In Memoriam ds. P. van der Bijl geb. 21-6-1910 - overl. 2-4-1995

In de vroege morgen van zondag 2 april overleed in zijn woning te Bameveld ds. Pieter van der Bijl op de leeftijd van 84 jaar. Sinds 1982 emerituspredikant der Gereformeerde Gemeenten waarin hij Woord en Sacrament bediende vanaf het jaar 1956. Daarvoor was hij als predikant verbonden aan de Chr. Ger. Kerken, waar hij zijn dienstwerk aanving in het jaar 1940 te Barendrecht. Vervolgens in dat kerkverband de gemeenten Katwijk aan Zee, Driebergen, Tholen en Leerdam. Zijn overkomst naar de Ger.

Gem. bracht hem eerst in de gemeente van Rhenen, vervolgens Bameveld, Genemuiden, Rotterdam-Zuid, Katwijk aan Zee, Uddel en te Drachten verrichtte hij als emeritus hulpdiensten. De laatste levensjaren mocht hij, samen met zijn tweede vrouw, in Barneveld doorbrengen.

Pieter van der Bijl is geboren in Nieuw-Lekkerland, verhuisde op zijn vijfde jaar met zijn ouders mee naar Sliedrecht; het gezin telde twaalf kinderen. Zijn vader was werfbaas op scheepswerf "De Klop", daar zou Pieter in de scheepsbouw worden opgeleid. Echter, van jongsaf begeerde hij dominee te mogen worden. Al vroeg werkte de Heere het nieuwe leven in hem, waar met name wijlen ds. J.A. Riekel mee bekend was, die hem opwekte zich middellijk voor te bereiden voor de studie van theologie; 's avonds studeerde hij. Toen hij 22 jaar oud was liet men hem toe tot het volgen van de lessen in Apeldoorn. Als hij daar soms over sprak noemde hij enkele namen van docenten, vooral had daar indruk op hem gemaakt de omgang met prof de Bruin. Wanneer dan de jonge student (de opleiding duurde 8 jaar) in de vakanties thuiskwam, had hij zeer veel te vertellen; een nog in leven zijnde zuster zei: je moest dan naar hem luisteren.

Toch lag daar uiteindelijk, kerkelijk gezien, zijn roeping niet, al mocht hij ook gewagen van lieve kinderen des Heeren in de onderscheiden gemeenten aldaar. In zijn eerste gemeente wist hij zich nauw verbonden aan een vrouw die wel een moeder in Israël genoemd kon worden. Zij mocht hem, wanneer de zondag weer aankwam om het Woord te bedienen, in het gebed aan de Heere opdragen. Na een vijftal standplaatsen in de Chr. Ger. Kerk leidde de weg naar het kerkverband waar hij tot aan zijn emeritering 6 gemeenten diende.

Onze geachte oude broeder was tijdens zijn leven het beste in zijn element op de kansel. En als de Heere hem daar bediening gaf kwam het uit dat de samenvoeging van genade en gaven iets wonderschoons in zich heeft. Dat deed hem dan uit de goede schat des harten nieuwe en oude dingen voortbrengen. Dan was het te merken dat God hem leerde met Zijn Woord om te gaan. Niet in het nadoen of afkijken van andermans werk, maar in een gezonde originele stijl. Hoe mocht hij dan de waarheid brengen tot zijn hoorders, schriftuurlijk-bevinde­ lijk. Zulk preken doet wat. Dan spreekt het Woord. Nu, dat is hem verleend geworden, ook zijn catechismus-preken waren geliefd.

Laat Gods volk daar van getuigen die er onder hebben verkeerd en nu nog leven. Voor hoevelen dan heeft hij dat Woord mogen ontvouwen, welk een verwaardiging toch, geen scheepsbouwer, maar een medearbeider Gods, 1 Con 3 : 9. En, naar we mogen geloven, een bouwer op het enige Fundament, Jezus Christus. De apostel Paulus kon zich, in 1 Cor. 3:10, een wijs bouwmeester noemen. Dat was bij hem geen hoogmoed, hij had daar wat voor, lees het maar in 2 Cor. 12 : 7. Wie zal hem dat na durven zeggen; de gaven brengen gevaren met zich mee.

Ook dominee van der Bijl heeft zijn strijd moeten strijden. Van het ene kerkverband naar het andere is geen geringe zaak. Die het weten, kunnen daar over oordelen. Maar ook; een lichaam der zonde en des doods. Daarbij de donkerheid van de tijd, de verdeeldheid van de Kerk hier op aarde.

Dan, de huiselijke noden en moeiten; in Genemuiden ligt zijn eerste vrouw en de geliefde moeder der kinderen begraven. Ook zijn oude dag heeft hij moeten beleven en zovele zaken meer We hebben hem, gedurende zijn verblijf in Bameveld als lid der gemeente regelmatig kunnen bezoeken en daar wist hij ons ook aan te houden. Hij waardeerde het ambtelijke werk, ook van ouderlingen en diakenen. Zijn persoonlijke geaardheid was van Adam, zijn nieuwe leven van Christus. Een enkele keer sprak hij daar van. In zijn ziek zijn, gedurende ongeveer twee maanden, was bij ogenblikken de Heere in zijn hart, toch was het meer donker dan licht. En dat volk, daar hoorde hij bij. Hier al in de strijdende Kerk, kind en knecht. Nu in de triumferende Kerk, ziende de Koning in Zijn schoonheid, lovende en prijzende God.

De Heere heilige het sterven van deze leraar aan de harten van de medebroeders in de bediening, de studenten, ouderlingen en diakenen.

Hij trooste de weduwe, haar verdriet is groot. Hij gedenke de kinderen, klein-en achterkleinkinderen en verdere familie. Alsmede alle weduwen en gezinnen van overleden predikanten, ouderlingen en diakenen ook in Amerika en Canada. En Hij stelle het door onze overleden broeder verrichte dienstwerk in Zijn wijngaard tot een rijke en eeuwige zegen. Eenmaal zullen zijn woorden terugkomen, op de jongste dag zullen we onze leraars zien de leraars zullen hun gemeenten zien, o, welk een verantwoording voor een ieder onzer! Dat de gemeenten zullen zien dat de Heere deze ledige plaats kan en wil vervullen door op het gebed van Zijn volk nog uit te stoten in Zijn oogst. Luk. 10 : 2. En Hij verwaardige ons tot een nastaren met jaloersheid.

"En geen vervloeking zal er meer tegen iemand zijn; en de troon Gods en des Lams zal daarin zijn, en Zijn dienstknechten zullen Hem dienen. En zullen Zijn aangezicht zien, en Zijn Naam zal op hun voorhoofden zijn", Openb. 22 : 3, 4.

Bameveld,

ds. G.M. de Leeuw.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen