Buitenaards leven?

Eind februari is het Marskarretje de ‘Perseverance’ op Mars geland op zoek naar stenen en ...leven! De Marsrover arriveerde op de rode planeet, na een vlucht van 472 miljoen kilometer door de ruimte. Het voertuig landde in een krater. Daar zal de komende twee jaar onderzoek worden gedaan naar sporen van microbiologisch leven. Wat moet een christen hiermee? Wat kunnen we uit de Schrift leren over leven op andere plane- ten?

Leven op planeten

De gedachte aan buitenaards leven komt grotendeels voort uit de evolutieleer. In die visie is onze aarde gewoon een pla- neetje onder de ontelbare planeten. Door toeval zou op onze aarde miljarden jaren geleden leven zijn ontstaan. De voorwaar- den daarvoor waren gewoon gunstig. Voor de evolutionist moeten er veel meer pla- neten zijn waar levensvormen een goede kans hebben.

Toch heeft de zoektocht naar buitenaards leven tot nu toe niets dan teleurstellingen opgeleverd. De natuurkundige Enrico Fermi († 1954) riep eens uit: ‘Waar is ie- dereen?’ Volgens zijn berekening zou het heelal van 15 miljard jaar oud overbevolkt moeten zijn met hoogintelligente wezens, maar niemand liet zich horen.

Toch besteedt het zogenaamde NASA SETI-Project vele miljoenen dollars om ge- luiden van ruimtewezens uit de ruimte op te vangen. Ook stuurt men grammofoon- platen met ruimteschepen mee om verre vreemde beschavingen over ons mensen te informeren.

Leven op aarde

De gedachte aan buitenaards leven is ech- ter geheel in tegenspraak met de Bijbel. Iedere ruimtereis maakt opnieuw duidelijk dat God de aarde voor de mens bedoeld heeft. ‘Aangaande den hemel, de hemel is des HEEREN; maar de aarde heeft Hij de mensenkinderen gegeven’ (Ps. 115:16). De andere planeten zijn niet geschapen om daarop te wonen, maar om licht voort te brengen. Daarom worden zij ‘lichten’ ge- noemd (Gen. 1:14).

De Schepper heeft de aarde in zes dagen voor de mens toebereid met lucht, water, zon, vruchten, vogels en dieren. Op Venus zouden we stikken in de hete zwavel- wolken en op Pluto bevriezen van de kou met 203 graden onder nul. Je mag je zelfs afvragen of ruimtereizen wel toelaatbaar zijn. ‘Hij heeft (de aarde) niet geschapen, dat zij ledig zijn zou, maar heeft ze gefor- meerd, opdat men daarin wonen zou’ (Jes. 45:18).

Wat moge het motief zijn voor al die geldverkwisting? Dr. Jason Lisle, een Bijbelgetrouw sterrenkundige, proeft in ge- sprekken met zijn seculiere collega’s een academische nieuwsgierigheid: ‘waar komt het leven vandaan?’ Buitenaardse wezens zouden ons het geheim van leven en dood kunnen vertellen. Misschien hoeven we straks niet meer te sterven. Ten diepste zit volgens dr. Lisle achter de zoektocht de existentiële vraag: ‘Waarom ben ik hier?’ ‘Wat is het doel van mijn leven?’

Het geloof in ruimtewezens lijkt een vervanging te zijn voor het geloof in de almachtige Schepper. Het schokt dr. Lisle dat de meerderheid van de talentvolle we- tenschappers wel Gods indrukwekkende schepping bestudeert, maar de Schepper Zelf ontkennen. In plaats daarvan zijn ze op zoek naar vreemde wezens op verre planeten. Aandachtig luisteren ze met ra- diotelescopen naar ruimtegeluiden, maar horen niets. Gespannen turen ze door ster- renkijkers, maar zien niets. Paulus noemt het de dwaasheid van het ongeloof. ‘Want de wijsheid dezer wereld is dwaasheid bij God (1 Kor. 3:19).

Leven door Christus

Zo zien we weer hoe onverzoenlijk de evolutieleer staat ten opzichte van het schep- pingsgeloof. De Bijbel leert ons dat God de aarde aan de mensenkinderen gegeven heeft om die te bebouwen en te bewaren. Maar de mens heeft zijn roeping verzaakt. Wij hebben onze Schepper de rug toege- keerd. Als gevolg daarvan is de zonde en de dood in de wereld gekomen (Rom. 5:12). Er is een diepe scheiding gevallen tussen de mens en zijn Maker.

Maar God Die rijk is in barmhartigheid heeft Zijn Zoon in deze wereld gezonden. De aarde werd gedurende 33 jaar Zijn woonplaats. De mens, het pronkjuweel van Gods schepping, is opnieuw het voorwerp van Gods ontferming in de herschepping. ‘Want waarlijk, Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad Abrahams aan’ (Hebr. 2:16). Christus, de Zoon van God, wilde onze Bloedverwant zijn, zoveel het vlees aangaat (Rom. 9:5).

Volgens Paulus hoeven we met onze le- vensvragen niet naar andere planeten te reizen om antwoorden te zoeken. We hoe- ven niet naar de hemel op te klimmen of in de afgrond neer te dalen. ‘Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken’ (Rom. 10:8).

ds. G. Clements, Gouda

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen