het doen van vrijwilligerswerk. Aan de andere kant moeten mensen die door allerlei omstandigheden echt niet kunnen werken, geholpen worden om toch een goed leven te kunnen leiden. Die solidariteit moeten wij als samenleving toch kunnen opbrengen? Conclusie: we moeten aan de trampoline. Een ieder die uitvalt moeten we kunnen laten terugveren in de maatschappij. Zo springen we voor elkaar in de bres.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 oktober 2020

Eilanden-Nieuws | 40 Pagina's

Geen hangmat, geen vangnet maar een trampoline

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 oktober 2020

Eilanden-Nieuws | 40 Pagina's