Ds. A. v. DIJKE

30 Augustus 1860-16 Augustus 1936
Een ontstellend telegram meldde ons het overlijden van Ds. A. v. Dijke. Dat bericht had iets bijzonder aandoenlijks.
Ds. V. Dijke was voor enkele maanden naar Amerika vertrokken, om zijn kinderen en tevens verschillende gemeenten daar te bezoeken. Niettegenstaande zijn hoogen leeftijd bezwaardde de reis hem niet en hij hoopte ter bestemder tijd tot zijn gemeente weder te keeren. Wel dachten wij: het zal nu de laatste maal zijn, dat Ds. v. Dijke de groote reis maakt, doch wie rekende er op, dat hij niet zou weder keeren? Zelf had hij een graf gekocht te St. Philipsland, waar zijn onvergetelijke vader begraven is en waar ook hij hoopte begraven te worden.
Het heeft den Heere behaagd hem in een zijner vorige gemeenten, n.l. Kalamazoo, uit dit leven weg te nemen.
Intusschen heeft Woensdag 19 Aug., des n.m. 2 uur, vanuit het kerkgebouw te Kalamazoo de begrafenis plaats gehad. Deze is zoo geschied, dat, indien van de betrokken regeeringen toestemming verkregen wordt, vervoer van het lijk geschieden kan en aan den wensch van den overledene kan worden voldaan. Daartoe werd reeds de gewone kist in een looden geplaatst en deze weder door een eiken kist omvangen. Ook wordt alrede met de autoriteiten onderhandeld. De overledene heeft sterk begeerd te St. Philipsland begraven te worden. Het zij zoo!
Ds. V. Dijke mocht den leeftijd van bijna 76 jaren bereiken. Hij werd 30 Aug. 1860 te St. Philipsland geboren. Zijn vader was de alom bekende, onder ons onvergetelijke Ds. P. v. Dijke, die door Ds. Ledeboer in het ambt bevestigd is en die met grooten zegen de vele gemeenten heeft gediend.
Slechts enkele maanden geleden stierf plotseling, gelijk ook Ds. A. v. Dijke na slechts korte ongesteldheid is weggenomen, een andere zoon van Ds. P. v. Dijke, die ouderling was in de Ger. Gemeente te St. Philipsland en aldaar goede getuigenis heeft mogen geven van de hope, die in hem was. Thans is Ds. A. v. Dijke hem gevolgd. De Heere nam hem weg, terwijl hij in Amerika vertoefde.
Op 25-jarigen leeftijd (het was in '85) vertrok A. V. Dijke naar Amerika, om daar zijn geluk te beproeven, gelijk velen in die dagen de reis over den Oceaan met dat doel aanvaardden, zonder het rechte opzien tot den Heere, van Wien toch alle goede gaven en giften komen.
Adriaan van Dijke ging met zoo vele anderen zijn eigen weg. Maar de Heere betoonde hem, dat Zijn oog over alle menschenkinderen gaat, en in het bijzonder over Zijn uitverkorenen. In Amerika is de Heere den lateren Ds. v. Dijke te sterk geworden. Hij heeft hem op zijn zondeweg toegeroepen: „Tot hiertoe en niet verder." Hij trok hem met menschenzeelen, met touwen der liefde. Toen kon hij het in den dienst der wereld niet langer houden. Het kwam tot een breken met de zonde en tot een zoeken van Gods Woord en dienst en volk. Hij zocht nu weder de prediking van het Evangelie, waaronder hij was opgevoed, doch die hij den rug had toegekeerd. Helaas! in het oppervlakkige Amerika is de rechte prediking zeldzaam. Hoezeer verstrekte het den zwervenden van Dijke tot vreugde, toen hij door de komst van Ds. C. Pieneman naar Grand-Rapids in de Division Ave zich een plaats bereid vond, waar naar zijn hart gesproken werd. Weldra was hij aan Ds. Pieneman verbonden, gelijk Jonathan aan David. Trouwens velen van Gods kinderen gevoelden zich van harte één met den leeraar. Nog steeds leeft hij in hunne gedachten voort en spreken zij van hetgeen de Heere hun door zijn dienst heeft geschonken.
Was 't wonder dat v. Dijke met Ds. Pieneman een nauwe vriendschap sloot? En wederkeerig verheugde deze zich in de toebrenging van hem, die de wegen des Heeren verlaten, maar door God was wedergebracht. Het duurde niet lang of V. Dijke werd tot ouderling der Divisiongemeente verkoren.
Nog tijdens het verblijf van Ds. Pieneman in Grand Rapids gaf v. Dijke zijn begeerte te kennen tot de bediening van het Evangelie. Door het vertrek des leeraars naar Nederland kwam van behandeling dezer zaak verder niets. Het zou anders loopen.
Van Dijke kwam op bezoek naar Holland en was, als van zelf sprekend, ook bij Ds. Pieneman. Deze gaf den stoot er toe dan van Dijke eerst te Moercapelle en daarna tot tweemalen toe te Nieuw-Beijerland optrad, zonder daartoe consent van de classe te hebben ontvangen. Het ontbreken van dit consent was dan ook een der oorzaken, dat aan dit optreden een einde gemaakt moest worden. Het werd echter spoedig in Amerika bekend, met het gevolg dat een der vrienden te Sioux-Center (lowa) broeder van Dijke verzocht aldaar voor te gaan. Dit geschiedde en het gevolg was de stichting van een kleine gemeente aldaar, waarin van Dijke als ouderling oefeningen hield.
Zeven jaren lang (1912—1919) heeft v. Dijke de gemeente te Sioux-Center gediend. Reeds in 1913 werd hij door Ds. Minderman, toen te Grand Rapids, in het leeraarsambt bevestigd. In Sioux-Center ligt wel de kracht van Ds. van Dijke. De kleine gemeente werd gebouwd. Te Rock-Valey (waar nu Ds. v. d. Hoef staat) en te Corsica (South-Dacota) werden gemeenten gesticht als vrucht van den arbeid van Ds. van Dijke. En tot op den laatsten dag toe bleef men hem liefhebben en achten.
In 1919 heeft Ds. van Dijke Sioux-Center verwisseld met Kalamazoo, vanwaar hij in 1922 naar Nieuw-Beijerland in Nederland vertrok.
Wie had ooit kunnen denken dat de zoon van Ds. P. van Dijke nog leeraar zou worden in de Nederlandsche gemeenten! Zijn verblijf te Nieuw-Beijerland was echter slechts kort. Reeds twee jaren later keerde hij naar Amerika terug, het beroep van Paterson aannemend. Ook in deze gemeente toefde Ds. van Dijke niet langer dan twee jaren. In 1926 keerde hij tot zijn vorige gemeente Kalamazoo terug en weder na twee jaren, het was in 1928, ontving Nieuw-Beijerland hem terug als haar leeraar. Aan die gemeente is hij toen tot zijn dood verbonden gebleven.
Als de eenige leeraar der classe Dordt, gelijk Ds. van Dijke was, tot korten tijd geleden Ds. Barth naar Dordrecht kwam, heeft Nieuw-Beijerland's leeraar van week tot week, schier van dag tot dag de gemeenten gediend. Ja, hij trok met zijn auto, vergezeld van zijn zoon, geheel het land door, geen moeite ontziend en schier onvermoeid.
Door den kerkeraad van Nieuw-Beijerland daartoe verlof ontvangend, bezocht Ds. van Dijke meermalen zijn kinderen en, zoo wij boven reeds opmerkten, vele gemeenten in Amerika.
16 Mei j.l. was hij daartoe weder scheep gegaan. Hij sprak te Paterson, ging naar Kalamazoo en toefde ruim drie weken in Sioux-Center. Den laatsten Zondag dien hij daar verkeerde werd hij des middags op den preekstoel niet wel, zoodat hij moest worden gewasschen met eau-de-cologne eer hij weder tot bewustzijn kwam. Tot blijdschap der vrienden mocht hij echter des avonds nog een afscheidswoord spreken, waarna hij door ouderling C. Schelling hartelijk werd toegesproken. Hij vertrok daarop, weder vergezeld van zijn vrouw, naar Kalamazoo.
Het afscheidswoord te Sioux-Center is de laatste prediking van Ds. van Dijke geweest. In de plaats waar hij zijn bediening aangevangen heeft, heeft hij deze ook beëindigd. Door een beroerte getroffen kon hij in Kalamazoo niet weder optreden. Zondag 16 Aug. 1936 heeft Ds. van Dijke ten huize van zijn zoon Pieter het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Het behage den Heere de weduwe genadiglijk te sterken in dit voor haar zoo zwaar verlies en de kinderen te doen wandelen in de voetstappen huns vaders. De Heere doe den zegen des rechtvaardigen rusten op de nageslachten van St. Philipsland's leeraar.
Ook kerkeraad en gemeente van Nieuw-Beijerland, die hun leeraar op zulk een ongedachte wijze missen moesten, gedenke de Heere in Zijn groote liefde en ontferming. Nam hij een Zijner knechten uit ons midden weg, Hij moge de ledige plaats vervullen door ens anderen te geven, die de gemeenten weiden mogen met verstand en wetenschap. Hij geve dienstknechten ter vervulling van den schrei en den nood in Zijn kerk, mannen van Hem geroepen, wier hope op Hem alleen is en die den goeden strijd mogen strijden, verwachtende de kroon der heerlijkheid, die de Heere al Zijn volk en Zijne knechten in het bijzonder beloofd heeft. Hoe zwaar de strijd in den dienst van het Evangelie ook wezen moge, de Heere heeft de overwinning bereid.
Sterke Hij Zijn getrouwe dienaren, die naar de roeping die zij ontvangen hebben, planten of natmaken, de uitkomst van hun arbeid den Heere latend, nademaal God zal verheerlijkt worden in degenen die verloren gaan, zoowel als in hen die behouden worden. Een wolk der getuigen hebben zij rondom hen liggende in degenen die den loop voleindigd hebben. Laat ons de hope vast houden, wijl de Heere ons toeroept: „Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God; gelooft ook in Mij. In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen, anderszins zoo zoude Ik het u gezegd hebben; Ik ga henen om u plaats te bereiden. En zoo wanneer Ik henen zal gegaan zijn en u plaats zal bereid hebben, zoo kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat gij ook zijn moogt waar Ik ben”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen