Al die woorden

Nu u blijkt de door de Heere geroepen Samuël ook van God gezonden te zijn. De Heere voltooit Zijn werk. Met andere woorden: God doet geen half werk. Het werk dat God aan Zijn knechten opdraagt, is voor een mens een onmogelijk werk. ‘En wie is tot deze dingen bekwaam?’ (2 Kor. 2:16).

Het laat zich verstaan dat de roeping tot de verkondiging van Gods Woord zwaar woog op de jonge Samuël. Daar worstelen tot op de dag van vandaag al Gods knechten mee. Immers, God wil dat zij een eerlijke boodschap verkondigen. Een hele waarheid! Dat is een waarheid waarin recht wordt gedaan aan de volle raad Gods. Daarin moet verkondigd worden de dood in Adam en het leven in Christus. Daarin horen we het geluid van de bazuin doorklinken van Wet en Evangelie, vloek en zegen, hel en hemel. Het gaat in de verkondiging van het Woord om het zuivere evenwicht tussen recht en genade.

Op de adem van de Geest

‘Al die woorden...’. Dat zijn woorden die gedragen worden op de adem van de Heilige Geest. Van die woorden mag Samuël niets achterhouden, ook niet wanneer het gaat om Gods oordeel over Zijn volk Israël. En zie, daar gaat Samuël, met knikkende knieën en een groot opzien om zijn eerste preek te houden. Om nooit meer te vergeten! Hoe zagen ook wij daar, met Samuël, als een berg tegenop. Het wonderlijke is dat de preek voor een knecht van God in iedere dienst weer de eerste keer lijkt te zijn. Er staat in vers 15: ‘Doch Samuël vreesde dit gezicht aan Eli te kennen te geven’. Nee, Eli is er niet gerust op nadat hij Samuël die nacht had teruggestuurd met de opdracht: ‘Ga heen, leg u neder, en het zal geschieden, zo Hij u roept, zo zult gij zeggen: Spreek, HEERE, want Uw knecht hoort’. Eli is door de Heilige Geest in zijn binnenste overtuigd, en daarom is hij onrustig in zijn hart en bezwaard in zijn ziel. Gods oordeel drukt op heel zijn bestaan; persoonlijk, huiselijk en ambtelijk.

De Heere komt met Zijn gericht over Zijn volk. In het Woord van God rommelt de donder van Zijn toorn. Er is zwaar weer op komst. Nee, God is geen ledig Toeschouwer. Toen niet en nu niet. ‘Want de bezoldiging der zonde is de dood’ (Rom. 6:23). Voelen we, wij die deze overdenking lezen, dit ook in ons hart? Geloven we dat we niet goedkoop zondigen en dat het leven zonder en buiten God eindigt in de dood, in de hel? Dat wil God gepredikt hebben in de volle waarheid. Natuurlijk, dit is geen Evangelie naar de mens, maar daarom wél naar de wil van God.

Samuël is hier de boodschapper, de verkondiger van Gods Woord. Nee, het is niet Eli die verkondigt. God is klaar met Eli, en met de zonen van Eli. Eli komt niet meer in naam van God tot Samuël, maar Samuël komt in naam van God tot Eli.

Desondanks is Samuël onder dit alles zichzelf gebleven. Er blijkt niets van enige zelfgenoegzaamheid of zelfingenomenheid. Samuël heeft geleerd zachtmoedig en nederig te zijn van hart. Deze gaven heeft hij ontvangen van de allerhoogste Profeet, Jezus Christus, de Zoon van God. Immers: ‘Leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart’ (Matth. 11:29). Als de nieuwe morgen aanbreekt, begeeft hij zich net als op andere dagen naar het heiligdom. We lezen in vers 15: ‘Samuël nu lag tot aan den morgen; toen deed hij de deuren van het huis des HEEREN open’. Eli zal beseft hebben dat er ook nog een andere deur geopend moet worden. De sleutel daarvan ligt, vanaf nu, in de handen van Samuël. Het is een rijke ambtelijke genade als de Heere Zijn knechten een geopende deur verleent in de verkondiging van het Woord. Laat er daarom dienaan-gaande een gedurig gebed mogen zijn in de gemeente.

Eerlijke boodschap

Samuël gaat in zijn eerst gehouden preek ‘al die woorden’ verkondigen. Een preek die gericht is tot één man, zijn pleegvader, maar in hem tevens tot zijn zonen en het volk van Israël. Nee, het is voorwaar geen aangename en gemakkelijke boodschap om te brengen en om te aanvaarden, maar wel een eerlijke boodschap. En dan is het altijd waar: ‘Hij Die u roept, is getrouw, Die het ook doen zal’ (1 Thess. 5:28). En wat is de vrucht op die eerste preek met ‘al die woorden’? Een oude, gebroken zondaar in hart en ziel. Hoor maar: ‘Hij is de HEERE, Hij doe wat goed is in Zijn ogen’. We weten niet in hoeverre God Eli genadig is geweest. Maar zal Samuël als ‘deuropener’ hem niet te midden van ‘al die woorden’ gewezen hebben op dé Deur, Jezus...? ! ‘Indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden’ (Joh. 10:9).

Kom, waar hebben nu ‘al die woorden’ óns gebracht? Is de Heere Jezus ons daarin geworden ‘een reuk des levens ten leven’? Zo niet, het is ons ‘een reuk des doods ten dode’. ‘En wie is tot deze dingen bekwaam? Want wij dragen niet, gelijk velen, het Woord Gods te koop, maar als uit oprechtheid, maar als uit God, in de tegenwoordigheid Gods, spreken wij het in Christus’ (2 Kor. 2:16-17).

Zo sprak Samuël, zo sprak Paulus en zo prediken Gods dienaren nóg ‘al die woorden…’. Hebben ‘al die woorden’, door Gods Geest, mijn hart zó al eens ingenomen dat het met de dichter instemde: ‘Mijn ziel bewaart Uw trouw getuigenis; dat heb ik lief, ook doe ik Uw bevelen. Uw Woord kan mij, ofschoon ik alles miss’, door zijnen smaak, én hart én zinnen strelen. Gij weet mijn weg en hoe mijn wandel is; ‘k Wil niets daarvan voor U, mijn God, verhelen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen