In memoriam Ds. D. Hakkenberg * 1929 † 1994

Wat een grote verslagenheid bracht in de morgen van de Goede Vrijdag het zeer droeve bericht dat onze zeer geliefde broeder, ds. D. Hakkenberg bij het opstaan onwel werd en vrijwel onmiddellijk overleed.

Hoe onverwacht werd hij van zijn vrouw, kinderen en kleinkind, van zijn gemeente en van ons weggenomen. Maar welk een verlies ook voor het geheel van onze gemeenten waarin de Heere hem een plaats gegeven had en die hem zeer ter harte ging. Hij droeg de noden en de zorgen van de gemeente(n) op zijn hart. Hij had een herderlijk hart en een priesterlijke bewogenheid. Dit deed hem biddend en ook vaak zuchtend, in liefde en oprechtheid, het goede voor onze gemeenten zoeken. Hij is niet meer onder ons. Zijn plaats hier is leeg. Dat is smartelijk en ook zorgelijk. Niet dat de toekomst of het welzijn van de kerk van de mens(en) zou afhangen. Maar de Heere werkt wel middellijk. Onze broeder had geen stok om te slaan, maar toch maakte hij, als het niet ten koste van de waarheid was, vaak gebruik van twee stokken die in Zach. 11 genoemd worden: Liefelijkheid en Samenbinders. Dit was niet het gevolg van zijn edel karakter, maar van de genade die de Heere hem in zijn leven geschonken had.

Dirk Hakkenberg werd geboren op 26 februari 1929 te Bodegraven. Nadat hij het H.B.S.diploma had be- haald volgde hij de lessen aan de kweekschool te Utrecht. In 1948 kwam hij in het bezit van de onderwijzersakte en de hoofdakte en werd hij werkzaam bij het lager onderwijs dat hij te Veenendaal verwisselde met het vervolgonderwijs. Reeds in zijn jonge jaren had de Heere een nieuwe keus in zijn hart gelegd. Onder de prediking van ds. J.v.d.Berg te Utrecht heeft de Heere hem willen onderwijzen in de weg der zaligheid. Geroepen tot het predikambt heeft hij zich in 1960 aangemeld en werd hij toegelaten tot het volgen van de lessen aan de Theologische School te Rotterdam.

Nadat hij in 1964 beroepbaar was gesteld, wees de Heere hem de weg naar Dordrecht, waar hij door ds. De Gier werd bevestigd. Toen hij aan de avond van die dag de herdersstaf opnam en voor het eerst het Woord bedienen mocht, had hij als tekst gekozen:1 Sam. 3 : 10b: En Samuel zeide: preek, want Uw knecht hoort". Hierin is heel de ambtelijke bediening van onze broeder getekend. Tijdens zijn arbeid in Dordrecht groeide de gemeente met 400 zielen. In 1973 werd de roepstem naar Lisse opgevolgd. De gemeente van Lisse en de classis Amsterdam heeft hij 12'/2 jaar mogen dienen. Met veel aangenaamheid mocht hij hier zijn werk verrichten. Mocht hij enerzijds een middel in Gods hand zijn tot opening van blinde zielsogen, anderzijds moesten in Lisse veel kinderen van God grafwaarts gedragen worden. Groningen was de volgende gemeente waar hij geroepen werd zijn arbeid voort te zetten en waar hij op 22 mei 1985 bevestigd werd door ds. Th. van Stuijvenberg. Zijn werkterrein was daar nog uitgebreider dan de hele provincie Groningen. Omdat hij doordrongen was van de noodzaak van een Reformatorische basisschool, is hij de stuwende kracht hiervoor geweest. Wat was het voor hem een blijdschap dat dit mogelijk was en werkelijkheid mocht worden. Ook heeft hij hier de stoot gegeven tot onderhandelingen i.v.m. de verkoop van het kerkgebouw en de aankoop van de tegenwoordige Magnalia Deï-kerk aan de Landsteinerlaan.

Na Groningen voerde de weg in 1990 naar Gorinchem. Nadat hij het beroep had aangenomen werd hij getroffen door een hartinfarct. Hoewel hij door Gods goedheid mocht herstellen, heeft hij zich vanaf die tijd beperkingen moeten opleggen. Dit is voor hem, voor wie nooit iets teveel was, heel moeilijk geweest. Veel arbeid heeft hij in het koninkrijk van God mogen verrichten. In verschillende deputaatschappen en colleges heeft onze broeder zitting gehad. Zo was hij onder meer vele jaren lid van het Deputaatschap voor de Zending; voor de Evangelisatie, van het Curatorium van de Theologische School, voor de behartiging van de belangen van "De Saambinder". Tot 1985 heeft hij de belangen van onze doven behartigd. Twintig jaar was hij bestuurslid van de scholengemeenschap "De Driestar" te Gouda. Verschillende andere taken in het algemeen belang van onze gemeenten heeft hij waargenomen. Steeds werd hij afgevaardigd naar de meerdere vergaderingen, waar hij verschillende keren in het moderamen werd gekozen.

Aan zijn werkzaam leven is een einde gekomen. Hij heeft het mogen doen met Gods hulp en genade. Maar de Heere heeft gezegd: et is nu genoeg. Wat van hem geweest is, valt weg. Zoals alle mensenwerk eenmaal zal wegvallen. Als hij zo nu en dan in zijn hart liet kijken, blonk daar iets van de genade van ootmoed. "Och, ons werk is zo nietig en gering", zei hij dan, "het zal een wonder zijn als er iets goeds in gevonden wordt. Maar het werk van die meerdere Knecht des Vaders, is zo volkomen, daar is niet het minste gebrek in". De inhoud van zijn prediking was: ezus Christus en Die gekruisigd, als de enige grond van de zaligheid. Het was zijn zielsvermaak om die Christus te prediken in Zijn schoonheid, in Zijn dierbaarheid en noodzakelijkheid. Om Hem de gemeente voor te houden in de gangen van Zijn vernedering, maar ook in Zijn verhoging. Twee dagen voor zijn heengaan vertelde hij mij nog dat zijn bedoeüng was om op Goede Vrijdag te preken over de woorden uit Joh. 19 : 30b: En het hoofd buigende, gaf den geest". Hij sprak er toen nog over dat het testament niet nu nog gemaakt moet worden, maar dat het gemaakt is en vast ligt in de dood van de Testamentmaker. Het was dat ogenblik levendig in zijn ziel. Wat is zijn geloof spoedig daarop overgegaan in aanschouwen. Hij zei nogal eens: Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht. Wij kunnen er hier maar van stamelen". Behalve dat hij heeft meegewerkt aan de prekenserie "Uit de Schat des Woords" is van hem ook een bundel bijbellezingen verschenen "Open vensters naar Jeruzalem" uit het boek Daniël, terwijl in 1992 nog een bundel met zes preken verscheen t.b.v. het nieuwe orgel dat de gemeente Gorinchem had aangekocht.

Onze broeder laat bij zijn verscheiden een grote lege plaats achter. De Heere sterke bijzonder mevrouw Hakkenberg en onze broeder ds. Zippro met zijn vrouw en hun kind in dit zo smartelijk verlies. Hij verwaardige, ook in de toekomst, steeds verenigd te mogen worden met Gods heilige wil in deze voor ons zo onbegrijpelijke weg. Het is een groot voorrecht elkaar "in den Heere" te mogen verliezen, maar wat is Zijn vertroosting en ondersteuning nodig als de scheiding ingeleefd moet worden. Ook voor onze jonge ambtsbroeder, ds. Zippro, had hij nog zoveel kunnen betekenen.

We denken ook aan de gemeente Gorinchem die hij liefgekregen had en die nu herderloos achterblijft. De Koning van de Kerk ontferme Zich over dit deel van Zijn erve dat rouwt over het heengaan van zijn herder en leraar. Wij staren hem in droefheid na want wij hebben heel veel in hem verloren maar "zijn blijdschap mag nu onbepaald. Door 't licht dat van Zijn aanzicht straalt. Ten hoogsten toppunt stijgen". Laten wij dan rouwen om zijn verscheiden, maar laten wij Christus de eer en onze geliefde broeder de zaligheid niet misgunnen. De Heere ontferme Zich over ons en over onze gemeenten.

Leiderdorp,

ds. R. Boogaard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen