Studiekeuze

Toch het onderwijs in!

Oude jongensdroom

ROBIN SCHRIER (17), KAPELLE: „Na de middelbare school ben ik bij de Albert Heijn gaan werken. Ik heb toen tegelijkertijd een opleiding tot verkoopspecialist gevolgd aan het Hoornbeeck College in Goes. Na een jaar ben ik daarmee gestopt. Het paste niet bij mij.

Nu volg ik sinds september de opleiding onderwijsassistent. Ik wil het liefst in de toekomst geschiedenis gaan geven aan leerlingen van een middelbare school. Maar dan zal ik eerst deze opleiding moeten afronden voordat ik kan doorstromen naar het hbo.

Ik begon mijn middelbare school vijf jaar geleden op de havo. Maar ik had geen zin om mijn best te doen, en dus ben ik naar het vmbo gegaan. Omdat ik na de middelbare school niet opnieuw hele dagen naar school wilde, ben ik met de bblopleiding verkoopspecialist begonnen. Zo kon ik tegelijkertijd geld verdienen. Win-win, dacht ik toen.

Ik kwam erachter dat mijn hart bij het onderwijs ligt. Dat wil ik eigenlijk al jaren, het onderwijs in. Voor mij is die keuze dus nooit lastig geweest.

Of ik het erg vind om nu toch nog jaren hele dagen naar school te moeten? Nee, het valt me erg mee. Het Hoornbeeck is toch echt iets anders dan de middelbare school. Ik heb er geen problemen mee dat ik als onderwijsassistent ook moet leren over de verzorging van baby’s en ouderen. Weet je, ik moet mijn hele leven nog werken. Dus ik vind het wel belangrijk om iets te kiezen wat bij mij past. En ik ben hier met frisse start begonnen. De reputatie die ik op de middelbare school had, heb ik achter me gelaten.”

ELJO SCHRIER (45), MOEDER VAN ROBIN:

Robin is onze oudste. Hij wilde van “ jongs af aan het onderwijs in. Al toen hij een jaar of acht was, zei hij dat hij meester wilde worden. Maar omdat hij niet wilde leren, is hij op het vmbo beland. Bij de supermarkt werd hij aangemoedigd voor verkoopspecialist te kiezen. Wij vonden dat niet zo’n goed idee. Maar Robin had zijn keus gemaakt en dus zijn wij erin meegegaan. We dachten: laat hem maar gaan, hij heeft dit nu in zijn hoofd en komt er wel achter dat dit niet bij hem past.

Of dat lastig voor ons was? Een beetje wel, omdat hij zo sterk zijn eigen mening had. Net als toen hij niet wilde leren op de middelbare school. Maar je kunt als ouder ook niet meer doen dan dit.

Ik herken wel wat van Robins keuzes in die van mijzelf. Toen ik klaar was met de middelbare school wilde ik de verzorging in. Maar omdat je daarvoor zestien jaar en zeven maanden moest zijn, ben ik eerst bij een slager hier op het dorp gaan werken. Die bood me aan om een tweejarige opleiding aan de slagersvakschool te doen. Dat heb ik gedaan, maar het paste toch niet bij me. Dus heb ik na die twee jaar alsnog voor verzorging gekozen.

Of het voor jongeren van nu moeilijker is om keuzes te maken dan in onze tijd? Ik denk dat je tegenwoordig wel meer mogelijkheden hebt. Verzorging was vroeger kraamzorg, ouderenzorg of gehandicaptenzorg. Nu heet de opleiding zorg en welzijn en kun je ook kiezen voor sociaal werk.

Ik denk ook dat jongeren nu minder goed weten wat ze willen dan wij op hun leeftijd. Er zijn best wat vrienden van Robin aan een opleiding begonnen die ze toch niet af willen maken.”

Loïs gaat misschien toch in de voetsporen van haar ouders

Tussenjaar

LOÏS GERRITSEN (17), LELYSTAD: „In de vijfde klas van de havo op de Pieter Zandt Scholengemeenschap twijfelde ik nog tussen twee opleidingen: de politieacademie en de sportopleiding CALO. Bij beide heb ik een meeloopdag gedaan, maar ik kwam er toch niet uit. Omdat ook mijn studiehouding niet al te best was, besloot ik in overleg met mijn ouders voor een tussenjaar te kiezen aan de Evangelische Hogeschool. Daar ben ik in september mee begonnen.

Vanaf week 1 voelde ik me er thuis. Ik kwam er door het vak studiekeuze achter dat ik mezelf niet heel goed kende. Voor de politieacademie heb je bijvoorbeeld veel discipline nodig, terwijl ik best chaotisch ben. Geen handige keuze dus.

Inmiddels weet ik al wat beter wat ik wil worden. Ik heb vanaf mijn zevende tot mijn veertiende in Ethiopië gewoond en vond de taal daar erg interessant. Ik heb best een talenknobbel. Ook het onderwijs vind ik mooi. Daarom zit ik nu te kijken naar Bijbelvertaalwerk, bijvoorbeeld voor Wycliffe.

Voor de kerstvakantie moet ik beslissen. Dat geeft me een beetje stress. Het komt nu wel heel dichtbij. Tegelijkertijd krijgen we komend blok nog uitgebreid les over onze studiekeuze. Waarom het voor mij zo lastig kiezen is? Omdat er zo veel keuze is. En omdat het moeilijk is om te begrijpen wat bij je past als je zestien bent. Daarom ben ik blij dat ik een tussenjaar doe.”

JANNEKE GERRITSEN (41), MOEDER VAN LOÏS:

Toen wij op de middelbare school zaten, “ vonden mijn man en ik het allebei heel gemakkelijk om een vervolgopleiding te kiezen. Ik wist al vanaf de kleuterschool dat ik juf wilde worden en mijn man wilde niets anders dan leraar worden. Dan is het best wel lastig om aan te voelen hoe je iemand kunt helpen die juist niet weet wat ze wil gaan doen.

Ik denk dat het verschil met 25 jaar geleden is dat er meer keuze is. Dat maakt dat je eigenlijk niet kunt kiezen. En vroeger was het ook wat gemakkelijker omdat de meeste meisjes voor zorg, onderwijs of de administratieve kant kozen. Die vanzelfsprekendheid is weg.

Wat we bij Loïs ook gezien hebben, is dat ze in eerste instantie per se niet het onderwijs in wilde omdat haar beide ouders dat al deden. Daar komt ze nu een beetje op terug. Wij hebben haar daar altijd vrij in gelaten, al zagen we dat die antihouding haar belemmerde in het maken van een keuze.

We hebben geprobeerd haar te helpen door veel gesprekjes met haar te voeren en bijvoorbeeld contact te leggen met mensen uit het werkveld. Maar het was ook een beetje trekken aan een dood paard. Loïs was er toen nog niet aan toe en verzette zich ertegen of stelde het uit, omdat ze het belang er nog niet van inzag. Ze is een laatbloeier denk ik.

En misschien hebben we ook weleens te veel druk op haar gelegd. We zijn beide doeners. Dat houdt voor ons ook in dat je niet halverwege je opleiding gaat switchen, maar dat je een bewuste keuze maakt en daarvoor gaat. Daarnaast heeft ze in haar tijd in Ethiopië met ons een stukje voorbereidingstraject in Nederland gemist. In Ethiopië is men totaal niet bezig met studiekeuze.

Ik denk dat het voor Loïs goed is om dit tussenjaar te doen en wat meer rust te krijgen voor het nemen van een beslissing.”

Joan twijfelde lang over beroepskeuze

Inspirerende bijbaan

JOAN VAN DER REEST (16), Sint Philipsland: „Ik heb weleens bedacht dat ik misschien vrachtwagenchauffeur zou willen worden. Maar dan moet je zo veel certiicaten en rijbewijzen halen. Dat wilde ik liever niet. Verder heb ik nooit een bepaalde baan in gedachten gehad, ook niet op de basisschool.

Toen ik in de tweede klas zat, moest ik kiezen welke richting ik op wilde. Ik ging vmbo-kader doen in Krabbendijke. Dan moet je beslissen of je economie & ondernemen, zorg & welzijn, bouw, wonen & interieur of produceren, installeren & energie gaat doen. Ik heb gekozen voor de eerste richting, maar vooral omdat die andere drie afvielen. Dat leek me niks.

Pas toen ik in de derde een bijbaantje bij een groente- en fruithandel kreeg, kwam ik erachter dat ik dit leuk werk vind.

In het begin moest ik er vooral schoonmaken, opruimen en vegen. Nu maak ik ook bestellingen klaar en help ik bij het lossen van de goederen die binnenkomen. Dat vind ik mooi om te doen.

Ik heb besloten om na de middelbare school aan het Hoornbeeck de opleiding tot logistiek medewerker te gaan doen. Die duurt een jaar. Daarna kun je nog verder leren, maar ik weet nog niet of ik dat wil.

Het is een bbl-opleiding. Ik ga straks vier dagen werken bij de groente- en fruithandel en een dag naar school. Heel leuk, want ik heb het bij mijn werkgever erg naar mijn zin.

Of ik al eens rondgekeken heb bij andere bedrijven? Nee, maar ik ga straks wel twee weken stagelopen bij mijn oom, die een binnenvaartschip heeft. Dat heeft ook te maken met logistiek.

Ik had ook wel rond willen kijken op het Hoornbeeck, maar de open dagen gaan door corona niet door. Er is wel een voorlichtingsbijeenkomst via het computerprogramma Teams. Daar doe ik aan mee. Ik ben blij dat ik nu weet wat ik wil worden.”

ELINE VAN DER REEST (40), MOEDER VAN JOAN:

Het is voor Joan best een zoektocht “ geweest om te ontdekken wat bij hem past. Wij hebben geprobeerd hem daarbij zo veel mogelijk te helpen. Vooral in de tweede was het wel een dingetje. Gelukkig is de stress er nu vanaf. Hij weet zeker dat hij de logistiek in wil.

Ik vind dat jongeren van nu al heel vroeg moeten kiezen. Al in groep acht wordt daar aandacht aan besteed. Eigenlijk moet je dus rond je elfde en twaalfde al een beetje een idee hebben van wat je wilt gaan doen. Maar dan ben je nog zo jong en weet je echt niet wat er allemaal kan in de wereld. De meeste jongens willen dan toch nog graag iets stoers worden zoals piloot of brandweerman. Maar er is nog zo veel meer.

Zelf wist ik vroeger ook niet goed wat ik wilde worden, dus de worsteling van Joan kwam me wel bekend voor. Uiteindelijk ben ik spw gaan doen, omdat je daar alle kanten mee op kon, en onderwijsassistente geworden. Mijn man had het wat gemakkelijker. Die is al snel schilder geworden, en doet dat werk nog steeds.

Misschien was het in onze tijd wel iets eenvoudiger om een studie te kiezen. Ik heb het idee dat er nu veel meer nadruk ligt op het behalen van een zo hoog mogelijk niveau, in plaats van te kiezen wat bij je past. Maar wij hebben altijd gezegd: Het maakt niet uit op welk niveau je leert, als je maar je best doet.” Dat vinden wij veel belangrijker dan een havodiploma.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen