Onder De Leden

Wat wilde u vroeger worden?

“Heel simpel: politie. Het was een jongensdroom. Mijn moeder had een neef en die kwam wel eens langs in zijn uniform, om een kopje koffie te drinken. Dat vond ik fascinerend. Ik was 17 toen ik eerst werd afgekeurd bij de politie. Daar baalde ik enorm van, want dit betekende dat ik twee jaar moest wachten. Dus wat deed ik? Ik ben in Rotterdam naar het hoofdbureau van de politie gegaan om te zeggen dat ik het belachelijk vond om twee jaar te wachten. Dat hadden ze nog nooit meegemaakt, en dus gingen ze in gesprek. Toen kwam die meneer terug en hij zei: over een jaar mag je het weer proberen. Na een jaar lukte het, ik was 18 toen ik bij de politie ging werken.”

Dat is inmiddels al meer dan 40 jaar.

“Ja, klopt. Ik werkte 1 oktober 45 jaar bij de politie. Eerst ben ik heel lang politie op straat geweest, in Rotterdam en Barneveld. In 2003 ging ik werken bij de meldkamer in Arnhem. Op een gegeven moment kregen we een bericht van de meldkamer in Hengelo, die kregen hun roosters niet rond. Ik dacht: het lijkt me leuk om aan het eind van mijn carrière nog van plaats te wisselen. Het was de bedoeling dat ik twee maanden in Hengelo ging werken, dat werden er zes. Uiteindelijk had ik het in Hengelo ontzettend naar mijn zin, maar ik wilde Arnhem ook niet kwijt. Aan het eind van het liedje werk ik nu 4 weken achter elkaar op de meldkamer in Hengelo en aansluitend 4 weken op de meldkamer in Arnhem.”

Wat is er in die veertig jaar veranderd?

“De mentaliteit van de mensen is wel veranderd. Enerzijds is dat goed, mondigheid is helemaal niet verkeerd. Anderzijds is er geen gezag meer. Het publiek is veranderd. De meldingen die we binnenkrijgen zijn ook wel veranderd. Overlast door jeugd is bijvoorbeeld toegenomen. We zijn ook druk met verwarde en vermiste mensen. En in deze tijden van corona zien we veel meer meldingen van huiselijk geweld.

De werkdruk bij de politie is hoog. Hoe ervaart u dit?

”De werkdruk wordt veroorzaakt door diensten die open staan, roosters die niet rond zijn. Aan de ene kant denk ik dan: dat is het probleem van mijn baas. Aan de andere kant wil ik ook mijn collega’s niet in de steek laten.”

Wat is er leuk aan uw baan?

“Absoluut de afwisseling. In werkzaamheden, maar ook in het onregelmatig werken. Ik vind het heerlijk om ’s nachts te werken, de sfeer is heel anders dan. Ik heb mijn werk altijd leuk gevonden, inmiddels zitten drie van mijn kinderen ook bij de politie. Ik denk toch dat ik altijd heb uitgestraald dat ik mijn werk ontzettend leuk vind.”

Denkt u al aan uw pensioen?

“Ik doe mijn werk met plezier, en mijn werk is een groot deel van mijn leven geworden. Ik ga de collega’s van de meldkamers ontzettend missen, en het werk ook. Maar natuurlijk denk ik wel eens aan mijn pensioen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen