Wat is de orde van het heil (2)

1. De Oorzaak Van De Verkiezing

De oorzaak van de verkiezing is de Drie-Enige God, De Vader (Ef.1:3,4; Joh. 6:37; 17: 2). De Zoon (Joh.13:18; 15:16,19) en de Heilige Geest (Hand.13:2; Ef.1:13; Joh.3:6, 1 Kor.6:11).¹

De Dordtse Leerregels zetten in het 1e artikel van het eerste hoofdstuk direct in met de val in het Paradijs. De rebellie en opstand van Adam en Eva, onze voorouders tegen hun Schepper heeft ontzaggelijke gevolgen gehad. De uitwerping uit het Paradijs, het verlies van het beeld Gods, de vloek en de toorn Gods die zij over zichzelf en al hun nakomelingen gebracht hebben. God zou geen onrecht gedaan hebben als Hij het gehele menselijke geslacht in de zonde en vervloeking gelaten had. Adam doorleefde na de val de angst en de vrees voor Zijn Schepper. Hem was op dat moment geen enkele mogelijkheid van behoud en verzoening bekend.

God riep vanuit Zijn eeuwige, onbegrijpelijke en onveranderlijke liefde Adam: Waar zijt gij? Hij maakte hem bekend met de diepte van Zijn val. Hij ontnam hem zijn verontschuldiging en stelde hem schuldig. De HEERE verkondigde hem ook de komst van het Vrouwenzaad, Die aan Gods recht voldoening zou geven en verzoening zou verwerven.

De oorzaak van de verkiezing is Goddelijk, eeuwig en daarmee ook onveranderlijk. Zacharias geeft in zijn lofzang hiervan een krachtig getuigenis als hij zingt: ‘Door de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods’, hier belijdt hij God de Vader, ‘ met welke ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte om te verschijnen degenen die gezeten zijn in de duisternis en de schaduw des doods’, hier belijdt hij God de Zoon, ‘om hun voeten te richten op de weg des vredes’, in dit laatste gedeelte staat het werk van de Heilige Geest centraal.²

2. De Plaats Van De Verkiezing

Opmerkelijk is dat boven het eerste hoofdstuk van de Dordtse Leerregels staat: ‘Van de Goddelijke verkiezing en verwerping’. Het eerste artikel handelt over de val van Adam. Daarna volgen de artikel 2 t/m 4, waarin duidelijk gemaakt wordt de bediening van het Woord en de roepstem Gods die tot ons komt door deze prediking. In het 5e artikel wordt beleden dat het ongeloof uitsluitend aan onszelf te wijten is. Vanaf het 6e artikel wordt er gesproken over de verkiezing. Op deze wijze geven de Dordtse vaderen aan wanneer er in de bediening van het Woord gesproken moet worden over de verkiezing. De verkiezing is voor hen niet het uitgangspunt in de prediking. Dat is de roeping Gods, die welmenend tot elke hoorder uitgaat. Wij zijn dus niet te verontschuldigen. Dit is geheel in de lijn met de Schrift. God riep Adam vanuit Zijn verkiezende liefde, maar het eerste waarmee de HEERE begon was Zijn roep: ‘Waar zijt gij?’ In artikel 14 maken de vaderen duidelijk dat de leer van de verkiezing te zijner tijd en plaats in de Kerke Gods met den geest des onderscheids en met godvruchtige eerbiedigheid, heiliglijk, zonder nieuwsgierige onderzoeking van de wegen des Allerhoogsten, ter ere van Gods heilige Naam en tot een levendigen troost van Zijn volk’, gepredikt moet worden.

3. De Verzekering Van De Verkiezing

Is het mogelijk dat wij verzekerd mogen zijn van de verkiezing? Dit is zeker mogelijk. In alle teerheid en voorzichtigheid handelen de vaderen hierover.³ Daar is echter onderscheid in. Zij stellen dat het plaatsvindt te zijner tijd, bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate. Het is dus niet voor ieder gelijk. Hoe komen wij tot die verzekering? Niet als wij op een nieuwsgierige wijze in de verborgenheden Gods proberen in te dringen. De verkiezing is immers Gods raad en zaak. Het doet denken aan de lieden te Beth Semes die, tegen het uitdrukkelijk bevel Gods in, de Ark wilden zien (1 Samuël 6:19). Dit riep de toorn Gods op. Op geen enkele plaats in de Bijbel wordt ons geboden om de verborgen raad van God te onderzoeken, het wordt ons zelfs verboden. Hoe dan wel? Door onszelf te onderzoeken of wij iets kennen van het waar geloof in Christus, de droefheid naar God, honger en dorst naar de gerechtigheid etc. Als wij deze vruchten van Geest en Woord in ons met een heilig vermaak mogen waarnemen, mogen wij verzekerd zijn van onze verkiezing.

4. De Vrucht Van De Verkiezing

Rome en de Remonstranten ontkenden de zekerheid van de verkiezing. Dat zou zorgeloze en goddeloze mensen maken. Is dit zo? Maakt de vreze Gods zorgeloos en goddeloos? David, Petrus en Paulus spreken van de zekerheid hunner zaligheid. Maakte dit hen zorgeloos en goddeloos? Wat een dwaasheid. Rome en de Remonstranten hebben dan niet begrepen dat de dienst van God een liefdedienst is. ‘Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten’ doorleeft en zingt de Kerk. De Dordtse vaderen maken ons heel duidelijk wat het gevolg is van de wetenschap een verkorene te zijn. Uit het gevoel van de verzekerdheid van de verkiezing nemen de kinderen Gods dagelijks meerdere oorzaken zichzelf voor God te verootmoedigen en de diepte van Zijn barmhartigheid te roemen. Het verbindt hen te meer aan de dienst des HEEREN.⁴ Geen hoogmoed, geen zelfgenoegzaamheid, integendeel, diepe vernedering is de vrucht.

5. De Verwerping

Op een Bijbelse voorzichtige wijze handelen de Dordtse vaderen eveneens over de tegenpool van de verkiezing namelijk de verwerping. Wanneer er verkorenen zijn, dan zijn er ook die God naar Zijn rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in hun verloren bestaan te laten waarin zij zichzelf gebracht hebben.⁵ Van deze verwerping lezen wij bijvoorbeeld van Ezau in Maleachi 1:2 en Rom. 9:13. Let u echter weer op de volgorde. In Genesis, het eerste Bijbelboek van het Oude Testament, staat beschreven de verachting van zijn eerstgeboorterecht en daarmee van de ware godsdienst, de verbinding met heidense vrouwen en het verdriet wat hij Izak en Rebekka hiermee aandeed. In het laatste Bijbelboek van het Oude Testament en in het Nieuwe Testament wordt achteraf van de verwerping gesproken.

God is niet de Auteur van de zonde. Ezau heeft niets anders gedaan dan de oude mens uitgeleefd.

6. De Aansporing Wegens De Verkiezing

Wanneer de vaderen over de verwerping hebben gesproken, haasten zij zich om hen die tobben over waarheid in het binnenste of degenen die vreze een verworpene te zijn, te hulp te komen. Hoe pastoraal spreken zijn in het 16e artikel.⁶ Wanneer wij nog niet durven spreken dat wij het levend geloof in Christus deelachtig zijn, ook niet over een zeker vertrouwen in het hart of nog niet gevoelen de vrede Gods etc. maar nochtans de middelen gebruiken door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, dan moeten wij niet mismoedig, niet moedeloos worden wanneer wij van de verwerping horen

spreken. We mogen ons dan ook niet onder de verworpenen rekenen. We moeten dan juist in het waarnemen van de middelen vlijtig voortgaan en naar de tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen. Leest u dit artikel nauwkeurig en vaak door. Wat een pastoraal, aansporend en vertroostend onderwijs vinden we hier.

7. De Verwondering Wegens De Verkiezing

Deze leer van de verkiezing is niet bekendgemaakt opdat wij met allerlei vleselijke verstandelijke redeneringen hierover gaan spreken, en nog erger gaan strijden met elkaar. Het is een wonder dat er een verkiezing is. Het is een werk Gods dat alleen bewonderd en aangebeden mag en kan worden. Deze Bijbelse leer maakt ons duidelijk dat verloren gaan, zeker onder de prediking van het Evangelie, eigen schuld is. Behouden worden uit genade geeft het loflied in de mond: ‘Door U, door U alleen en dat om het eeuwig welbehagen’

1 P. van Mastrigt, Godgeleerdheid, Deel II

2 Lukas I; 78,79

3 DL hoofdstuk I, & 12

4 DL hoofdstuk I, & 13

5 DL hoofdstuk I, & 15

6 DL hoofdstuk I & 16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen