Het oordeel van Rome over Luther

Van Prof. Wisse te Doorn ontvingen wij de hieronder volgende beschrijving over Luther, afkomstig uit Bogota (Columbia), oorspronkelijk in het Spaans gegeven en vertaald door een taalkundige, die de Spaanse taal kent.

Wij zijn Professor Wisse zeer erkentelijk voor deze toezending en zeggen hem daar hartelijk dank voor, en plaatsen de roomse oordeelvelling in dit nummer van „De Banier", terwijl wij voornemens zijn in het volgend nummer of één der volgende" nummers van „De Banier" nog een oordeelvelling „over de afkomst en de aard van het protestantisme", eveneens uit Bogota (Columbia) afkomstig, oorspronkeHjk ook in het Spaans geschreven en door een taalkundige in het Nederlands vertaald, te plaatsen. Deze oordeelvelling luidt als volgt:

LUTHER IS GEEN AFGEZANT VAN GOD

(Oorspronkelijke titel in het Spaans: Lutero no ha sido un enviado de Dios). Luther diende zich aan als reformator van de katholieke godsdienst. Om de ware godsdienst evenwel te kunnen hervormen, had hij bovennatuurlijke hoedanigheden moeten bezitten, dit wil zeggen, het had een afgezant van God moeten zijn.

Jezus Christus volmaakte de oud-testamentische wet, maar Hij was niet alleen een afgezant, maar God Zélf. Er is hier geen ruimte voor om deze bewering nader met bewijzen te staven.

De vader van het protestantisme daarentegen is in geen enkel opzicht een Goddelijk boodschapper geweest; hij bezat derhalve niet het minste recht om de godsdienst te hervormen.

En kunnen wij bewijzen, dat Luther geen profeet van God geweest is? Een oppervlakkige blik op zijn levenswandel is voldoende om ook over zijn hele levenswerk een afdoend oordeel te vellen.

Wie was Luther?

Het was een mens, geheel en al aan satan verkocht. Aurifaber, één zijner bewonderaars, laat hem letterlijk de volgende woorden zeggen: „Als wij door de demon in ons geweten aangevochten worden vanwege.onze zonden, dan moeten wij hem aanroepen: Heilige satan, bid voor ons; wij hebben u niets misdaan, o goede Heer Duivel", (sicl) Luther was een met ondeugden behept man, die zich aan de laagste en beestachtigste hartstochten placht over te geven. Hendrik de VIII schreef hem als volgt: „Hoe durft u nog, Luther, God en de mensen in de ogen te zien, nadat u op zodanige wijze in zondige begeerten bent weggezonken en aan de invitaties van de demon gevolg hebt gegeven? "

Luther was een onbeschaamd en brutaal mens, die een ieder die hij tegenkwam schaamteloos beledigde. De paus noemde hij „Antichrist", „vwld beest", „grijpende wolf", enz. De bisschop van Mainz betitelde hij als een „kleine en miserabele pastoor, vol van ontelbare duivelen". In deze stijl bejegende hij al zijn tegenstanders.

Tenslotte was Luther hoogmoedig, zodat hij van zichzelf durfde schrijven: „Ben ik misschien niet de grootste man, die ooit de zon aanschouwd heeft? " (Wat een bescheidenheid!) Dezelfde hoogmoed heeft hem herhaaldelijk er toe gebracht zich te vergelijken met — de lezer moge zelf raden met wie — niemand minder dan Paulus. Bestaat er nog groter hoogmoed? Kunnen wij op grond van deze gegevens concluderen, dat Luther een afgezant van God geweest is, of moeten wij veeleer bevestigen, dat hij een handlanger van de satan was? Wat mij betreft, houd ik mij aan de tweede mogelijkheid en veronderstel, dat een ieder, die hersens heeft, het met mij eens zal zijn. Nu geef ik het oordeel over aan de lezers.

w.g. Pablo M. Luchino, S.I.B.

Met kerkelijke goedkeuring — Pia Sociedad de San Pablo (Vrome Sociëteit van de dochters van St. Paulus).

Bogota-Columbia.

Wat van deze oordeelvelling over Luther te zeggen? Dit, dat zij door en door rooms is, bij Rome zeer gehefd is en er bij tal van roomsen als koek ingaat! En ook dit, dat zij even oppervlakkig als onwaar, minwaardig, ja schandeHjk is. Daar is toch bij deze oordeelvelling geen juist beeld van het leven van Luther gegeven, maar daarin heeft men bijeengeraapt wat maar kon dienen om Luther in een allerhatelijkst daghcht te stellen, om hem als een knecht van de duivel te kunnen voorstellen, en heeft men de afgodische dwaalleer van Rome's kerk als de ware en zuivere godsdienst ten tonele gevoerd. Wat Luther op grond van Gods Woord tegen Rome's dwaalleer heeft ingebracht, dat is zorgvuldig de lezers onthouden. Daarover is met geen enkel wooid gerept. Dat is zo de manier van doen, die men gedurig aantreft in de geschriften van Rome, waarin over Luther gehandeld wordt. Daarin wordt ons geen waar beeld van Luther, zijn leven, zijn sttijd en breken met Rome, gegeven, maar 'n carricatuur, waaraan men dan 't vermeende recht ontleent om Luther in de hel te trappen; geHjk er ook een kerk in Rome is, waarin de beeltenissen van Calvijn en Luther in de hel gettapt worden. Hoe gruwzaam en minwaardig zulk een wijze van doen is, daaraan behoeft geen letter meer gewijd te worden; wel willen wij er nog met alle klem op wijzen, dat Luther, zijn leer en zijn leven, niet met wapens, aan Gods Woord ontleend, bestreden worden en zijn, maar met allerlei lage en gemene verdachtmakingen en onwaarheden. Op al die verdachtmakingen, laster en leugen, vaak geheel uit het verband gerukte uitspraken van Luther, wordt dan maar driestweg geconcludeerd, dat Luther een handlanger van de satan is. Geheel naar waarheid kan daartegen worden aangevoerd, dat zulke verdachtmakingen en onwaarheden, zoals ook in het boven afgedrukte stuk over Luther worden gedebiteerd, er zelfs schering en inslag in zijn, een satanisch werk zijn, geheel het karakter en de aard vertonen van de vader der leugenen, die door Christus een mensenmoordenaar van den beginne genoemd is. Met onwaarheden en schijnbaar nog wel vrome en godsdienstige redeneringen en betoguigen heeft de duivel al wat mensen in zijn strikken gevangen. In de volksmond heet het, dat de duivel, als hij op'sokken komt, veel gevaarlijker is dan wanneer hij op klompen gaat. En de oude christelijke kerk en die der Reformatie geven dit eenparige getuigenis, dat de duivel dan op zijn gevaarlijkst is, als hij zich hult in het gewaad van een engel des lichts. In dit gewaad komt ook de oordeelvelling over Luther in het stuk van de „Vrome Sociëteit van de dochters van St. Paulus" tot ons.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen