Voor de kinderen

Het leven van Eli Ashdown

Van koeienwachter tot wachter op Sions muren

Eli Ashdown was een latere tijdgenoot en ambtsbroeder van de bekende predikantenTiptaft en Philpot. Hij heeft een levensbeschrijving over zichzelf nagelaten: Gleanings by a watchman, being the Autobiography of Ali Ashdown.” In een aantal korte kindervertellingen zal de inhoud van dat boek worden naverteld. Voorin het boek staat: Psalm 145:4: eslacht aan geslacht zal Uw werken roemen, en zij zullen Uw mogendheden verkondigen.”

Zijn levensloop vertoont overeenkomsten met die van de bekend geworden baptist John Warburton.

1. De vijfjarige koeienwachter

Niet ver van Lewes, een plaats aan de Zuid-Engelse kust, werd op 24 juni 1831 in het gezin Ashdown te Mayfield een jongetje geboren. Hij was het vijfde kind en zijn ouders noemden hem Eli. Na hem werd het laatste kind geboren, zodat vader en moeder zes kinderen hadden: drie jongens en drie meisjes.

De ouders waren eenvoudige en arme mensen. Het was elke dag, ondanks hard werken, tobben om rond te kunnen komen.

Eli's moeder was een kind van God. Zij vreesde de Heere al voor haar trouwen en daarom werden de kinderen opgevoed onder het geklank van Gods Woord en ”onderwezen in de leer van vrije genade, ” zoals Eli later zelf zou schrijven.

Toen hij vijf jaar was, moest hij met zijn oudste broer mee naar de boer om te werken. Op een uitgestrekt terrein waarop konijnen werden gehouden, liepen ook wat koeien, en de jonge Eli werd aangesteld als koeienwachter. Van de vroege morgen tot de late avond liep het vijfjarige ventje dagelijks achter de koeien aan. Hij verdiende daarmee een paar centen in de week, die zijn ouders heel goed konden gebruiken.

In de winter ging hij met zijn vader naar het bos om de hopstammen te schillen. Eten kreeg hij bijna niet, omdat het er heel eenvoudig niet was. Vooral in de winter leed hij honger en bittere kou. Als het hard sneeuwde of het aanhoudend regende, mocht hij naar binnen, zodat zulke dagen een verademing voor hem betekenden.

Aan schoolgaan werd niet gedacht. Er was een zogenaamde ”vrije school” in de buurt, maar de meeste ouders waren te arm om hun kinderen er heen te sturen en ook Eli heeft maar een jaar de school bezocht. Hij was toen negen en kon de eenvoudige verhalen uit het Nieuwe Testament lezen, een beetje schrijven en wat rekenen. Maar dat was dan ook al het onderwijs dat de jongen ontving.

Na een jaar onderwijs moest hij weer zo spoedig mogelijk de school verlaten, want de boer voor wie zijn vader werkte, kon de kleine jongen goed gebruiken. Zo kwam hij op ongeveer tienjarige leeftijd tussen het werkvolk en de paarden van de baas van zijn vader terecht. Het was een ruw bestaan en de baas kende het minste medelijden niet. Er moest door jong en oud keihard worden gewerkt en Eli bracht hier een vreselijke tijd door. Als hij iets verkeerds deed, werd hij door de baas verschrikkelijk uitgevloekt. Later zou Eli schrijven: Ik heb ondervonden dat de barmhartigheden der goddelozen wreed zijn” (Spreuken 12:10).

Zo kropen de dagen van verschrikking voor de kleine jongen voorbij; de ene grauwe dag volgde op de andere. Het was van de vroege morgen tot de late avond werken en nog eens werken geblazen!

In die moeilijke jaren ging de Heere in het hart van de jonge Eli werken. De Allerhoogste zag op de arme jongen neer en Hij zou door genade van dit ellendige ventje een Koningskind maken dat op aarde van Zijn genadewonderen zou mogen getuigen.

(D.V. volgende keer:2. De bezetene van Gadara)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen