„Ik was mijn moeders eerste klant”

„ Mijn moeder heeft mijn trouwjurk gemaakt. Zij heeft altijd al veel genaaid, en toen mijn jongste zusje naar school ging, wilde ze graag meer met haar naaiervaring doen. In Terdege had ze gelezen over iemand die thuis trouwjurken naaide, en dat leek haar ook wel wat. Dus schreef ze zich in voor de avondopleiding voor bruidscoupeuse. Inmiddels heeft ze die bijna afgerond en is haar bedrijf aan huis, De Bruidskaemer, in aanbouw. Trouwjurken hebben mijn moeder altijd al gefascineerd. Ik denk dat ze dat van mijn oma heeft geërfd. Die heeft in haar hele leven vijftig trouwjurken gemaakt, waaronder die van mijn moeder.

Het is heel bijzonder om te trouwen in een jurk die je moeder heeft gemaakt. Voor haar was het de eerste keer dat ze een trouwjurk naaide, en ik was haar eerste ‘klant’. Dus dat was best een uitdaging voor haar. Maar mijn jurk is enorm geslaagd, vind ik.

Mijn ouders wonen in Dirksland en ik ben na m’n trouwdag in Rijssen gaan wonen. Mijn moeder en ik wonen nu dus ver uit elkaar. Dat we vlak voor de trouwdag veel bezig waren met mijn jurk, was daardoor extra bijzonder. Met het maken zelf heb ik niet geholpen. Mijn moeder is helemaal ”in to” het naaien en ik kan het absoluut niet, dus ik heb het mooi aan haar overgelaten.

Vooraf had ik een beeld in m’n hoofd van een klassieke jurk, en ik wilde absoluut geen kant. Tegen mijn moeder heb ik gezegd: „Ik wil best een jurk van jou, maar ik wil wel eerst iets passen in een winkel.” We zijn naar een bruidsmodezaak gegaan, en daar werden we heel goed geholpen. We kwamen er om halftien, en om halfdrie vertrokken we. Ik heb veel jurken gepast en ben toch bij kant uitgekomen. De verkoopster had bij elke jurk allerlei naaitips voor m’n moeder. Van de jurk die ik koos, heeft m’n moeder het patroon nagetekend. Ze heeft het iets aangepast, want ik wilde er een sleep bij. De jurk heeft geen los bovenlijfje en aparte rok, maar bestaat uit één stuk. Daardoor moest hij eerst in elkaar worden gezet, voordat ik hem kon passen. De eerste keer dat ik dat deed, stonden we op zolder, op een warme dag. Hij bleek te groot, dus mijn moeder moest hem helemaal afspelden. Op een gegeven moment zei ik: „Mam, ik voel me niet zo lekker.” Ik kreeg het erg warm, maar ik kon me niet bewegen. Toen heeft ze alle spelden uit de jurk getrokken, en ik ging op de grond liggen. „Wat doe jij nou?” zei ze. Ik heb een glaasje water gedronken, en toen kon ze opnieuw gaan spelden. Dat was wel een grappig voorval.

Het was leuk om elk stapje van het naaiproces mee te krijgen. Soms kwam ik uit school, en dan zei m’n moeder: „Geer, je moet even mee naar boven, even iets passen.” Ze is er druk mee geweest. Alle 150 knoopjes heeft ze er met de hand op gezet. Dat heeft haar wel een paar avondjes gekost.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen